Twitter @EmOikonomidis
Η διαχρονική αντοχή της Καθολικής Εκκλησίας σε πάσης φύσεως κραδασμούς, και η ικανότητά της να… αυτοεπικαιροποιείται, εξηγεί εν πολλοίς και το πώς κατάφερε το Βατικανό να φτάσει μέχρι τις μέρες μας ως μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες “σταθερές” στην ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε, τη βιώνουμε και προσπαθούμε να την καταλάβουμε.
Η εκλογή του Πάπα Φραγκίσκου στην Αγία Έδρα, στέλνει από τα πρώτα κεφάλαιά της κιόλας, το πιο ισχυρό μήνυμα της στρατηγικής στόχευσης του Βατικανού να αλλάξει (όσο… μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο) και να έρθει πιο κοντά στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Και όταν λέμε ανάγκες, εννοούμε τους ανθρώπους που τις κυοφορούν.
Ο νέος Πάπας έβγαλε τα αλεξίσφαιρα από το popemobile, αγκαλιάζει τα μικρά παιδιά ζητώντας έμπρακτη συγγνώμη (στον απόηχο των σκανδάλων παιδεραστίας που συγκλόνισαν το Βατικανό), δηλώνει οπαδός του ποδοσφαίρου και φωτογραφίζεται με τη φανέλα της Σαν Λορέντσο, αρνείται τις (πολλές) πολυτέλειες που συνοδεύουν το αξίωμά του, επιχειρεί ανοίγματα σε κοινωνικές ομάδες και τις άλλες θρησκείες, δεν διστάζει να μιλήσει κατά των τραπεζών, και την ίδια στιγμή… κάνει κάθαρση στην “σκοτεινή” Τράπεζα του Βατικανού.
Και όλα αυτά, αξιοποιώντας στο έπακρο τη δύναμη του Twitter, μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο οποίο, στέλνει συχνά, στοχευμένα μηνύματα με θεολογική αφετηρία αλλά κοινωνική ανταποδοτικότητα και σημασία.
Σήμερα, για παράδειγμα, έγραψε στο Twitter: “Ο Κύριος μας μιλάει με τις προσευχές μας. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε σιωπηλοί, για να ακούμε τι θέλει να μας πει”. Και “ντύνει” την παραπάνω θεολογική παρατήρησή του, με επισημάνσεις για τη χρησιμότητα της σιωπής, στην προσπαθεια του ανθρώπου να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του. Και να το κατανοήσει.
Το υπόδειγμα πολιτικής επικοινωνίας του Πάπα Φραγκίσκου, έρχεται στον απόλυτο αντίποδα της νοοτροπίας με την οποία αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν το Τwitter οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί. Με ρηχές παρεμβάσεις και τοποθετήσεις, χαριεντισμούς μεταξύ τους, με δημοσιογράφους και άλλα πρόσωπα της δημόσιας σφαίρας, και φυσικά χωρίς τη συνέπεια και τη στρατηγική στόχευση που θα τους επέτρεπε να προσφέρουν ιδέες στη σύνθεση μιας νέας εθνικής ατζέντας.
Την ώρα που ο Πάπας παράγει πολιτική μέσω του Twitter, το πολιτικό προσωπικό της χώρας εξαντλείται στον… χαβαλέ. Η σύγκριση είναι εκκωφαντική και εξηγεί πολλά.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Η διαχρονική αντοχή της Καθολικής Εκκλησίας σε πάσης φύσεως κραδασμούς, και η ικανότητά της να… αυτοεπικαιροποιείται, εξηγεί εν πολλοίς και το πώς κατάφερε το Βατικανό να φτάσει μέχρι τις μέρες μας ως μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες “σταθερές” στην ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε, τη βιώνουμε και προσπαθούμε να την καταλάβουμε.
Η εκλογή του Πάπα Φραγκίσκου στην Αγία Έδρα, στέλνει από τα πρώτα κεφάλαιά της κιόλας, το πιο ισχυρό μήνυμα της στρατηγικής στόχευσης του Βατικανού να αλλάξει (όσο… μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο) και να έρθει πιο κοντά στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Και όταν λέμε ανάγκες, εννοούμε τους ανθρώπους που τις κυοφορούν.
Ο νέος Πάπας έβγαλε τα αλεξίσφαιρα από το popemobile, αγκαλιάζει τα μικρά παιδιά ζητώντας έμπρακτη συγγνώμη (στον απόηχο των σκανδάλων παιδεραστίας που συγκλόνισαν το Βατικανό), δηλώνει οπαδός του ποδοσφαίρου και φωτογραφίζεται με τη φανέλα της Σαν Λορέντσο, αρνείται τις (πολλές) πολυτέλειες που συνοδεύουν το αξίωμά του, επιχειρεί ανοίγματα σε κοινωνικές ομάδες και τις άλλες θρησκείες, δεν διστάζει να μιλήσει κατά των τραπεζών, και την ίδια στιγμή… κάνει κάθαρση στην “σκοτεινή” Τράπεζα του Βατικανού.
Και όλα αυτά, αξιοποιώντας στο έπακρο τη δύναμη του Twitter, μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο οποίο, στέλνει συχνά, στοχευμένα μηνύματα με θεολογική αφετηρία αλλά κοινωνική ανταποδοτικότητα και σημασία.
Σήμερα, για παράδειγμα, έγραψε στο Twitter: “Ο Κύριος μας μιλάει με τις προσευχές μας. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε σιωπηλοί, για να ακούμε τι θέλει να μας πει”. Και “ντύνει” την παραπάνω θεολογική παρατήρησή του, με επισημάνσεις για τη χρησιμότητα της σιωπής, στην προσπαθεια του ανθρώπου να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του. Και να το κατανοήσει.
Το υπόδειγμα πολιτικής επικοινωνίας του Πάπα Φραγκίσκου, έρχεται στον απόλυτο αντίποδα της νοοτροπίας με την οποία αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν το Τwitter οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί. Με ρηχές παρεμβάσεις και τοποθετήσεις, χαριεντισμούς μεταξύ τους, με δημοσιογράφους και άλλα πρόσωπα της δημόσιας σφαίρας, και φυσικά χωρίς τη συνέπεια και τη στρατηγική στόχευση που θα τους επέτρεπε να προσφέρουν ιδέες στη σύνθεση μιας νέας εθνικής ατζέντας.
Την ώρα που ο Πάπας παράγει πολιτική μέσω του Twitter, το πολιτικό προσωπικό της χώρας εξαντλείται στον… χαβαλέ. Η σύγκριση είναι εκκωφαντική και εξηγεί πολλά.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
