Μετανάστες

Γράφει ο
Ηλίας Ηλιόπουλος*

 

Η μετανάστευση είναι όπως η αστυφιλία. Στην πρώτη περίπτωση άνθρωποι μετακινούνται από χώρα σε χώρα, στη δεύτερη από το χωριό στην πόλη. Για επιβίωση ή για μια καλλίτερη ζωή. Αιώνιες παράλληλες ανάγκες, που αλλοιώνουν και εξελίσσουν τόπους προέλευσης και άφιξης. Στην Αστυφιλία δεν έχουν προβλήματα οι αστοί, μάλλον επωφελούνται. Ενώ στην Μετανάστευση στις χώρες εγκατάλειψης παρουσιάζονται μεταβολές, στις χώρες υποδοχής ενδεχομένως δημιουργείται κίνδυνος προβλημάτων.


Αναλόγως με την δομή της λειτουργίας της χώρας, την οικονομική της ευρωστία, την τακτοποίηση και αξιοποίηση των μεταναστών, την πληθυσμιακή της απορρόφηση, την επίπτωση στα εθνικά της θέματα και άλλες παραμέτρους. Π.χ. εάν σε μια χώρα έχει εγκατασταθεί, ιδιαίτερα από όμορες χώρες, πάρα πολύ μεγάλος αριθμός μεταναστών, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες για τη χώρα υποδοχής από το λόγο αυτό,  σε περίπτωση μιας πολεμικής σύρραξης μεταξύ των δύο χωρών και ποια στάση θα τηρήσουν οι μετανάστες; Θα πολεμήσουν κατά της διπλανής πατρίδος τους με την υπηκοότητα της φιλοξενούσης ή θα ενεργήσουν ως πέμπτη φάλαγγα εναντίον της; 

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής απεφάσισαν να εισέλθουν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γνωρίζοντας όμως ακριβώς πού διαμένουν οι γερμανικής καταγωγής Αμερικανοί τους κάλεσαν και τους έθεσαν το ερώτημα: "Αν θέλετε ως Γερμανοί να πολεμήσετε υπέρ της πατρίδος σας, κατά της Αμερικής, είστε ελεύθεροι να φύγετε και να το κάνετε. Αν όμως θέλετε να μείνετε εδώ θα πρέπει να πολεμήσετε μαζί μας κατά της Γερμανίας σας". Λένε ότι ούτε ένας Γερμανικής καταγωγής δεν έφυγε από την Αμερική. 

Στην Αστυφιλία δεν έχουμε απαγορεύσεις, σε αντίθεση με την μετανάστευση. Γι’ αυτό έχουμε και λαθρομετανάστευση. Το φαινόμενο αυτό είναι διαρκές και παγκόσμιο, συμπεριλαμβανομένου και του προσφυγικού κύματος. Και καταβάλλεται προσπάθεια, κυρίως στις χώρες που εισβάλλουν οι άνθρωποι αυτοί, να λαμβάνονται μέτρα παρεμπόδισης εισόδου και ειδικής διαχείρισής τους όταν έχουν ήδη βρεθεί και κινούνται ανάμεσα στον τοπικό πληθυσμό.

Σε πολύ καλά οργανωμένες λειτουργικά χώρες, το ενδεχόμενο να ανευρίσκονται και να ελέγχονται οι λαθρομετανάστες είναι πολύ πιθανό. Απεναντίας σε χώρες που στερούνται αυτής της δυνατότητος, όπως η Ελλάδα μας, είναι αδύνατος όχι μόνον ο έλεγχος, αλλά και η γνώση της ύπαρξής τους.

Η Πολιτεία συνήθως αποκρύπτει από το λαό τον πραγματικό αριθμό των λαθρομεταναστών, για διαφόρους λόγους, δίδει ψευδείς αριθμούς, αλλά κατά καιρούς κάποιοι παράγοντες μεμονωμένα και εμπιστευτικά «μιλάνε οφ δη ρέκορντ» και ακούγονται  απίστευτοι αριθμοί και άγνωστες στον κοινό δράσεις. Η Ελλάδα μας ειδικά, τα τελευταία σχεδόν είκοσι  χρόνια, έχει φιλοξενήσει, πολλά εκατομμύρια λαθρομεταναστών.

Αν δεν έκανα λάθος, άκουσα ότι έχουν διέλθει από την Ελλάδα μας τα τελευταία 25 χρόνια 25 εκατομμύρια αλλοδαποί. Τελευταία μάλιστα, σκοπίμως καλλιεργείται παραδόξως η αποφυγή της αναφοράς της λέξεως «λαθρομετανάστης»  ανατρέποντας την πραγματική έννοια σε σχέση με την πράξη της παρανόμου και λαθραίας εισόδου στη χώρα μας άρα την ορθή απόδοση της σημασίας των λέξεών μας.  

Αυτό ενδεχομένως αποτελεί μια πολιτική σκέψη, αλλά έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Και την χειρότερη πραγματικότητα ότι υπάρχουν φόβοι πως εάν εξακολουθήσει με τον ίδιο ρυθμό η είσοδος μεταναστών, λαθρομεταναστών, αλλοδαπών, προσφύγων χωρίς η χώρα να μπορέσει να τους εντάξει, απορροφήσει, αντιμετωπίσει, βοηθήσει, προωθήσει καταλλήλως και ανθρωπίνως, μελλοντικώς θα έχουμε ίσως σοβαρές αλλοιώσεις στον ελληνικό πληθυσμό με άγνωστες εξελίξεις.  

elzoni.gr

* O Hλίας Ηλιόπουλος είναι δημοσιογράφος από το Δερβένι Κορινθίας