Το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαϊου, ίσως περισσότερο και από το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας και τη δυναμική αυτοδυναμίας που θα έχει καταγραφεί για τη σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, το πολιτικό ενδιαφέρον θα εστιαστεί στο ΠΑΣΟΚ. Και στις εσωκομματικές εξελίξεις που πιθανολογείται ότι θα προκαλέσει μια διαφαινόμενα βαριά ήττα του Κινήματος, το οποίο κυριάρχησε πολιτικά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ασκώντας την εξουσία ακόμη και σε περιόδους που δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση.
Πόσο χαμηλά λοιπόν μπορεί να φτάσει το ΠΑΣΟΚ; Γιατί αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα της διαχείρισης του εκλογικού αποτελέσματος. Πριν την απαγόρευση δημοσίευσής τους, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το ΠΑΣΟΚ να κινείται σε επίπεδα πέριξ του 15%. Ακόμη και με τη στάθμιση που έκαναν τότε οι αναλυτές των δημοσκοπήσεων, δυσκολεύονταν να δώσουν στον Ευάγγελο Βενιζέλο «αέρα» που να έφτανε έστω στα επίπεδα του 20%.
Προϊούσης της προεκλογικής περιόδου, και με δεδομένη την απαγόρευση των δημοσκοπήσεων, μονάχα να υποθέσει μπορεί κανείς, ως προς το πώς εξελίσσεται η πολιτική τύχη του ΠΑΣΟΚ. Και ταυτόχρονα, να επιχειρήσει να… υποψιαστεί τυχόν υπόγεια ρεύματα που βρίσκονται σε κίνηση στο εκλογικό σώμα.
Τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας είναι πολύ συγκεκριμένα. Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ θύμιζαν… κάτι από το ΠΑΣΟΚ που γνωρίζαμε. Υποτονικές, χωρίς παλμό, και κυρίως… χωρίς κόσμο. Ακόμη και στα παραδοσιακά κάστρα του Ηρακλείου και της Πάτρας. Ή τη Θεσσαλονίκη, την πολιτική έδρα του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, σκεφτείτε να μιλούσε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής μπροστά σε μια άδεια πλατεία στην Πρώτη Σερρών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Πάτρα ή τη… δεύτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Ο Κώστας Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν είχε ποτέ πρόβλημα να προσελκύσει στις ομιλίες του μαζικά κοινά. Με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αυτή η ιστορική αλληλουχία διεκόπη. Κάτι που είναι εξόχως ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ.
Μια δεύτερη παράμετρος που… υποψιάζει για το πώς κινείται το ΠΑΣΟΚ ενόψει των εκλογών της Κυριακής, είναι η συσσώρευση τηλεοπτικών μηνυμάτων με πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τόσο ως προς την αριθμητική ποσόστωσή τους, όσο και ως προς το ποιοτικό περιεχόμενό τους. Αν τα προσέξει κανείς καλά, θα διαπιστώσει διορθώσεις, τόσο στο κείμενο, όσο και στη σκηνοθεσία τους. Μια έμπρακτη παραδοχή του λάθους τους. Σε όλες άλλωστε τις προεκλογικές περιόδους, τουλάχιστον από το 2004 και μετά, το κόμμα εξουσίας που έβλεπε την εξουσία να… γλιστρά από τα χέρια του, ήταν εκείνο το οποίο επένδυε την τελευταία εβδομάδα στη συσσώρευση τηλεοπτικών μηνυμάτων. Όπως κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ.
Όλα τα παραπάνω συγκλίνουν στο ότι οι εκλογές της 6ης Μαϊου θα σηματοδοτήσουν την πολιτική «11η Σεπτεμβρίου» του ΠΑΣΟΚ. Οδηγώντας στην ιδεολογική και κοινωνική περιθωριοποίησή του. Και μετά βεβαιότητας σε εσωκομματικές εξελίξεις.
Υπάρχει βέβαια και η «δεύτερη ανάγνωση» την οποία κάνουν οι δημοσκόποι. Τα ευρήματα των οποίων τους οδηγούν στην εκτίμηση ότι πολλοί ψηφοφόροι που δεν απαντούν τι σκοπεύουν να ψηφίσουν, δεν είναι αναποφάσιστοι. Αλλά ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Και απλώς, δυσκολεύονται να μοιραστούν με άλλους, την επιλογή τους αυτή. Επειδή… ντρέπονται.
statesmen.gr
