Στις νότιες υπώρειες του Παρνασσού,
σε ένα τοπίο γαλήνιο και συνάμα υποβλητικό, εκεί όπου αντάμωσαν οι δύο
αετοί που έπεμψε ο Δίας από τα πέρατα του σύμπαντος, για να βρει τον
ομφαλό της Γης, γεννήθηκε και μεσουράνησε το σπουδαιότερο θρησκευτικό
κέντρο της αρχαιότητας, οι Δελφοί.
Τόπος λατρείας αρχικά (κατά τους Μυκηναϊκούς Χρόνους) της θεάς Γης (μητέρας των θεών και των ανθρώπων, αλλά και πηγής της παγκόσμιας ζωής) και αργότερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ.) του Απόλλωνα (θεού του φωτός, της μουσικής και της μαντικής), το ιερό των Δελφών, υπό την προστασία και τη διοίκηση της Δελφικής Αμφικτιονίας (ομοσπονδίας ελληνικών φυλών με θρησκευτικό και πολιτικό χαρακτήρα), εμπέδωσε την αυτονομία του, αύξησε τη θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, ενώ στολίστηκε με λαμπρά οικοδομήματα και άλλα αναθήματα.
Ο θεσμός της Δελφικής Αμφικτιονίας, βασισμένος στην ειρηνική συνύπαρξη των φυλών, λειτούργησε πολλούς αιώνες αργότερα ως πηγή εμπνεύσεως για τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό (1884-1951) και την αμερικανίδα σύζυγό του, Εύα Πάλμερ - Σικελιανού (1874-1952). Στη Δελφική Ιδέα, που οραματιζόταν ο διακεκριμένος ποιητής και φιλόσοφος, συμπυκνώνονταν οι πανάρχαιες αλλά και πάντοτε ζωντανές και επίκαιρες πανανθρώπινες αξίες του ελληνικού πολιτισμού: ελευθερία, ανθρωπιά, αδελφοσύνη, ειρήνη, ευνομία, κοσμοπολιτισμός.
Με τις Δελφικές Εορτές που οργάνωσαν κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, τα έτη 1927 και 1930, ο Σικελιανός και η Πάλμερ επιχείρησαν να εφαρμόσουν στην πράξη τη Δελφική Ιδέα, να δημιουργήσουν δηλαδή ένα νέο πνευματικό ομφαλό της Γης, όπου άνθρωποι του πνεύματος, των επιστημών και των τεχνών από όλη την οικουμένη θα συγκεντρώνονταν και θα εργάζονταν για την πνευματική και ψυχική συναδέλφωση των λαών.
Οι Δελφοί, ακμαίο θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας, διαχρονικό σύμβολο ηθικής και έδρα της Δελφικής Αμφικτιονίας, ήταν για τους Σικελιανούς ο ιδεώδης τόπος για την αναβίωση των αιώνιων αξιών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που θα καθιστούσαν δυνατή την ένωση των λαών της υφηλίου σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Το όραμα του Σικελιανού, χιμαιρικός στόχος κατά την άποψη των περισσοτέρων, δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και να πραγματωθεί, αλλά ο σπόρος που έριξαν ο ίδιος και η σύζυγός του, η Δελφική Ιδέα, κατάφερε να ριζώσει στις καρδιές πολλών ανθρώπων. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και το Μουσείο Δελφικών Εορτών (άλλοτε οικία του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού) διατηρούν άσβεστη την πίστη και την ελπίδα για την ειρηνική συνύπαρξη και τον πολιτιστικό διαφωτισμό των λαών.
Τόπος λατρείας αρχικά (κατά τους Μυκηναϊκούς Χρόνους) της θεάς Γης (μητέρας των θεών και των ανθρώπων, αλλά και πηγής της παγκόσμιας ζωής) και αργότερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ.) του Απόλλωνα (θεού του φωτός, της μουσικής και της μαντικής), το ιερό των Δελφών, υπό την προστασία και τη διοίκηση της Δελφικής Αμφικτιονίας (ομοσπονδίας ελληνικών φυλών με θρησκευτικό και πολιτικό χαρακτήρα), εμπέδωσε την αυτονομία του, αύξησε τη θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, ενώ στολίστηκε με λαμπρά οικοδομήματα και άλλα αναθήματα.
Ο θεσμός της Δελφικής Αμφικτιονίας, βασισμένος στην ειρηνική συνύπαρξη των φυλών, λειτούργησε πολλούς αιώνες αργότερα ως πηγή εμπνεύσεως για τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό (1884-1951) και την αμερικανίδα σύζυγό του, Εύα Πάλμερ - Σικελιανού (1874-1952). Στη Δελφική Ιδέα, που οραματιζόταν ο διακεκριμένος ποιητής και φιλόσοφος, συμπυκνώνονταν οι πανάρχαιες αλλά και πάντοτε ζωντανές και επίκαιρες πανανθρώπινες αξίες του ελληνικού πολιτισμού: ελευθερία, ανθρωπιά, αδελφοσύνη, ειρήνη, ευνομία, κοσμοπολιτισμός.
Με τις Δελφικές Εορτές που οργάνωσαν κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, τα έτη 1927 και 1930, ο Σικελιανός και η Πάλμερ επιχείρησαν να εφαρμόσουν στην πράξη τη Δελφική Ιδέα, να δημιουργήσουν δηλαδή ένα νέο πνευματικό ομφαλό της Γης, όπου άνθρωποι του πνεύματος, των επιστημών και των τεχνών από όλη την οικουμένη θα συγκεντρώνονταν και θα εργάζονταν για την πνευματική και ψυχική συναδέλφωση των λαών.
Οι Δελφοί, ακμαίο θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας, διαχρονικό σύμβολο ηθικής και έδρα της Δελφικής Αμφικτιονίας, ήταν για τους Σικελιανούς ο ιδεώδης τόπος για την αναβίωση των αιώνιων αξιών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που θα καθιστούσαν δυνατή την ένωση των λαών της υφηλίου σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Το όραμα του Σικελιανού, χιμαιρικός στόχος κατά την άποψη των περισσοτέρων, δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και να πραγματωθεί, αλλά ο σπόρος που έριξαν ο ίδιος και η σύζυγός του, η Δελφική Ιδέα, κατάφερε να ριζώσει στις καρδιές πολλών ανθρώπων. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και το Μουσείο Δελφικών Εορτών (άλλοτε οικία του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού) διατηρούν άσβεστη την πίστη και την ελπίδα για την ειρηνική συνύπαρξη και τον πολιτιστικό διαφωτισμό των λαών.
Βαγγέλης Στεργιόπουλος / diakopes.in.gr
