Η οικονομική δυσπραγία και η αδυναμία πληρωμής παντός είδους οφειλών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής για τη πλειοψηφία των συμπολιτών μας οδηγώντας μαθηματικά και με ακρίβεια, σε κατάρρευση των εσόδων της πολιτείας .Η μάστιγα της ανεργίας και της εξαθλίωσης της αξιοπρέπειας συνεχίζεται αμείωτη. Όσες μεγάλες επιχειρήσεις έχουν απομείνει αρθρώνουν κραυγές απόγνωσης, ενώ περισσότερες από 170.000 μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται στο κόκκινο, δίνοντας το σήμα για το επόμενο κύμα λουκέτων που θα ακολουθήσει και θα επιδεινώσει όλα τα οικονομικά μεγέθη.
Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως μετά τα ''μπάνια του λαού'' και λίγες μέρες ανεμελιάς, το ορόσημο των εκλογών στη Γερμανία και το όποιο αποτέλεσμά τους θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για τη χώρα.
Η ευρωπαϊκή οικογένεια ταλανίζεται από την οικονομική κρίση και η νέα Γερμανική ηγεσία της ταλαντεύεται προσπαθώντας να ισορροπήσει πολιτικά μεταξύ των εσωτερικών της αναγκών και των αναγκών για βήματα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Αχτίδα αισιοδοξίας, πως παρά τη λάθος εφαρμοζόμενη πολιτικο-οικονομική επιλογή της λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, γνωρίζουν πως κατάρρευση της Ελλάδας ακόμη και τώρα θα πυροδοτήσει ''ντόμινο'' καταρρεύσεων στο Νότο αλλά και μετάσταση του καρκινώματος στις επίπλαστα ισχυρές τους οικονομίες. Έτσι μόνη επιλογή τους πρός το παρόν, παραμένει η στήριξη της χώρας με νέα δάνεια αλλά και η επιμονή στη στρατηγική των μεταρρυθμίσεων.
Παρόλα αυτά, σύντομα η ανοχή των ''δανειστών'' αλλά και η ανοχή η δική μας θα δοκιμαστούν στα έσχατα όριά τους και ίσως να ζήσουμε εικόνες Εθνικού παραληρήματος και αλληλοσπαραγμού.
Η κοινωνία αδύναμη ακόμη να κατανοήσει και συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί ίσως να προσπαθήσει να βρεί διέξοδο σε πολιτική εκτροπή. Ο ''πάτος'' φαντάζει ''άπατος'' και τα εφιαλτικά σενάρια θα επανέλθουν αργά ή γρήγορα σκορπίζοντας το φόβο, ο οποίος μαζί με τη κατάθλιψη μεγαλης μερίδας του πληθυσμού ίσως οδηγήσουν σε Εθνικές καταστροφές.
Η αδυναμία της Πολιτείας για ανάληψη δράσεων αναστροφής εμφανής.
Μεμονωμένες ενέργειες γίνονται αλλά τα βήματα είναι πολύ αργά και πραγματοποιούνται μόνο κατόπιν πιέσεων των δανειστών.
Βέβαια θα επιχειρηθεί βελτίωση του κλίματος επικοινωνιακά και με έξωθεν στήριξη, λόγω ανησυχίας. Όμως όσο η οικονομία θα βυθίζεται περισσότερο στην ύφεση,οι στρατιές των ανέργων θα μεγαλώνουν και οι επιχειρήσεις θα αδυνατούν να επιβιώσουν, οι κοινωνικές εντάσεις θα αυξάνονται, η προσφυγή στις κάλπες θα μοιάζει αναπόφευκτη και η έξοδος από το ''σπιράλ θανάτου'' άσκηση προσομοίωσης.
Όμως ούτε τότε (με τις εκλογές) θα τελειώσει αυτό το ''μαρτύριο της σταγόνας''. Δε θα τελειώσει γιατί απλά οι νοοτροπίες δεκαετιών οι οποίες μας έφεραν σε αυτό το σημείο δεν έχουν ακόμα αλλάξει. Η αλλαγή και η ανατροπή πρέπει πρώτα να συντελεσθεί στους ίδιους μας τους εαυτούς. Ο Έλληνας γνωρίζει πως πρέπει να γίνει, αλλά αρνείται πεισματικά να το αναγνωρίσει και να το πράξει.Σε τελική ανάλυση ίσως μια ολική κατάρρευση μας αξίζει μήπως και συνειδητοποιήσουμε τι κάναμε λάθος τόσα χρόνια.
Η ολική κατάρρευση της δημιουργικής καταστροφής ίσως να είναι τελικά το πραγματικό ''σημείο μηδέν'' ΄, το σημείο από όπου θα ξεκινήσει πραγματικά ο επόμενος ''ενάρετος'' κύκλος για τη κοινωνία, την οικονομία και τη χώρα!
