Την μπάλα στην κερκίδα πετάει και πάλι ο Πρωθυπουργός, με ένα
Μνημόνιο προστασίας του σκληρού πυρήνα των κοτζαμπάσηδων της χώρας.
Τηλεοπτικά κανάλια, ναυτιλία, τζόγος, αγρότες-μαϊμού,
αποκρατικοποιήσεις, τρύπια ασφαλιστικά ταμεία, υψηλόμισθοι Δημοσίου, ΑΔΜΗΕ και
ό,τι περικλείει κάθε πυρήνα διαπλοκής της κοινωνίας μας κάνει καθυστέρηση μέχρι τον Οκτώβριο, μήπως και ο
διαιτητής επιτέλους σφυρίξει τη λήξη του μαρτυρικού αγώνα και τον αφήσει ανέπαφο.
Δέκα χρόνια Μνημόνιο για να ξεριζωθούν τα ιερά και όσια της
φυλής μας, το ιστορικό μπαξίσι που ονομάστηκε στη δημοτική μίζα και ακόμα επιμένουμε
σταθερά ελληνικά ως λαός, εναλλάσσοντας Πρωθυπουργούς όπως οι αποτυχημένες
ομάδες προπονητές. Μία απεγνωσμένη ελπίδα και προσπάθεια να διατηρήσει ανέπαφα τα
καρκινογόνα κύτταρα της κοινωνίας μας, σε έναν κόσμο που καυτηριάζει κάθε εστία μόλυνσης στον πλανήτη.
Ο κ.Λαφαζάνης πλέον αποτελεί την ελπίδα της δημιουργικής
καταστροφής και της αποτίναξης κάθε ελέγχου στη ζωή μας. Την αναβίωση του κομμουνισμού
ως όραμα ζωής και επιβίωσης της φυλής μας. Την επιβίωση των κοτζαμπάσηδων. Αυτήν την ελπίδα ενδόμυχα κρύβει και
ο αρχηγός του, που παίζει πλέον με τη φανέλα των Μνημονιακών. Μία φανέλα που
δεν θέλει να τιμήσει και ομολογεί ότι το κάνει μόνο για τα χρήματα. Ίσως και
για ένα χρυσοφόρο αυτογκόλ στο ΄90 που θα του φέρει τα καλά του Αβραάμ και του
Ισαάκ στο στοίχημα της ιστορίας.
Ο κ.Λαφαζάνης αποτελεί την έξοδο διαφυγής του κ.Τσίπρα
και εκείνου του ελληνικού λαού που τον χειροκροτεί και τον παροτρύνει να βάλει
ένα γκολ επιτέλους, σε οποιοδήποτε τέρμα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ξέρει
κανείς πια ποιος είναι με ποιον στην ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ποιοι φοράνε τη φανέλα
των Μνημονιακών και ποιοι των Δραχμιστών ενώ περιέργως είναι όλοι μαζί στην ίδια
ομάδα γελοιοποιώντας την έννοια της δημοκρατίας, της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης.
Τον κ.Λαφαζάνη και τις απολυταρχικές θέσεις του
συστήματος εξουσίας που προτείνει και πρεσβεύει υιοθετεί και ο κ.Τσίπρας που
δεν έχει την τόλμη να τις διακηρύξει και ευελπιστεί σε ένα αυτογκόλ για να
λυτρωθεί. Στο σβήσιμο των προβολέων. Πετάει την μπάλα στη κερκίδα συνεχώς όπως και οι προκάτοχοί του στηριζόμενος
σε σκληροπυρηνικούς και ενίοτε εθισμένους οπαδούς, που χρησιμοποιούν την
ιδεολογία για να εξασφαλίζουν τη δόση τους και πολλά κέρδη φυσικά στην εγκληματική
συμμορία που λυμαίνεται την Ελλάδα διαχρονικά και διακομματικά.
Ραντεβού τον Οκτώβριο λοιπόν και κανείς δεν πιστεύει
πως θα λήξει ο αγώνας σωτηρίας της πατρίδας με νικητή τον αγέννητο λαό. Ένας αγώνας
που θα συνεχίζεται μέχρι και το μεθεπόμενο Οκτώβρη ή καλύτερα μέχρι να νικήσουν οι προεστοί
παγκόσμιοι δραχμιστές.
Εκτός και αν ο διαιτητής σφυρίξει επιτέλους τη λήξη του
αγώνα και πάμε όλοι σπίτια μας, να δουλέψουμε κάποτε για τις επόμενες γενιές,
που δυστυχώς προς το παρόν μεταγράφονται ασταμάτητα σε καλύτερες ομάδες.
Ομάδες που απλά ιδρώνουν τις φανέλες τους, χωρίς πολλές πολιτικές φανφάρες,
για να αγωνίζονται στο καλύτερο πρωτάθλημα της οικουμένης.
Εμπρός
λοιπόν ας χειροκροτήσουμε τις ομάδες των Μνημονιακών και των
Δραχμιστών, που προσφέρουν θέαμα εξασφαλίζοντας ότι όποιος και να
κερδίσει η Ελλάδα δεν θα αλλάξει και ο λαός θα χάνει διαρκώς
παρακολουθώντας ένα στημένο ματς.
Με τον κ.Τσίπρα ως το περιζήτητο "δεκάρι" που παίζει με όλους, νικητές και ηττημένους.
Μέσι(ας) όμως ήταν και είναι μόνο ένας...
