Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει και οι Σύμμαχοι ήθελαν να καταστείλουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων πιστεύοντας ότι το “ποτάμι μπορούσε να γυρίσει πίσω”. Οι Γάλλοι ζήτησαν από την Ελληνική κυβέρνηση να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και ο Βενιζέλος,πιστεύοντας ότι η παρουσία μας σ΄ αυτό τον πόλεμο θα είχε θετικά αποτελέσματα για όσα επεδίωκε σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία συμφώνησε,να στείλει το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919.
Μεταξύ των διοικητών του Ελληνικού εκστρατευτικού σώματος ο συνταγματάρχης Αλέξανδρος Οθωναίος και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης και Νικόλαος Πλαστήρας .Οι Έλληνες πολέμησαν μαζί με τους Γάλλους οι οποίοι βρίσκονταν στη περιοχή από το 1918. Απέναντί τους βρήκαν τρεις στρατιές Σοβιετικών,που πολέμησαν με πάθος. Αντιθέτως στις Συμμαχικές δυνάμεις αυτό έλειπε.Ένα από τα μεγάλα προβλήματα ήταν ότι υπήρχαν πολλοί στρατιώτες που μάλλον έβλεπαν με συμπάθεια όσα γίνονταν εκείνη την εποχή,που ήταν μια άλλη εποχή ,μην το ξεχνάμε.
Οι 23.500 Έλληνες στρατιώτες έμειναν σ΄ αυτό το πόλεμο έως το Μάρτιο του 1919.Στις 20 του μήνα δόθηκε η εντολή για το τέλος αυτής της μάταιης όπως αποδείχτηκε εκστρατείας.Μόνο το 2ο Σύνταγμα ΠΖ παρέμεινε μέχρι τις 14 Απριλίου στη Κριαμαία και μάλιστα ανέλαβε την καταστολή της εξέγερσης εργατών στη Σεβαστούπολη.
Οι απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.Αυτοί που πλήρωσαν βαρύ τίμημα ήταν οι Έλληνες της νότιας Ρωσίας,που η νομιμοφροσύνη τους στο νέο καθεστώς της εποχής αμφισβητήθηκε.
onalert.gr
