Twitter@EmOikonomidis
Εκείνη η Πρωτομαγιά του 1994 ήταν σίγουρα διαφορετική. Κυριακή του Πάσχα, και στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο, η “καταραμένη στροφή” στην πίστα της Ίμολα τερμάτισε πρόωρα, άδικα και δραματικά τη ζωή του μεγαλύτερου πιλότου όλων των εποχών στη Φόρμουλα 1. Ο Άιρτον Σένα πάτησε γκάζι για τον ουρανό, και το συναρπαστικότερο ίσως μηχανοκίνητο άθλημα δεν ήταν ποτέ έκτοτε το ίδιο.
Ίσως να είναι άδικο να “φωταγωγείται” το πλήρες μέγεθος της προσωπικότητας και της αξίας κάποιου, αφού έχει φύγει. Ο Σένα ήταν ήδη ο μεγαλύτερος όταν έφυγε. Απλά, χωρίς εκείνον, η Φόρμουλα 1 δεν κατάφερε ποτέ ξανά να συγκινήσει και να συναρπάσει στον βαθμό που το έκανε εκείνος. Ο Σουμάχερ για παράδειγμα, ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που χόρευε στη βροχή. Σπανίως όμως ξεσήκωνε με την παράτολμη οδήγησή του, άλλους να… χορέψουν στον ρυθμό του.
Ο Άιρτον Σένα υπήρξε επρόσωπος της Γενιάς των νικητών. Του Μάικλ Τζόρνταν (και των Μάτζικ Τζόνσον-Λάρι Μπερντ) στο μπάσκετ. Του Ντιέγκο Μαραντόνα στο ποδόσφαιρο. Του Σεργκέι Μπούμπκα στο επί κοντώ. Του Αλεξάντερ Ποπόφ στην κολύμβηση. Του “πάπια” Μάικλ Τζόνσον στον στίβο.
Αθλητές που, ο καθένας στον τομέα του, δεν κυριάρχησαν απλά. Γύρισαν σελίδα. Αποτέλεσαν οι ίδιοι το tipping point γύρω από το οποίο περιστρέφεται πλέον η ιστορική αφήγηση. Ο θαυμασμός. Η σύγκριση με το πριν και το μετά. Άφησαν το προσωπικό αποτύπωμά τους, κατά τρόπο εκκωφαντικό.
Bigger than the game… Τόσο απλά.
Εκείνη η Πρωτομαγιά του 1994 ήταν σίγουρα διαφορετική. Κυριακή του Πάσχα, και στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο, η “καταραμένη στροφή” στην πίστα της Ίμολα τερμάτισε πρόωρα, άδικα και δραματικά τη ζωή του μεγαλύτερου πιλότου όλων των εποχών στη Φόρμουλα 1. Ο Άιρτον Σένα πάτησε γκάζι για τον ουρανό, και το συναρπαστικότερο ίσως μηχανοκίνητο άθλημα δεν ήταν ποτέ έκτοτε το ίδιο.
Ίσως να είναι άδικο να “φωταγωγείται” το πλήρες μέγεθος της προσωπικότητας και της αξίας κάποιου, αφού έχει φύγει. Ο Σένα ήταν ήδη ο μεγαλύτερος όταν έφυγε. Απλά, χωρίς εκείνον, η Φόρμουλα 1 δεν κατάφερε ποτέ ξανά να συγκινήσει και να συναρπάσει στον βαθμό που το έκανε εκείνος. Ο Σουμάχερ για παράδειγμα, ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που χόρευε στη βροχή. Σπανίως όμως ξεσήκωνε με την παράτολμη οδήγησή του, άλλους να… χορέψουν στον ρυθμό του.
Ο Άιρτον Σένα υπήρξε επρόσωπος της Γενιάς των νικητών. Του Μάικλ Τζόρνταν (και των Μάτζικ Τζόνσον-Λάρι Μπερντ) στο μπάσκετ. Του Ντιέγκο Μαραντόνα στο ποδόσφαιρο. Του Σεργκέι Μπούμπκα στο επί κοντώ. Του Αλεξάντερ Ποπόφ στην κολύμβηση. Του “πάπια” Μάικλ Τζόνσον στον στίβο.
Αθλητές που, ο καθένας στον τομέα του, δεν κυριάρχησαν απλά. Γύρισαν σελίδα. Αποτέλεσαν οι ίδιοι το tipping point γύρω από το οποίο περιστρέφεται πλέον η ιστορική αφήγηση. Ο θαυμασμός. Η σύγκριση με το πριν και το μετά. Άφησαν το προσωπικό αποτύπωμά τους, κατά τρόπο εκκωφαντικό.
Bigger than the game… Τόσο απλά.
