Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, 30 ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές και με το ψηφοδέλτιό του ακόμη ανοικτό, αναζητά όχι μόνο μία επίσημη πολιτική γραμμή για βασικά θέματα (ευρώ-δραχμή) αλλά και προβεβλημένα στελέχη να την υποστηρίξουν (άρνηση Λαζόπουλου).
Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως ένα κόμμα που θέλει να ελπίζει στην εξουσία και ειδικά τις ώρες της κρίσης, θα έπρεπε να γνωρίζει που θέλει να πάει την Ελλάδα και πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό. Με το ΣΥΡΙΖΑ αυτό δεν συμβαίνει. Βρίσκεται μόνιμα σε κρίση ταυτότητας.. και αυτό το βιώνει μέσα σε μία Ελλάδα σε κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα «αντίδρασης για την αντίδραση», αρνείται να συνειδητοποιήσει πως η συμμετοχή του σε μία κυβέρνηση δεν γίνεται ως θαύμα, αλλά έχει και στάδια εξέλιξης. Η άρνηση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να συνεισφέρει εποικοδομητικά στην ανάταξη της χώρας, το εκθέτει στους ψηφοφόρους, γιατί απλά ο ΣΥΡΙΖΑ, «πούλησε» την καινοτομία και το νέο. Το νέο αποδείχθηκε πιο παλαιοκομματικό και συντηρητικό από οτιδήποτε έχουμε γνωρίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τον κρατισμό και τη γραφειοκρατία που σκότωσαν τη χώρα.
Η κεντρώοι ψηφοφόροι, έχοντας πια καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το κόμμα του 4%, στρέφονται σε επιλογές σταθερότητας όπως της Ελιάς που αποδεδειγμένα έβαλε «φραγμό» για λογαριασμό του κοινωνικού κέντρου σε ανάρμοστες κυβερνητικές επιλογές και σε γονατογραφήματα.
Μαθηματικά, η ανασφάλεια που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τον έκδηλο αντιευρωπαϊσμό του, στέλνει το μήνυμα στους ψηφοφόρους που αναζητούν τη μέση λύση να στραφούν στην Ελιά. Το εκλογικό σώμα δεν αναζητά μόνο την ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά και την ψήφο υπεύθυνης εξουσίας, αυτή που θα του επιτρέψει εν μέσω κρίσης να αποφασίσει για τη μοίρα του δημιουργικά και όχι πετώντας αντιπολιτευτικές πέτρες. Και η Ελιά σε αυτό κερδίζει και στα σημεία και στην ουσία.
Γράφει η Φωτεινή Αρκαδίου
για το www.news4all.gr
