Οφείλουμε να το παραδεχτούμε ανοιχτά: στην κοινωνία μας υπάρχει διάχυτη βία, την οποία αρκετοί επαινούν και περισσότεροι –απλώς- ανέχονται. Όταν δεν βολευόμαστε με ό,τι αποφασίζεται, όταν δεν συμφωνούμε με τις απόψεις, δεν θεωρείται "ταμπού" η λεκτική επίθεση, ο προπηλακισμός, η φυσική βία. Για πολλούς αυτά είναι υπερβολικά, αλλά όχι απολύτως καταδικαστέα.
Πολλά και γνωστά τα παραδείγματα, στα οποία πρωταγωνιστούν κάποιοι, που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν «υπεράνω υποψίας». Αλλά, όχι μόνο με πολιτικούς. Στα Πανεπιστήμια με καθηγητές, στα "μπλόκα" δρόμων με διαβάτες και οδηγούς....
Σίγουρα, όλες οι μορφές βίας δεν είναι ίδιες. Η φασιστική βία είναι κάτι ξεχωριστό, οργανωμένο, με στόχο την φίμωση και την εξόντωση του αντιπάλου. Αλλά όλες οι εκδοχές τρέφονται από την μισαλλοδοξία, την συνωμοσιολογία, την δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα. Υπήρξε, μάλιστα, βία εναντίον και κάποιων που δεν περίμεναν να στραφεί εναντίον τους, επειδή "μασούσαν τα λόγια" τους. Ας κατανοήσουμε όλοι, έστω τώρα, ότι η ανοχή οδηγεί στην αυθαιρεσία...
* O Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
