Στην επόμενη Ελλάδα, την Ελλάδα που θα χρειαστεί να χτίσουμε από την αρχή, έχοντας διδαχθεί από τα πολυετή λάθη και τις παθογένειες που μας έφεραν μέχρι τη σημερινή εθνική χρεοκοπία, η στρατηγική του μέτρου, θα πρέπει να είναι ένα από τα κυρίαρχα ζητούμενα.
Το μέτρο, το μάλλον παρεξηγημένο αλλά και την ίδια στιγμή αυτοτροφοδοτούμενο ως προς την προστιθέμενη αξία και δυναμική του. Η αίσθηση του μέτρου, που απουσιάζει από τη καθημερινή συμπεριφορά μας, από τη στοχοπροσήλωση για το μέλλον, και κυρίως από τη νοοτροπία μας.
Υπό μια έννοια, θα χρειαστούμε άμεσα ένα… ambert alert για την Ελλάδα του μέτρου. Γιατί υπήρχε, και τη χάσαμε. Ή μάλλον, την αφήσαμε να χαθεί και να απαξιωθεί, στα χέρια όσων είχαν μια εξαιρετικά… χαλαρή σχέση με το μέτρο. Κάθε άλλο παρά συμβιωτική, και μάλλον συγκρουσιακή.
Το εθνικό υπόδειγμα στο οποίο θα πρέπει να στηριχτούμε για να γυρίσουμε σελίδα, χρειάζεται να ξεκινά από… μέσα μας. Ο Γκάντι άλλωστε, το είχε πει εγκαίρως και απερίφραστα: Πρέπει να γίνουμε εμείς οι ίδιοι, η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Το «μέσο-μήνυμα», όπως θα το διατύπωνε ο ΜακΛούαν. Η Ιθάκη, δηλαδή η διαδρομή μέχρι εκεί, όπως θα αντέτεινε ο Καβάφης. Ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, όπως θα… διαμαρτυρόταν ο Ελύτης. We the people, όπως έγραφε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.
Η ζωή είναι ένας μεγάλος κύκλος. Και η Ιστορία αποτελεί τον πιο πιστό σύντροφο του κύκλου αυτού. Γι’ αυτό και γυρίζει συχνά σελίδα. Κοιτάζοντας ωστόσο πάντα προς τα πίσω. Για να «ξαναδιαβάσει», να θυμηθεί, να κατανοήσει καλύτερα. Λες και κοντοστέκεται, για να δει το μέλλον πιο καθαρά. Κι αν χρειαστεί, κάνει μισό βήμα πίσω, απλά για να πάρει καλύτερη φόρα. Για το μέλλον που έρχεται καλπάζοντας…
statesmen.gr
