Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
ΚΑΘΩΣ επέστρεφα από το «κατευόδιο» του μεγάλου και τρανού σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ο νους μου γύρισε 69 χρόνια πίσω, στην κηδεία του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, εκεί στο ίδιο νεκροταφείο. Τότε, με 100.000 Αθηναίους κάτω από τη σκληρή γερμανική κατοχή να τον αποχαιρετούμε, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο... Και με έναν Αγγελο Σικελιανό να καλεί θαρραλέα τους Ελληνες σε σθεναρή αντίσταση κατά των κατακτητών.
ΣΑΣΤΙΣΑΝ εκείνη τη μέρα οι χιτλερικοί όταν είδαν τον απίστευτο λαϊκό ξεσηκωμό. Η αντίσταση -η πρώτη στην κατεχόμενη Ευρώπη- είχε ήδη ξεκινήσει, με την αποκοτιά του Γλέζου και του Σάντα να κατεβάσουν τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη. Κορυφώθηκε με το αιματοβαμμένο συλλαλητήριο της 24ης Φεβρουαρίου 1943, όταν 300.000 Αθηναίοι είπαν «όχι» στην πολιτική επιστράτευση και πέτυχαν τη ματαίωσή της. Ηταν μοναδικό κατόρθωμα στη σκλαβωμένη Ευρώπη.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των Ελλήνων έμεινε στην ιστορία σαν ηρωική παρακαταθήκη. Οι χιτλερικοί έφυγαν τον Οκτώβριο του 1944, αφήνοντας πίσω τους ένα εκατομμύριο ανθρώπινα θύματα, καθώς και ζημιές ή κλεψιές αξίας σημερινών 500 δισεκατομμυρίων. Τα οποία ακόμη χρωστάνε και ας σιωπά η αδυσώπητη φράου Μέρκελ, καθώς αυτή και οι συνεταίροι της έχουν δέσει χειροπόδαρα τη δόλια πατρίδα με τα θηριώδη δάνειά τους και τα αμελέτητα Μνημόνιά τους.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που πέρασαν από τότε, η εφτάψυχη Ελλάδα, ακούραστη γεννήτρα σπουδαίων τέκνων, έγινε και πάλι ο μπροστάρης στον παγκόσμιο πολιτισμό. Καμιά άλλη χώρα δεν ανέδειξε τόσα ταλέντα με διεθνή ακτινοβολία όσο αυτή. Ποιους να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα δύο Νόμπελ λογοτεχνίας (Σεφέρη, Ελύτη) και τα παρά λίγο Νόμπελ (Παλαμά, Καζαντζάκη, Ρίτσο); Την ανεπανάληπτη Μαρία Κάλλας; Τον μοναδικό μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο; Τους πολυβραβευμένους δημιουργούς Θεοδωράκη και Χατζηδάκι; Τα πολλαπλά «Οσκαρ» και τις διεθνείς διακρίσεις που κέρδισαν η Μελίνα Μερκούρη, η Κατίνα Παξινού, η Ειρήνη Παππά και η Νάνα Μούσχουρη;
ΜΗΠΩΣ επίσης τους κορυφαίους επιστήμονες - ερευνητές Καραθοδωρή, Ανδρόνικο, Γλύκατζη - Αρβελέρ, Νανόπουλο, Φλέμινγκ, αλλά και διάσημες Ελληνίδες όπως η Νίκη Γουλανδρή, η Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, η Γιάννα Αγγελοπούλου; Και τέλος, αυτός ο τελευταίος σκαπανέας του πολιτισμού, ο χρυσοβραβευμένος Θεόδωρος Αγγελόπουλος; Ποια άλλη χώρα έχει να παρατάξει τόσους άνδρες και τόσες γυναίκες με τέτοια παγκόσμια ακτινοβολία; Και ποιας άλλης χώρας τα παιδιά αποσπούν καθημερινά παγκόσμιες διακρίσεις στα μαθηματικά, στην τεχνολογία, στις εφευρέσεις, στα γράμματα και στις τέχνες;
ΑΛΛΑ και ποια άλλη χώρα κατάντησε να γίνει αξιοθρήνητο κουρέλι των δανειστών της, με την ανίκανη και κηλιδωμένη πολιτική ηγεσία της να εκλιπαρεί βοήθεια, χωμένη στα φουστάνια δύο δυναμικών γυναικών του παγκόσμιου συστήματος; Και ποιος λαός έχει υποστεί τόσο καίρια λοβοτομή, ώστε να πιστεύει πως αυτοί που τον κυβερνούν τον «σώζουν από την καταστροφή» (ενώ αυτοί την προκάλεσαν και το μόνο που τους ενδιαφέρει σήμερα είναι να σώσουν εαυτούς και μαζί το διεφθαρμένο σύστημά τους);
ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ κατοχή του 1941-44 δεν είδαμε 30.000 αστέγους, όπως βλέπουμε σήμερα, ούτε ένα εκατομμύριο ανέργους, ούτε 1.500 αυτοκτονίες, ούτε ουρές στα ψυχιατρεία, ούτε αμέτρητους καταθλιπτικούς νέους. Τότε, όλοι μαζί πεινάσαμε, όλοι μαζί υποφέραμε τα πάνδεινα. Φάγαμε χαρούπια και λαχανίδες, (άντε και λίγη μπομπότα με μαύρη σταφίδα), αλλά ξεχάσαμε τι θα πει αρρώστια, αφήναμε τις πόρτες ανοιχτές (ποιος να κλέψει; τι να κλέψει;) και τα βράδια, με απαγορευμένη την κυκλοφορία, βγαίναμε κρυφά, καλούσαμε με εκείνο το θρυλικό «χωνί» τον κόσμο να ξεσηκωθεί. Και αν δεν μας πιάνανε να μας στήσουν στο Σκοπευτήριο, επιστρέφαμε στα σπίτια και το ρίχναμε έξω με τρελά πάρτι στις ταράτσες μας...
«ΧΩΝΙΑ» δεν υπάρχουν σήμερα για να καλέσουν τον κόσμο σε ξεσηκωμό. Υπάρχουν τα θολά κανάλια που κάνουν την κάθε «Μενεγάκη» και τον κάθε «Τρύφωνα» να είναι πολύ πιο αναγνωρίσιμοι από κάτι... κουλτουριάρηδες σαν τον Αγγελόπουλο. Και επειδή τα θολά κανάλια παίζουν κατά πώς κελεύει η ξένη κατοχή, δεν μένει παρά να αναλάβουν οι ελεύθερες ηλεκτρονικές φωνές να οδηγήσουν τον κόσμο στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Γιατί, βεβαίως, δεν αρκούν πια μόνο οι δημοσκοπήσεις για να καταδικάζουν αυτούς που έφεραν την πατρίδα στην καταστροφή...
real.gr
ΚΑΘΩΣ επέστρεφα από το «κατευόδιο» του μεγάλου και τρανού σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ο νους μου γύρισε 69 χρόνια πίσω, στην κηδεία του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, εκεί στο ίδιο νεκροταφείο. Τότε, με 100.000 Αθηναίους κάτω από τη σκληρή γερμανική κατοχή να τον αποχαιρετούμε, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο... Και με έναν Αγγελο Σικελιανό να καλεί θαρραλέα τους Ελληνες σε σθεναρή αντίσταση κατά των κατακτητών.
ΣΑΣΤΙΣΑΝ εκείνη τη μέρα οι χιτλερικοί όταν είδαν τον απίστευτο λαϊκό ξεσηκωμό. Η αντίσταση -η πρώτη στην κατεχόμενη Ευρώπη- είχε ήδη ξεκινήσει, με την αποκοτιά του Γλέζου και του Σάντα να κατεβάσουν τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη. Κορυφώθηκε με το αιματοβαμμένο συλλαλητήριο της 24ης Φεβρουαρίου 1943, όταν 300.000 Αθηναίοι είπαν «όχι» στην πολιτική επιστράτευση και πέτυχαν τη ματαίωσή της. Ηταν μοναδικό κατόρθωμα στη σκλαβωμένη Ευρώπη.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των Ελλήνων έμεινε στην ιστορία σαν ηρωική παρακαταθήκη. Οι χιτλερικοί έφυγαν τον Οκτώβριο του 1944, αφήνοντας πίσω τους ένα εκατομμύριο ανθρώπινα θύματα, καθώς και ζημιές ή κλεψιές αξίας σημερινών 500 δισεκατομμυρίων. Τα οποία ακόμη χρωστάνε και ας σιωπά η αδυσώπητη φράου Μέρκελ, καθώς αυτή και οι συνεταίροι της έχουν δέσει χειροπόδαρα τη δόλια πατρίδα με τα θηριώδη δάνειά τους και τα αμελέτητα Μνημόνιά τους.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που πέρασαν από τότε, η εφτάψυχη Ελλάδα, ακούραστη γεννήτρα σπουδαίων τέκνων, έγινε και πάλι ο μπροστάρης στον παγκόσμιο πολιτισμό. Καμιά άλλη χώρα δεν ανέδειξε τόσα ταλέντα με διεθνή ακτινοβολία όσο αυτή. Ποιους να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα δύο Νόμπελ λογοτεχνίας (Σεφέρη, Ελύτη) και τα παρά λίγο Νόμπελ (Παλαμά, Καζαντζάκη, Ρίτσο); Την ανεπανάληπτη Μαρία Κάλλας; Τον μοναδικό μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο; Τους πολυβραβευμένους δημιουργούς Θεοδωράκη και Χατζηδάκι; Τα πολλαπλά «Οσκαρ» και τις διεθνείς διακρίσεις που κέρδισαν η Μελίνα Μερκούρη, η Κατίνα Παξινού, η Ειρήνη Παππά και η Νάνα Μούσχουρη;
ΜΗΠΩΣ επίσης τους κορυφαίους επιστήμονες - ερευνητές Καραθοδωρή, Ανδρόνικο, Γλύκατζη - Αρβελέρ, Νανόπουλο, Φλέμινγκ, αλλά και διάσημες Ελληνίδες όπως η Νίκη Γουλανδρή, η Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, η Γιάννα Αγγελοπούλου; Και τέλος, αυτός ο τελευταίος σκαπανέας του πολιτισμού, ο χρυσοβραβευμένος Θεόδωρος Αγγελόπουλος; Ποια άλλη χώρα έχει να παρατάξει τόσους άνδρες και τόσες γυναίκες με τέτοια παγκόσμια ακτινοβολία; Και ποιας άλλης χώρας τα παιδιά αποσπούν καθημερινά παγκόσμιες διακρίσεις στα μαθηματικά, στην τεχνολογία, στις εφευρέσεις, στα γράμματα και στις τέχνες;
ΑΛΛΑ και ποια άλλη χώρα κατάντησε να γίνει αξιοθρήνητο κουρέλι των δανειστών της, με την ανίκανη και κηλιδωμένη πολιτική ηγεσία της να εκλιπαρεί βοήθεια, χωμένη στα φουστάνια δύο δυναμικών γυναικών του παγκόσμιου συστήματος; Και ποιος λαός έχει υποστεί τόσο καίρια λοβοτομή, ώστε να πιστεύει πως αυτοί που τον κυβερνούν τον «σώζουν από την καταστροφή» (ενώ αυτοί την προκάλεσαν και το μόνο που τους ενδιαφέρει σήμερα είναι να σώσουν εαυτούς και μαζί το διεφθαρμένο σύστημά τους);
ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ κατοχή του 1941-44 δεν είδαμε 30.000 αστέγους, όπως βλέπουμε σήμερα, ούτε ένα εκατομμύριο ανέργους, ούτε 1.500 αυτοκτονίες, ούτε ουρές στα ψυχιατρεία, ούτε αμέτρητους καταθλιπτικούς νέους. Τότε, όλοι μαζί πεινάσαμε, όλοι μαζί υποφέραμε τα πάνδεινα. Φάγαμε χαρούπια και λαχανίδες, (άντε και λίγη μπομπότα με μαύρη σταφίδα), αλλά ξεχάσαμε τι θα πει αρρώστια, αφήναμε τις πόρτες ανοιχτές (ποιος να κλέψει; τι να κλέψει;) και τα βράδια, με απαγορευμένη την κυκλοφορία, βγαίναμε κρυφά, καλούσαμε με εκείνο το θρυλικό «χωνί» τον κόσμο να ξεσηκωθεί. Και αν δεν μας πιάνανε να μας στήσουν στο Σκοπευτήριο, επιστρέφαμε στα σπίτια και το ρίχναμε έξω με τρελά πάρτι στις ταράτσες μας...
«ΧΩΝΙΑ» δεν υπάρχουν σήμερα για να καλέσουν τον κόσμο σε ξεσηκωμό. Υπάρχουν τα θολά κανάλια που κάνουν την κάθε «Μενεγάκη» και τον κάθε «Τρύφωνα» να είναι πολύ πιο αναγνωρίσιμοι από κάτι... κουλτουριάρηδες σαν τον Αγγελόπουλο. Και επειδή τα θολά κανάλια παίζουν κατά πώς κελεύει η ξένη κατοχή, δεν μένει παρά να αναλάβουν οι ελεύθερες ηλεκτρονικές φωνές να οδηγήσουν τον κόσμο στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Γιατί, βεβαίως, δεν αρκούν πια μόνο οι δημοσκοπήσεις για να καταδικάζουν αυτούς που έφεραν την πατρίδα στην καταστροφή...
real.gr
