Γράφει οΧρήστος Πασαλάρης
Μέσα σε όλα τα δυσάρεστα του Ιουλίου επέπεσε αιφνιδιαστικά στο σβέρκο των Ελλήνων και το περιβόητο πολυνομοσχέδιο με τις 122 δαγκωματιές του, ιδιαίτερα αυτές που πληγώνουν τους ένστολους.
Με την ψήφισή του η κυβέρνηση μοιάζει να κατεβάζει αδιάντροπα τις «βράκες» της στα ξένα αφεντικά προκειμένου να εισπράξει την έρμη δόση του ενός δισεκατομμυρίου και να λυτρωθεί μια για πάντα, όπως διακηρύσσει, από τα μνημόνια!..
Θα λάβει τη δόση αφού βεβαίως οι τρείς τζιτζιφιόγκοι της «τρόικα» που μετακόμισαν στο Παρίσι (τάχα με απαίτηση του πρωθυπουργού-στην πραγματικότητα με κρυφή συναίνεση της Μέρκελ ) βάλουν τη τζίφρα τους ότι όλα τα «προαπαιτούμενα» εκτελέστηκαν κατά γράμμα.
Που σημαίνει ότι τον άλλο μήνα θα πάμε σε επαναδιαπραγμάτευση του αστρονομικού δημοσίου χρέους μας. Κατά πάσα όμως πιθανότητα σε νέο «πείραμα» της ξενοκρατίας σε βάρος της δόλιας πατρίδας που τόσο ακριβά πληρώνει τα λάθη των αφεντικών της…
Θα είχε αποφύγει τα θανατηφόρα πειράματα η δόλια πατρίδα αν η πολιτική ηγεσία της- κυβέρνηση και αντιπολίτευση- ήταν μονιασμένη και ο Σαμαράς με τον Τσίπρα, ο Βενιζέλος με τον Κουβέλη, πήγαιναν μαζί στις Βρυξέλλες να υψώσουν φωνή και ανάστημα στη Μέρκελ και στη Λαγκάρντ. Και να τις απειλήσουν με «φευγιό» από τη στάνη τους, που θα σήμαινε επικίνδυνο ταρακούνημα του «μαγαζιού» τους…
Δεν το έκαναν. Αντίθετα επιδίδονται σε γελοίες κοκορομαχίες, ακόμη και για την Αργεντινή, με τις δημοσκοπήσεις να κατεβάζουν συνεχώς τα ποσοστά τους και με το λαό να μεγαλώνει την απόστασή του από δαύτους. Διότι πράγματι ουδέποτε στο παρελθόν το χάσμα μεταξύ λαού και πολιτικής ηγεσίας του ήταν τόσο βαθύ όσο στις μέρες μας!...
Πώς να μη θυμάται κανείς ότι η πατρίδα μεγαλούργησε μόνον όταν λαός και οι ηγέτες του ήταν ενωμένοι όπως στον πόλεμο του 1940-41 και στην αντίσταση του 1967-1974. Αλλα και πώς να μη θυμάται ότι Αύγουστο μήνα του 1909 ξέσπασε το κίνημα Ζορμπά στο Γουδί γιατί και τότε η πατρίδα ζούσε ζοφερή οικονομική κρίση με την πολιτική ηγεσία της επίσης ξεκομμένη από το λαό.
Το κίνημα εκείνο έφερε τον επαναστάτη Βενιζέλο στην εξουσία, ως εθνάρχη, όπως η πτώση της χούντας οδήγησε στην επάνοδο του Καραμανλή ως εθνάρχη. Δυστυχώς όμως η 40ετία της μεταπολίτευσης, αντί να τινάξει στον αέρα το σάπιο πολιτικό παρελθόν, έφερε στην εξουσία σαπίλα ακόμη χειρότερη-μέγα μέρος της οποίας επιβιώνει και σήμερα με αχαλίνωτες τάσεις πολλαπλασιασμού…
Επομένως; Ζορμπάς δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Επανάσταση δεν έχει τα κότσια να κάνει ο λαός μας. Ξεθυμαίνει με το θέατρο της ασφάλτου-τους σκόρπιους διαδηλωτές με τα κραυγαλέα πλακάτ και με τις καθαρίστριες που κλείνουν υπουργικά γραφεία. Αυτά το πρωί .Και το απομεσήμερο οι νεολαίοι στις ξαπλωταριές της παραλίας με τους άμοιρους συνταξιούχους να μετράνε τις χάντρες του κομπολογιού τους!...
Ένα τέτοιο «μπεγλέρι» μου έκανε δώρο στο γενέθλιά μου, στις 14 Ιουλίου, παλιός φίλος με την ευχή να ξεσπάω στις χάνδρες και να μετράω προσευχές! Δεν θα του κάνω το χατίρι. Η πατρίδα θέλει και τον τελευταίο ενενηντάρη και τον τελευταίο συνταξιούχο σε επιφυλακή. Γιατί;
Διότι έρχονται θύελλες. Διότι η Μεσόγειος φλέγεται. Διότι στο χώρο της εισδύουν μακρινοί γίγαντες σαν την Κίνα. Διότι ο ρόλος της Ελλάδας γίνεται πανάκριβος. Φτάνει να συλλάβει την αξία του η πολιτική ηγεσία -αυτή που σήμερα τρώγεται για ένα «ρολάκι» στο σήριαλ της ξένης κατοχής!...
Ώρα λοιπόν να σηκώσουμε ανάστημα. Να πούμε στον Ομπάμα και στη Μέρκελ ότι τώρα μας έχουν περισσότερη ανάγκη από ό,τι εμείς αυτούς. Κάποιοι πολύ μακρινοί το έχουν ήδη καταλάβει. Ας το αποδεχθούν, χωρίς να κλείνουν το μάτι σε… σκοτεινούς εκτελεστές αν τυχόν οι πρωθυπουργοί ΤΟΥΣ κάνουν… αταξίες ( και ο νοών νοείτω)!..
Ch.Passalaris@hotmail.com
