ΟΤΑΝ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, Κ. Καραμανλής, πριν από τις εκλογές του 2009, μιλούσε για την ανάγκη λήψης σκληρών μέτρων στον τομέα της Οικονομίας, όπως το πάγωμα μισθών, και γινόταν δυσάρεστος στους πολίτες, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γ. Παπανδρέου, επέλεγε την τακτική των υποσχέσεων, μοιράζοντας αφειδώς παροχές στα λόγια, επαναλαμβάνοντας το γνωστό σλόγκαν «υπάρχουν χρήματα», αλλά αποφεύγοντας επιμελώς να ξεκαθαρίσει πού θα τα έβρισκε. Μόνο που οι προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει ο κ. Παπανδρέου διαψεύστηκαν αμέσως μετά τις εκλογές. Οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν γρήγορα, όμως τα προβλήματα της Οικονομίας διογκώνονταν και η κυβέρνηση συνέχιζε να επιδεικνύει χαρακτηριστική αδράνεια, παρά το γεγονός ότι η Ν.Δ. και ο νέος πρόεδρός της, Α. Σαμαράς, την καλούσε συνεχώς να πάρει μέτρα και να δανειστεί εγκαίρως.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΜΕ στην, καταδικαστική, όπως αποδεικνύεται, προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης και την υπογραφή του περιώνυμου Μνημονίου, το οποίο ο Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός του των Οικονομικών μάς διαφήμιζαν ως μονόδρομο. Μόνο ο Α. Σαμαράς επέμενε ότι υπήρχε εναλλακτική λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Τώρα, ακόμα και οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ διαπιστώνουν τη σκληρή πραγματικότητα και ζητούν αλλαγή πολιτικής. Είναι χαρακτηριστική η ευθεία τοποθέτηση της Β. Παπανδρέου, η οποία υποστήριξε ξεκάθαρα ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και γι’ αυτό η αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να γίνει τώρα, αφού δεν πρόκειται να αποφευχθεί. Οι εξελίξεις δικαιώνουν την ειλικρινή και έντιμη στάση της Ν.Δ. Είναι βέβαιο ότι αν η σημερινή κυβέρνηση είχε δράσει εγκαίρως, η χώρα θα μπορούσε να αποφύγει μεγάλο μέρος από όσα ακολούθησαν, όπως επισήμανε πλέον και η Β. Παπανδρέου.ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
