ΠΟΙΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΠΑΘΑ*

Η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία από σημαντική μερίδα των ενόπλων δυνάμεων, δεν έχει σχέση μόνο με την εσωτερική κατάσταση αυτής της χώρας, αλλά κυρίως με τις εξελίξεις στην γύρω και ευρύτερη περιοχή. Είναι γνωστό ότι οι εξελίξεις στη γειτονική χώρα επηρεάζουν αρνητικά ή θετικά την περιοχή που βρισκόμαστε κι εμείς ως χώρα, γιατί και η Τουρκία έχει αντίστοιχη μ’ εμάς καθοριστική γεωστρατηγική σημασία για την ίδια αλλά και για τις γνωστές μεγάλες δυνάμεις που εμπλέκονται διαχρονικά.

Θεωρώ ότι ένα σημαντικό ζήτημα που έχει και θα έχει κομβική σημασία στις εξελίξεις είναι το Κουρδικόμε την εν εξελίξει δημιουργία της αυτόνομης Κουρδικής οντότητας και αύριο του ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στα σύνορα Τουρκίας και Συρίας κατ’ αρχάς.

Η θετική στάση των ΗΠΑ και του Ισραήλ για την δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού κράτους, υπό την υψηλή εποπτεία και καθοδήγησή τους, έχει δημιουργήσει σεισμικά ρήγματα αναφορικά με την εθνική και κρατική υπόσταση της Τουρκίας. Από το γεγονός αυτό πρέπει να ξεκινούν σημαντικέςγεωστρατηγικές αναλύσεις που να δείχνουν τις επιρροές σε όλη την περιοχή της Ανατ. Μεσογείουκαι της Μ. Ανατολής.

Είναι φυσιολογικοί οι φόβοι ενός σημαντικού μέρους της τούρκικης ιθύνουσας τάξης, που σήμερα εκφράζεται δια του καθεστώτος Ερντογάν, ότι απειλείται η σταθερότητα της Τουρκίας ως ενιαίου κράτους υπό την σημερινή του μορφή. Η σχετικά ανεξάρτητη στάση του Τούρκου προέδρου και η ισχυρή αντίστασή του στα αμερικανοϊσραηλινά σχέδια ως προς την επίλυση του Κουρδικού σε βάρος της Τουρκίας, όπως εκτιμάται, έχει άμεση σχέση με τις ενέργειες για την απομάκρυνσή του από την εξουσία ή και την εξόντωσή του. Μια αμερικάνικη βάση στο αυτόνομο Κουρδιστάν θα ήταν πολύεπιθυμητή, ώστε να αποφύγουν προβλήματα που του δημιουργεί η βάση του Ιντσιρλίκ. Πρόσφατα σύμφωνα με πληροφορίες οι Τούρκοι διέκοψαν προσωρινά την ηλεκτροδότηση της βάσης, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία ηλεκτρονικών μηχανημάτων και οιΑμερικάνοι να πνέουν τα μένεα κατά του Ερντογάν.

Οπωσδήποτε στην εκδήλωση του πραξικοπήματος συνετέλεσαν και σοβαρά ζητήματα οικονομικής καιπολιτικής υφής, όπως τα διαχειρίζεται ο Ερντογάν και το κόμμα του το ΑΚP, αλλά αυτά είναι ζητήματα που έχει ουσιαστικά το δικαίωμα να τα χειρίζεται η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας. Αυτά βέβαια δεν γίνονται αποδεκτά και δεν συμβαδίζουν με την πολιτική της υποτέλειας που εφαρμόζουν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, άσχετα αν κάποιος διαφωνεί με την πολιτική Ερντογάν. Αν η Τουρκία θεωρείται αντίπαλος ή εχθρός μας κάποτε πρέπει να μαθαίνουμε κι απ’ αυτόν.

Η γνωστή αναπτυσσόμενη φιλολογία της «Δύσης» περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν πρέπει να αποσπά την προσοχή μας από ενέργειες και προσπάθειες να επιβάλουν στην Τουρκίαπολιτικά καθεστώτα της αρεσκείας τους, όσο κι αν εμείς διαφωνούμε με την ερντογανική πολιτική πραγματικότητα. Αυτή είναι η πάγια πολιτική των παλαιών και νέων αποικιοκρατών που εκμεταλλευόμενοι την δήθεν πολιτιστική και οικονομικοπολιτική τους υπεροχή, επέβαλαν πάντα τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα σε κάθε μέρος του κόσμου και της περιοχής μας ιδιαίτερα.

Βλέπουμε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, σαν να δυσαρεστήθηκαν που δεν εξοντώθηκε ο Ερντογάν, να κάνουν δηλώσεις, να συμβουλεύουν, αλλά και να απειλούν, προσπαθώντας να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, σκορπίζοντας στον αέρα την λουκουμόσκονη της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δεν μας πείθουν πλέον. Τα ίδια επικαλέστηκαν για όλες σχεδόν τις χώρες της Μεσογείου υποκινώντας εμφύλιες ένοπλες συγκρούσεις και στο τέλος γέμισε η περιοχή με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, πρόσφυγες και μετανάστες.

Στην Τουρκία εκδηλώθηκε σημαντική απόπειρα κατάλυσης της νομιμότητας και κατάργησης της νόμιμης κυβέρνησης, δημοκρατικής ή αυταρχικής, με εκατοντάδες νεκρούς και άμεσης προσπάθειας δολοφονίας του Προέδρου της χώρας, λόγω και της αντίστασης που προβλήθηκε. Ας θυμηθούμε ότι στο πραξικόπημα του 1967 κατά την επιβολή του, δεν είχαμε καν νεκρούς, γιατί δεν προβλήθηκε καμιά αντίσταση στην επικράτησή του. Είχαν φροντίσει οι «Δυτικοί» να έχουν αλυσοδέσει και την αυταρχική μετεμφυλιακή δημοκρατία.

Τα υπάρχοντα θεσμικά πολιτειακά όργανα της Τουρκίας, έχουν την ευθύνη να λάβουν τα όποια μέτρα θεωρούν κατά των πραξικοπηματιών, να αναλογιστούν και να αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες και συνέπειες. Οι ιστορικές εξελίξεις στη χώρα μας παλαιότερα και πρόσφατα πρέπει να μας κάνουν πιο προσεκτικούς για τις πολιτικές εξελίξεις στη γείτονα χώρα και ιδιαίτερα για τους απώτερους στόχους τωνιμπεριαλιστών της Δύσης, που προβάλουν ως εθνικά τάχα τα ιδιοτελή συμφέροντα τους.

Από το 1920 τουλάχιστον, στην περιοχή της Α. Μεσογείου και Μ. Ανατολής καμιά σοβαρή πολιτική απόφαση δεν έχει ληφθεί από τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών σχετικά με το μέλλον τους, αλλά οι περισσότερες έχουν εκπονηθεί και εκπορευτεί από τα μεγάλα Δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα (Βρετανία-Γαλλία-Γερμανία-ΗΠΑ). Γιατί τώρα να έγινε διαφορετικά;

Ειδικότερα λοιπόν γεννώνται πολλά και διάφορα ερωτήματα όσον αφορά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος.

1. Είναι γνωστό ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μέχρι τώρα, ήταν οι πιο φιλονατοϊκές καιφιλοαμερικανικές δυνάμεις με πολλά δείγματα γραφής. Ιδιαίτερα δε οι αεροπορικές που πολλές φορές εμφανίστηκαν σε επιχειρήσεις να δρουν με σχετική αυτονομία από κυβερνητικές εντολές. Χωρίς ακόμη να έχει αποκαλυφθεί ποιος ήταν ο ιθύνων νους και ο πυρήνας της απόπειρας αναρωτιέται κανείς, άραγε δεν είχαν καμιά επαφή ή καθοδήγηση από νατοϊκά επιτελεία; Γιατί ο Ερντογάν με δηλώσεις του από τον Μάιο ζητούσε την απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από την περιοχή; Στη δήλωσή της για το πραξικόπημα η ΛΑ.Ε επισημαίνει: «Η κατ' αρχήν διστακτικότητα της Δύσης να καταδικάσει απερίφραστα την απόπειρα πραξικοπήματος, δεν προκαλεί μόνο εύλογα ερωτηματικά αλλά και ανησυχία για τον ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή».

2. Η απόπειρα πραξικοπήματος έλαβε χώρα λίγες μέρες μετά την «συγγνώμη» που ζήτησε οΕρντογάν από την Ρωσία για την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου. Άραγε τι άλλο να τους είπε ο Ερντογάν, μήπως ότι η κατάρριψη έγινε χωρίς την δική του έγκριση αλλά τωναμερικανονατοϊκών; Καθόλου τυχαίο βέβαια που στη συνέχεια συνελήφθησαν οι υπεύθυνοι για την κατάρριψη.

3. Σύμφωνα με πληροφορίες επαναθερμαίνονται οι συζητήσεις για τον ρωσοτουρκικό αγωγό που είχαν καταψυχθεί και σύντομα πρόκειται να γίνει η συμφωνία.

4. Οργισμένες δηλώσεις της κ. Νούλαντ, της γνωστής Υφ. Εξωτερικών (Ουκρανία και άλλα) με τις επαφές και την «συγγνώμη» του Ερντογάν προς την Ρωσία.

«Είμαστε πολύ έκπληκτοι από τη συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ερντογάν. Βλέπουμε την απολογία του Τούρκου Προέδρου ως μια εντελώς ακατάλληλη κίνηση και θα ήθελα να ακούσω τη θέση του ιδίου προσωπικά. Ως εταίρος του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν μας απογοητεύει. Ελπίζουμε ότι η απολογία της Τουρκίας προς τη Ρωσία κατά τη διάρκεια της «πτώσης» του ρωσικού μαχητικού θααναθεωρηθεί. Σε αντίθετη περίπτωση, οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να αλλάξουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία». (30/6/16)

5. Προκαλεί εντύπωση ο θόρυβος που έχουν ξεσηκώσει τα υποτελή και αργυρώνητα ΜΜΕ της Δύσης, των ελληνικών μη εξαιρουμένων, όσον αφορά τις άμεσες απομακρύνσεις χιλιάδων στρατιωτικών και δικαστικών από τον κρατικό μηχανισμό της Τουρκίας. Μήπως η ανησυχία ΗΠΑ και ΕΕ αφορά την απώλεια εκλεκτών φίλων και εντολοδόχων τους για την προώθηση των συμφερόντων τους; Τώρα αν οΕρντογάν βρίσκει ευκαιρία να ξηλώσει το μη αρεστό και εχθρικό κομμάτι του κρατικού μηχανισμού, αυτή είναι μια από τις συνέπειες του αποτυχόντος πραξικοπήματος και της μοίρας του ηττημένου σε μια όχι και πολύ δημοκρατική χώρα. Αν κάποιοι στη Δύση γνωρίζουν τι συνέβη και ποιοι έκαναν το πραξικόπημα ας μας πληροφορήσουν και όχι να παραπλανούν κοπτόμενοι δήθεν για την τύχη της δημοκρατίας στην Τουρκία. Άλλωστε για το τι είδους δημοκρατία είναι αυτή η χώρα, φαίνεται και από την συνταγματική αναγόρευση του στρατού σε φρουρό και τοποτηρητή του «κοσμικού» κράτους, αλλά και πέρα απ’ αυτό, δυτικών συμφερόντων με το αζημίωτο βέβαια. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κρίνουμε την Τουρκική δημοκρατία με τα πρότυπα και δεδομένα της Δυτικής δημοκρατίας όπως και τα άλλα καθεστώτα της περιοχής τα οποία δεν ήταν μεν δημοκρατίες δυτικού τύπου, αλλά οι λαοί τους τουλάχιστον ζούσαν και δεν εξολοθρεύονταν όπως σήμερα.

Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν είχε φροντίσει και είχε πάρει αρκετά μέτρα για το φτωχό τουρκικό πληθυσμό που στην πλειοψηφία του είναι μουσουλμάνοι σε αντίθεση με τις δυτικοθρεμένες κυβερνήσεις. Έτσι η σταθερότητα στην Τουρκία και στην περιοχή που μας ενδιαφέρει άμεσα, σίγουρα δεν περνά μέσα απόδυτικότροπα πραξικοπήματα και με στόχο να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών.

*Μέλος της ΛΑΕ Δικηγόρων 

ISKRA