Του Ανδρέα Μητσόπουλου*
Βρισκόμαστε πλέον μια ανάσα από τις εσωκομματικές
εκλογές της 22ας Νοεμβρίου, για την ανάδειξη νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας
και ο αγώνας των 4 υποψηφίων κορυφώνεται.
Σε αυτήν τη μαραθώνια προεκλογική
διαδικασία που θα διαρκέσει συνολικά 50 ημέρες και το τέλος της πρέπει να βρει
την Παράταξη ενωμένη και ισχυρή, κάθε υποψήφιος έχει την δυνατότητα να γίνει
με επιχειρήματα, ιδεολογικές
τοποθετήσεις και επικοινωνιακές τακτικές, πειστικότερος (έναντι των
συνυποψηφίων του) στο εκλογικό σώμα της ευρύτερης Παράταξης, ότι διαθέτει
εκείνα τα προσόντα και τις περγαμηνές που απαιτούνται, για να αναδειχθεί σε
Πρόεδρο της Ν.Δ., να νικήσει το ΣΥΡΙΖΑ και εν τέλει να εκλεγεί Πρωθυπουργός της
χώρας.
Το τηλεοπτικό debate των τεσσάρων και η κοινοβουλευτική συνδιάσκεψη που απ'
ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να διεξαχθούν, εξαιτίας της φοβίας κάποιων εκ των
υποψηφίων να παρουσιάσουν τις θέσεις τους ή να διαφανεί η έλλειψη θέσεών τους,
θα ήταν ένα βασικό μέσο για να διοχετευθούν οι απόψεις των υποψηφίων στον απλό
ψηφοφόρο της Ν.Δ. και να αποδειχθεί ευκολότερα ποιος είναι ο καταλληλότερος.
Παρόλα ταύτα, ο καθένας έχει
σχηματίσει ήδη άποψη για τον καθένα και όλοι περιμένουν την ώρα της κάλπης για
να αποτυπωθεί επίσημα η ετυμηγορία του ευρύτερου Φιλελεύθερου-Πατριωτικού
χώρου. Όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ τις ικανότητες αλλά και τα τρωτά σημεία των
τεσσάρων υποψηφίων. Όλοι γνωρίζουμε την πίστη στο κόμμα, την εμπειρία και τις διοικητικές
ικανότητες του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά και τον στόχο του να διατηρήσει αλώβητο
το παλιό στελεχιακό δυναμικό, ανανεώνοντάς το επί το πλείστον με “νεόγερους”
που προέρχονται κυρίως από τον κομματικό σωλήνα. Όλοι θυμόμαστε βέβαια και την
εκλογική ήττα του, μεγέθους 8% τον περασμένο Σεπτέμβριο, από τον Αλέξη Τσίπρα
και έναν διχοτομημένο ΣΥΡΙΖΑ, που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό προσφέροντάς του
ψεύτικες ελπίδες. Μία ήττα που προήλθε από την πρόθεση του μεσαίου χώρου για
συναίνεση (που έμοιαζε σχεδόν με ικεσία) με την εθνομηδενιστική Αριστερά.
Όλοι γνωρίζουμε την
αποτελεσματικότητα, τη μόρφωση και την οικονομική κατάρτιση στις φιλελεύθερες
ιδέες, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι όμως πασιφανές ότι ο ίδιος όπως και η
οικογένειά του, προερχόμενος από τον κεντρώο
χώρο επιδεικνύει χαλαρότητα όσον αφορά την άσκηση εξωτερικής πολιτικής στα
εθνικά θέματα, την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, αλλά και σε κοινωνικά
ζητήματα (π.χ. επέκταση συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια).
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Απόστολος
Τζιτζικώστας είναι νέος ετών 37, προερχόμενος κι αυτός από πολιτική οικογένεια,
που συνήθως δεν φοράει γραβάτα προκειμένου να μιμηθεί τον Τσίπρα, αλλά και
Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με θητεία που λήγει την 31η Αυγούστου 2019
και επομένως κατά συνδυαστική εφαρμογή των άρθρων 37 και 56 του Συντάγματος
έχει αξεπέραστο συνταγματικό κώλυμα να είναι βουλευτής και να ασκεί
αντιπολίτευση στις αυθαιρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μάλιστα να μπορεί να λάβει
εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε περίπτωση που
νικήσει σε εκλογές που θα γίνουν πριν την 1-9-2019. Ενώ όμως γνωρίζουμε όλα
αυτά, όλοι μας αγνοούμε μέχρι σήμερα τις πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του,
μιας που ο ίδιος και οι επικοινωνιολόγοι του έχουν επιλέξει μια απολίτικη
προεκλογική εκστρατεία, με αόριστες και γενικόλογες πολιτικές αναφορές.
Όλοι γνωρίζουμε τέλος την
εργατικότητα, την άριστη απόδοση στα Υπουργεία Εμπορικής Ναυτιλίας και Υγείας,
στα οποία έλυσε προβλήματα δεκαετιών μέσα σε λίγους μήνες, την πανεπιστημιακή
και ευρεία Ελληνοκεντρική μόρφωση, αλλά και την ιδεολογική καθαρότητα του
Αδώνιδος Γεωργιάδη, που τολμά όσο κανείς άλλος, να διατρανώνει ότι είναι
ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΔΕΞΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΥΓΙΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ,
ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ
ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ. Όλοι γνωρίζουμε τον αυτοδημιούργητο Άδωνι Γεωργιάδη, που
κατάγεται από μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια και στηριζόμενος στις
ικανότητές του και μόνο, κατόρθωσε να ανέλθει στα ύπατα αξιώματα, χωρίς να
προέρχεται από την πολιτική νομενκλατούρα και τον κομματικό μηχανισμό. Είναι
αυτός που δεν κρύφθηκε στα δύσκολα αλλά στήριξε σχεδόν μόνος το δυσάρεστο αλλά
χρήσιμο έργο της κυβερνήσεως Σαμαρά. Είναι αυτός που αγωνίζεται καθημερινά για
την κατάργηση του ψευτοπροοδευτισμού, την αποδόμηση της ιδεολογικής ηγεμονίας
της Αριστεράς και την εξάλειψη των ιδεολογικών ενοχών της Ν.Δ. απέναντι στα
νεοσταλινικά ιδεώδη του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλοι γνωρίζουμε τα “μειονεκτήματα” του, αν
είναι δυνατόν να χαρακτηριστούν έτσι, η
θητεία του στο ΛΑ.Ο.Σ., η απέχθειά του για το μεσαίο χώρο και το γεγονός
ότι είναι εκδότης πατριωτικών βιβλίων, πράγμα που σημαίνει ότι έχει επάγγελμα.
Η ουσία σε όλα αυτά είναι ότι στις
εκλογές της 22ας Νοεμβρίου 2015, ο Φιλελεύθερος και Πατριωτικός κόσμος έχει να
επιλέξει αφενός μεν μεταξύ τριών υποψηφιοτήτων (Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης,
Τζιτζικώστας) που εκπροσωπούν τον πολιτικά άνευρο, ανιδεολόγητο και πολιτικά
υπάκουο στην Αριστερά, μεσαίο χώρο, αφετέρου δε την υποψηφιότητα του Αδώνιδος
Γεωργιάδη που στοχεύει όχι μόνο σε μια απλή νίκη της Ν.Δ. στις επόμενες
εκλογές, αλλά στην ολοκληρωτική και οριστική
ήττα των αντεθνικών ιδεών της Αριστεράς που μετάλλαξαν τη νοοτροπία του Νεοέλληνα τα τελευταία
σαράντα χρόνια.
Ο Άδωνις είναι αυτός που αν εκλεγεί θα
καταργήσει την κομματική επετηρίδα και τα τζάκια ανοίγοντας το κόμμα στην
κοινωνία ώστε να στελεχωθεί αυτό και από πρόσωπα ικανά και ζυμωμένα στους αγώνες της ευρύτερης Παράταξης. Είναι αυτός
που εφαρμόζοντας ένα φιλελεύθερο και εθνικοκοινωνικό πρόγραμμα, θα επιτύχει
αφενός μεν τη μείωση των φόρων, την καταδίκη του αριστερού κρατισμού και την
επιστροφή στην Ανάπτυξη, αφετέρου δε τη μετατροπή της Ν.Δ. σε μία φερέγγυα ΝΕΑ
ΔΕΞΙΑ που μεθοδικά, αφού απομακρύνει τη χώρα από την κρίση, θα την καταστήσει
ισχυρή και εθνικά υπερήφανη.
Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τις
τύχες της Νέας Δημοκρατίας και της Πατρίδας. Στο χέρι μας είναι να γίνουμε
υπερήφανοι για την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ μας. Στο χέρι μας είναι ποιόν αρχηγό θα
επιλέξουμε. Έναν διαχειριστή της εξουσίας ή έναν εκφραστή μιας ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ που θα εμπνεύσει τον Ελληνικό Λαό να ακολουθήσει τη Λεωφόρο
της Δόξας και να εκπληρώσει τα Πεπρωμένα της Ελληνικής Φυλής; Το ερώτημα είναι
ασφαλώς ρητορικό και η απάντηση είναι απλή, καθαρή και γνήσια. ΑΔΩΝΙΣ
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ.
ΑΝΔΡΕΑΣ
ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο.
Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΟΥ