Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Ο απόηχος των ισλαμικών επιθέσεων στη Γαλλία είναι αποτέλεσμα μιας πολιτιστικής και θρησκευτικής προπαγάνδας, που δημιουργήθηκε εδώ και πολλές δεκαετίες. Κανείς απ’ αυτούς που τη σχεδίασαν δε μπορούσε να φανταστεί ότι το φαινόμενο του ισλαμισμού θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις.
Ακόμη κι όταν συζητιόταν η «Σύγκρουση των Πολιτισμών» (Huntington Samuel Ph 1999) δε μπορούσαμε να διανοηθούμε το μέγεθος της καταστροφής του πολιτισμού που θα εμφανιζόταν τα επόμενα χρόνια.
Η επίθεση των τζιχαντιστών σε έναν χριστιανικό κόσμο έδειξε ότι συντηρείται η λογική του αντιπάλου, για να διατηρείται η συνοχή του δυτικού κόσμου, που έχει έντονα τα πολυπολιτισμικά στοιχεία, αλλά δόθηκε χώρος να αναπτυχθεί ένα φονταμενταλιστικό κίνημα, που στράφηκε εναντίον των ίδιων τω γεννητόρων του.
Η έννοια της σάτιρας, της κριτικής και της δημοκρατίας έπαψαν να ισχύουν. Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια «πυρηνική βόμβα» πολιτισμού με απανωτές εκρήξεις, όπου κανείς δεν ξέρει ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης.
Ξαφνικά είμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού οι τζιχαντιστές μας στοχοποιούν και πληρώνουμε την ανεκτικότητα μιας άλλης εποχής. Αλλά υπάρχει και ο κίνδυνος να περιοριστεί η ελευθερία της έκφρασης, ώστε να μη κινδυνέψει το ίδιο το παγκόσμιο σύστημα, κάτι που δεν φρόντισαν καθόλου να κρύψουν «…τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα
συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης» (Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη 2005).
Επομένως η λογική των ισορροπιών είναι σε μια λεπτή γραμμή, όπου η κοινωνία του 21ου αιώνα δεν πρέπει να παραβιάσει. Δεν είναι μόνο το ίδιο το γεγονός των επιθέσεων τραγικό και καταδικαστέο, είναι και τα πιθανά αποτελέσματα αρνητικά, αν δεν προσέξουμε τις αντιδράσεις μας.
Δυστυχώς οι πολιτικοί που ορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις δε μετρούν το συγκεκριμένο παράγοντα, εκτός αν μια τέτοια τακτική τους εξυπηρετεί για …ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης , άρα η κοινωνία οδηγείται σε άλλα μονοπάτια. Η επίθεση σε διάφορες χώρες του κόσμου έχουν διπλή ερμηνεία, αφού ο πόλεμος ιδεών και νοοτροπιών, θα καταλήξει στην απώλεια της ίδιας της δυτικής κοινωνίας.
Ο σεβασμός των θρησκειών και των πολιτισμών έγινε αντικείμενο ενός πολιτικού πειραματισμού, που θορύβησε όλους τους πολιτικούς ηγέτες που συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι, αλλά το je suis Charlie δεν ξέρουμε τι αντίκτυπο έχει στην κάθε ηγεσία ξεχωριστά. Όσο καταδικαστέα είναι η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής, άλλο τόσο σεβαστή είναι η θρησκευτική και η πολιτιστική κληρονομιά.
Επειδή επικαλέστηκαν κάποιοι την αριστοφανική σάτιρα, ο Αριστοφάνης καυτηρίαζε τα πάντα, πρέπει όμως να επισημάνουμε, ότι άλλη είναι η έννοια της ύβρεως στην αρχαία ελληνική πραγματικότητα και άλλη είναι η έννοια της ύβρεως στο σημερινό κόσμο που είναι γέννημα του ορθολογισμού του 18ου αιώνα, άρα υπάρχουν διαφορετικά αισθητικά, κοινωνικά, πολιτιστικά κριτήρια. Δηλαδή, υπάρχει διαφορετική ηθική και διαφορετικό μέτρο.
Τέλος οι επιθέσεις των τζιχαντιστών μοιάζουν με τις επιθέσεις αυτοκτονίας των Γιαπωνέζων στο β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που είναι στοιχείο της ιαπωνικής κουλτούρας και τμήμα της ηθικής τους. Τώρα οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν μια άλλη ερμηνεία στην αποστολή τους τον πόλεμο του προσηλυτισμού για την εξάπλωση του Ισλαμισμού σε όλον τον κόσμο κι αυτό απευθύνεται σε μια κοινωνία όπου θεσμοί και αξίες του δυτικού πολιτισμού είναι διαπραγματεύσιμα.
Όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι θεατής των εξελίξεων, αλλά και θύμα μιας νοοτροπίας πολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών κι αυτό αποδεικνύει, ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι οικονομική, αλλά πολύ περισσότερο κοινωνική και πολιτιστική, πράγμα που φαίνεται τόσο στη λειτουργία των θεσμών, όσο και στην κρίση των διαπροσωπικών σχέσεων.
Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ
