Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΓΕΝΙΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ Ή ΜΙΖΑΣ

Σαράντα χρόνια τώρα τα πάντα μονοπώλησε και συνεχίζει να το κάνει, βίαια πια, η γενιά της Μεταπολίτευσης. Την πολιτική, τους θεσμούς, την επιχειρηματικότητα, την κοινωνία, τη θρησκεία. Η γενιά αυτή, που έσπρωξε την προηγούμενή της στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας και πραγματικότητας με την ταφόπλακα της δικτατορίας, ανέλαβε το 1981 και αυτή με τη σειρά της να φτιάξει τη Νέα Ελλάδα, που κανείς δεν μπόρεσε να φτιάξει από το 1821. Την Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες.

Το τι κατάφερε αυτή η γενιά, ο καθένας και όλοι μπορούν να το ερμηνεύσουν κατά το δοκούν. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει σήμερα είναι ότι η Ελλάδα του κ.Τσίπρα, της επόμενης γενιάς, έχει άδεια Ταμεία, υπέρογκο χρέος, ανάγκη για τεράστια δάνεια για να ζήσει και μικρή ελπίδα με βάση τα δεδομένα για να ευημερήσει στη χώρα της. 

Η πολιτική και κοινωνική ιστορία του τόπου από το 1830 που συγκροτήθηκε ως έθνος η Ελλάδα έχει πολλές στιγμές φτάσει στο ίδιο σημείο με σήμερα. Δυστυχώς η λύση που δινόταν στο παρελθόν ξέφευγε από τις δημοκρατικές διαδικασίες και μετά από λίγο ξανάρχιζε το γαϊτανάκι των θεμελιωδών αρχών του γένους, που κυριάρχησαν τα τετρακόσια χρόνια της υποταγής στους Οθωμανούς. Μπαξίσι και ρουσφέτι. Το ελληνικό όνειρο που ανελλιπώς όλοι οι Έλληνες πολιτικοί κατ’ εντολή του εκλογικού τους σώματος υπηρέτησαν πιστά μέρι το 2009. Όποιος διαφοροποιήθηκε απομακρύνθηκε σύντομα ομαλά ή βίαια. Πέντε χρόνια τώρα παλεύουμε γιατί αρνιούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και αυτό που είμαστε.

Ευρώ και Ευρώπη με τις σύγχρονες θεμελιώδεις ελληνικές αξίες είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Ο ελληνικός λαός δεν έχει επιλογές. Είτε θα υιοθετήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο είτε θα περιοριστεί στις σύγχρονες δυνατότητές του. Ένας επώδυνος περιορισμός σε αγαθά, πνεύμα και σώμα. Τα σύνορα θέλουν στρατό, τα νοσοκομεία φάρμακα και οι δημόσιοι υπάλληλοι μισθούς και συντάξεις. 

Αν δεν αρέσκεται ο  Έλληνας Πρωθυπουργός να αμείβεται περισσότερο από τον Ισπανό ομόλογό του, ο στρατός του και τα σύνορά του να προστατεύονται από το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ της αλληλοπροστασίας των μελών-κρατών, ο δημόσιος υπάλληλος να λαμβάνει τις παρούσες παχυλές αμοιβές και ο ιδιωτικός να προσμένει τα ευρωπαϊκά κονδύλια, το παράδειγμα της Βουλγαρίας με κατώτατο μισθό 185 ευρώ και το δικό της νόμισμα αξιών είναι δίπλα μας. Ακόμα χειρότερα το Κόσσοβο είναι λίγο πιο πάνω.

Αν θέλει η ελληνική Κυβέρνηση εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό να αναζητά στη παγωμένη Μόσχα και το μακρινό Πεκίνο τον χαμένο παράδεισο της έχει κάθε δικαίωμα. Στη ζωή καθενός και πολύ περισσότερο ενός λαού όλοι κάνουν την επιλογή τους και αμείβονται ανάλογα με τις θυσίες και τα λάθη τους.

Ο νέος Υπουργός για την καταπολέμηση κατά της διαφθοράς περιέγραψε όσο καλύτερα από άλλον στην πολιτική ιστορία του τόπου για πρώτη φορά επίσημα το προφανές. Μία κοινωνία που ο ένας κλέβει τον άλλο και ο σεβασμός του προς τον κοινωνό του καθορίζεται από το μαύρο λάδι που ρέει στην ψυχή του. Μία αγορά χωρίς πατάτες που πουλά και αγοράζει μόνο πατάτες Αιγύπτου ξεδιάντροπα, οι οποίες αποφέρουν το επιθυμητό σε όλους αισχρό κέρδος.

Τη γενιά που τα πάντα καθόρισε το ποσοστό της προμήθειας. Τη θρησκεία μας, τον πολιτισμό μας, την υγεία και την παιδεία μας, τη δικαιοσύνή μας, το στρατό μας. Τη γενιά που απαιτεί με μανία την πτώχευση της χώρας για να γλεντήσει στο ξεψυχισμένο κορμί της.

Βέβαια ο 21ος αιώνας περιμένει κάτι παραπάνω από μία απλή καταγραφή κλεπτών. Περιμένει το ξερίζωμα των μικροβίων, την επιστροφή των χρημάτων και τη διάλυση του εγκεφάλου της μίζας. Αλλιώς τα λόγια είναι περιτά και τα ταμεία θα παραμείνουν άδεια.

Αυτή η γενιά της μεταπολίτευσης αν θέλει να προσφέρει κάτι στη χώρα επιτέλους στα στερνά της οφείλει να ξεκουμπιστεί χωρίς να απαιτεί να δηλητηριάζει και την επόμενη γενιά.

Μαζί φυσικά με τον Αρχιερέα της, που δημιούργησε αυτό το έκτρωμα του 2% ή 4% ή 23% που λέγεται Ελλάδα και επιζητά τη διάλυσή της, με τα ντόπια γερασμένα και νέα αμετανόητα υποχείρια του.

Τα παραμύθια για εκλογές, δημοψηφίσματα και κάθε είδους ανώμαλα σκαρφίσματα θυμίζουν τα μάταια δάκρυα της Βίκυς που επέλεγε τόσο καιρό να θυσιάζει το παιδί της για να μην ομολογήσει που βρίσκονται ο Αρχιερέας της μίζας και η κλεμένη ψυχή της Ελλάδας, αποτιμιμένη σε ευρώ, φυσικά... 
 
thedayaftergr.blogspot.gr