«Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να ντραπεί
σε σχέση με την Ειδομένη».
Η αυτογνωσία αποτελεί για πολλούς ένα
άβατο για την ανθρώπινη ψυχή. Για κάποιους άλλους τον ορισμό της πολιτικής. Τι από
τα δύο συμβαίνει με τον Υπουργό
Πολιτισμού μας κ.Μπαλτά μόνο ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει.
Οι λάσπες της Ειδομένης προφανώς και
αποτελούν το σύγχρονο πολιτισμό μας. Την Ελλάδα μας. Αυτό τον πολιτισμό που
ανέδειξε τόσους ανίκανους και ως επιτομή διατηρεί στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, τον Αλέξη Τσίπρα
και τον Πάνο Καμμένο, που αντιπροσωπεύουν ό,τι χειρότερο υπάρχει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Την «περατζάδα» του από την Ειδομένη έκανε και
ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μετανάστευσης και επίδοξος πάλαι ποτέ και για
Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας που περιορίστηκε προσωρινώς εις τα σαλόνια των
Βρυξελλών, συναγωνιζόμενος τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Να ανοίξουν τις πόρτες τους τα
άλλα Κράτη ζητά αλλά προφανώς αυτά δεν
διαθέτουν ισάξιο με τον πολιτισμό μας που δεν ντρέπεται γα την Ειδομένη
του, που νιώθει υπερήφανος για τα λασπόνερα ως λαός κατά κάποιο τρόπο.
Πολιτικοί, ηθοποιοί, έμποροι,
δημοσιογράφοι, εθελοντές όλοι στην Ειδομένη της Ελλάδας του Αλέξη Τσίπρα, του
πολιτισμού μας. Όλοι έχουν να πουν ένα μεγάλο λόγο στο μικρό κόσμο μας που λίγους τελικά πληγώνει.
Όλοι
να βγάλουν μία φωτογραφία θλίψης. Δέκα λεπτά ανθρωπισμού μέχρι να
επιστρέψουν στο σαλόνι της εξουσίας τους. Τι πιο folklore...
Τόση υποκρισία, τόση ανικανότητα,
τόση εγκληματικότητα.
Η Ελλάδα επί δεκαετίες επέλεξε το
λαϊκισμό, τη μαγκιά της ανικανότητας και συνεχίζει να επιμένει ελληνικά. Αμετανόητη η
κοινωνία επιλέγει να εμπιστεύεται ανίκανους
στην Κυβέρνηση, στην πολιτική, στη
δημόσια διοίκηση, στην επιχειρηματικότητα, στις τέχνες παντού για να
εκπροσωπηθει, για να πετύχει επιτέλους τον
απόλυτο εκβιασμό στην Οικουμένη που όλο και ξεμακραίνει. Να ανοίξουν οι
κάνουλες το ζεστού δανεικού
χρήματος και πάλι. Να γίνουν οι συντάξεις όπως παλιά. Να κινήσουν και
πάλι μία οικονομία, μία κοινωνία έρμαιων και εκβιαζόμενων μεταναστών.
Τόσες
χώρες κλείνουν τις σελίδες των
Μνημονίων τους και απολαμβάνουν τις ανταγωνιστικές οικονομίες και
κοινωνίες τους, την ηδονή της δημιουργίας και ο ελληνικός λαός διά
των αντιπροσώπων του επιμένει στην αφαίμαξη κρατικών
και ευρωπαϊκών κονδυλίων επενδύοντας στη «μαύρη» εργασία και το
λαθρεμπόριο ψυχών
και αγαθών. Δεν απαρνιέται με τίποτα τις σύγχρονες αξίες του. Αυτό
έμαθε, αυτό εμπιστεύεται. Μέχρι εξευτελισμού, μέχρι εξαθλίωσης.
Του λένε για συντάξεις των 180 ευρώ,
του λένε για αιώνιο χρέος που θα πληρώσουν αγέννητοι Έλληνες, του λένε για
Τούρκους χωροφύλακες στα νησιά και συνεχίζει να πανηγυρίζει την επαναστατική πολιτική του ενάντια στον πλανήτη ολόκληρο. Του
λένε για λάσπες, για πείνα, για ηπατίτιδα και αυτός μιλά για πολιτισμό, για
πούλμαν επιχειρηματικότητας, για χαμόγελα παιδιών, για στρατό Μαγείρων.
Πολιτισμός και φασισμός καμιά φορά
συναντιούνται στην ιστορία. Εκεί που γίνονται τα πιο ειδεχθή εγκλήματα της ανθρωπότητας.
Εκεί που δύσμοιροι πρόσφυγες αναμιγνύονται μαζί με μεταμφιεσμένους ξένους πολεμιστές και
δημιουργούν έναν στρατό δυστυχισμένων, μία πολιτική που επιδιώκει να επιβάλλει έναν δικό της
πολιτισμό.
Τον πολιτισμό του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ,
των ανίκανων περήφανων Ελλήνων σε μία Ελλάδα που κονταίνει, μικραίνει και το
χειρότερο όλων επιχαίρει για το θάνατό της.
Σε μία Ελλάδα, σε μία κοινωνία που αρνείται να απαλλαχθεί από τους ανίκανους, από τον κακό εαυτό της...
" Υψίστη επινόηση αποτελεί η διάσπαση της αντίστασης του εχθρού, χωρίς να τον πολεμήσεις" Σουν Τζου, Κινέζος φιλόσοφος.
thedayaftergr.blogspot.gr
