Γράφει ο Ανδρέας Μητσόπουλος
Ένα ακόμη κεφαλαιώδες ζήτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες την ελληνική κοινωνία, το δημογραφικό πρόβλημα, δείχνει να επιτείνεται και να γίνεται απειλητικό για την διατήρηση της εθνικής ομοιογένειας του ελληνικού πληθυσμού.Η υφεσιακή πορεία της χώρας που έγινε ανυπόφορη από το Μάιο του 2010, την εποχή δηλαδή που οι οικονομικοί φωστήρες του μνημονιακού διδύμου ΠΑΣΟΚ-ΛΑ.Ο.Σ., υπήγαγαν απερίσκεπτα τη χώρα στο Δ.Ν.Τ., είναι η βασική αιτία του οδυνηρού γεγονότος ότι οι γεννήσεις των Ελληνίδων μητέρων κατρακύλησαν το 2011 στις 75.000, παρουσιάζοντας μείωση τουλάχιστον 25% σε σύγκριση με τα προμνημονιακά έτη.
Ασφαλώς, το δημογραφικό πρόβλημα δεν είναι χθεσινό. Ξεκίνησε με αργούς, πλην όμως σταθερούς ρυθμούς από τη δεκαετία του 1980. Ο ατομισμός, η καταναλωτική μανία, η υπερτέρηση της επαγγελματικής σταδιοδρομίας στην ιεραρχική αξιολόγηση των στόχων των νέων ανθρώπων, η απελευθέρωση και ταυτόχρονα υποδούλωση των γυναικών στη Νέα Τάξη, καθώς και η αποδόμηση του οικογενειακού θεσμού από τις «σουφραζέτες» της Άκρας Αριστεράς, που αναρριχήθηκαν στην εξουσία μέσω του κομματικοποιημένου πασοκικού παρακράτους, οι οποίες τότε, δήθεν υποστήριζαν τα δικαιώματα των γυναικών και σήμερα ως ΣΥΡΙΖΑΙΕΣ, στηρίζουν τους λαθρομετανάστες που βιάζουν και σφάζουν Ελληνίδες, ήσαν ελάχιστες μόνο αιτίες που κατέστησαν το πρόβλημα σοβαρό.
έβαια οι λόγοι αυτοί δεν είναι οι σοβαρότεροι για την περαιτέρω μείωση του πληθυσμού σήμερα. Στη μνημονιακή Ελλάδα, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν κάνουν παιδιά όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δε μπορούν. Δε μπορούν καν να σκεφθούν την δημιουργία οικογένειας, διότι γνωρίζουν ότι το τσουνάμι της Τρόικα δεν τους το επιτρέπει. Δεν τολμούν να φανταστούν πώς θα είναι η ζωή τους αν τεκνοποιήσουν μία ή δύο φορές, τη στιγμή που όντας μονήρεις δεν τα βγάζουν πέρα, είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, καταχρεωμένοι σε δάνεια, κάρτες και οφειλές προς το Δημόσιο, έχοντας γίνει θύματα της Παγκοσμιοποιημένης Κοινωνίας που τους εξαπάτησε, προσφέροντάς τους μια ζωή, άνετη μεν, επίπλαστη και «δανεική» δε.
Το σημερινό ασταθές φορολογικό καθεστώς εξάλλου, που μεταβάλλεται διαρκώς προς το χειρότερο, δεν αφήνει περιθώρια για οικονομικό, επαγγελματικό και κυρίως οικογενειακό προγραμματισμό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που διακατεχόμενοι από την ανασφάλεια που προκαλεί η φοροεπιδρομή των μνημονίων, σκέφτονται να μην δημιουργήσουν οικογένεια, για να μην αισθανθούν ένοχοι ότι έφεραν αθώες ψυχές σε μια «πολιτισμένη» ζούγκλα που ο οικονομικά ισχυρός καταβροχθίζει τον αδύναμο.
Σε μια συγκυρία άλλωστε, που η ανεργία στη χώρα έφθασε «αισίως» στο 27,5% και κατέχει την αρνητική πρωτιά στην Ευρωζώνη, όλες οι αναζητήσεις για τις αιτίες του δημογραφικού προβλήματος, περιττεύουν.
Ως εκ τούτου, στο ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων επικρατούν κατά κράτος οι θάνατοι, με αποτέλεσμα, αν η κατάσταση δεν αλλάξει ριζικά το συντομότερο, την περίοδο 2020-2030, όχι μόνο οι Έλληνες θα αποτελούν μειονότητα μέσα στην ίδια τους τη χώρα, αλλά και η Ελλάς θα είναι μία χώρα γερόντων. Αυτό το γεγονός και μόνο θα διαλύσει εντελώς την ήδη χρεωκοπημένη Πατρίδα. Θα ισοπεδώσει καταρχάς τα ασφαλιστικά ταμεία γιατί οι λιγοστοί σε παραγωγική ηλικία εργαζόμενοι, δεν θα αρκούν για να τα συντηρήσουν, καταβάλλοντας ασφαλιστικές εισφορές, ενώ τα συνταξιοδοτικά ταμεία θα βουλιάξουν, μη μπορώντας κάποια στιγμή να πληρώσουν τις συντάξεις εκατομμυρίων γερόντων, οι οποίοι συν τοις άλλοις θα έχουν αυξημένες ανάγκες όσον αφορά την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Επομένως, ακόμη κι αν μέχρι τότε έχουν πραγματοποιηθεί βήματα οικονομικής ανάτασης, η ύφεση που θα προκαλείται από τις υποχρεώσεις του κράτους προς τον γηραιό πληθυσμό, θα είναι βαρίδι για την περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομικο-κοινωνικής ζωής, ενώ η κοινωνική συνοχή θα παύσει να υφίσταται, εξαιτίας της πλήρους κατάργησης του κοινωνικού κράτους.
Με γερασμένο πληθυσμό είναι αδιανόητο να υπάρξει ισχυρή Εθνική Άμυνα. Την στιγμή που λόγω κρίσης περικόπτονται οι αμυντικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί, οι ελάχιστοι νέοι με καταρρακωμένο ηθικό και ανύπαρκτο εθνικό φρόνημα εξαιτίας του ψευτοπροοδευτικού ανθελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, δεν θα αντεπεξέλθουν στις δύσκολες στιγμές που περιμένουν την Πατρίδα μας.
Άλλωστε για ποίους νέους ομιλούμε, όταν μόνο την τελευταία τριετία 2010-2012, μετανάστευσαν 5.000 νέοι και πολλά υποσχόμενοι επιστήμονες, αναζητώντας εργασία ανάλογη των προσόντων τους, σε χώρες της Ευρώπης και στις Η.Π.Α. Φωτεινά μυαλά που θα αξιοποιηθούν στο εξωτερικό και ταυτόχρονα θα λείψουν από την Ελλάδα. Μια Ελλάδα που συνεχίζει να «τρώει» όσα παιδιά της δεν είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών και της πολιτικής νομενκλατούρας.
Οι υπόλοιποι νέοι, όσοι απομείνουμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε την Πατρίδα μας, αντιμετωπίζοντας την αγριότητα των λαθρομεταναστών που πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς, που αυξάνουν την ανεργία και που λίαν συντόμως θα αποτελέσουν κίνδυνο για την εθνική ομοιογένεια, ενώ παράλληλα οι προερχόμενοι από όμορες χώρες, ίσως επιχειρήσουν αποσχιστικές τάσεις που θα προκαλέσουν κίνδυνο στην εδαφική μας ακεραιότητα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά οφείλει να βάλει τέλος στους επαπειλούμενους κινδύνους που απορρέουν από την εκτίναξη της δημογραφικής αδυναμίας. Δεν είναι δυνατόν να καταργούνται ή να συρρικνώνονται (στην καλύτερη περίπτωση), τα επιδόματα των πολυτέκνων και να θεωρείται τεκμήριο πλουτισμού η απόκτηση ενός παιδιού, τη στιγμή που η κυριότητα 15μετρου σκάφους αναψυχής δεν κρίνεται ως υπερπολυτελής βίος, επειδή έτσι διατάζουν οι γραφικοί χαρτογιακάδες της Τρόικα. Δεν είναι δυνατόν να παραμένει στη θέση του Γενικού Γραμματέα Οικονομικών, ο παχυλά αμειβόμενος Γεώργιος Μέργος ο οποίος θεωρεί υψηλό ποσό τα 586 € που σήμερα αποτελούν τον κατώτατο μισθό.
Η υφεσιακή πολιτική απέτυχε. Μέχρι και η Τρόικα το παραδέχθηκε και γι’ αυτό επιβάλλεται να τερματισθεί. Οι στόχοι του Υπουργείου Οικονομικών δεν επιτυγχάνονται, όσα χαράτσια κι αν επιβληθούν, γιατί ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος, δεν δαπανά χρήματα, παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, φυτοζωεί στο καβούκι του και ως τούτου, η απώλεια ρευστότητας στην αγορά που είναι σήμερα πασιφανής, σύντομα θα είναι μη αναστρέψιμη.
Ο ελληνικός λαός παρόλα ταύτα, κατανοεί τα προβλήματα της χώρας, είναι προσαρμοστικός και μπορεί να ζήσει και με λιγότερα. Αρκεί να του δοθεί πίσω η Ελπίδα. Η Ελπίδα ότι αρχίζει η Ανάπτυξη. Το 1950 όταν η Ελλάς εξήλθε από το τούνελ ενός δεκάχρονου πολέμου, ήταν ένας δυστυχισμένος τόπος, με το 90% των πολιτών της να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Συνήλθε όμως, γιατί μπροστά της διεγράφετο η Πρόοδος και γιατί βρέθηκαν στο τιμόνι της χώρας, Ηγέτες με ανθρωπιά και πατριωτικό όραμα, όπως ο Πλαστήρας, ο Παπάγος, ο Οικονομολόγος Μαρκεζίνης (έστω κι αν μετέπειτα έγινε Πρωθυπουργός σε δικτατορική κυβέρνηση) και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ηγέτες που έθεσαν σε λειτουργία, τις μηχανές για την επανεκκίνηση της κοινωνίας.
Έτσι και τώρα, χρειάζονται ηγέτες για να μας σώσουν από την κρίση. Ο Αντώνης Σαμαράς αγωνίζεται. Δεν φθάνει όμως μόνο η παρουσία του. Απαιτείται στιβαρό επιτελείο, αποτελούμενο από ανθρώπους της Αγοράς και της βιοπάλης, που πάλεψαν στη ζωή τους και μέσα από σκληρή δουλειά βελτίωσαν την οικονομική τους κατάσταση και την κοινωνική τους θέση. Θέλουμε πολιτικούς που θα παράξουν έργο, χωρίς να φλυαρούν ακατάσχετα και να επιδεικνύουν προκλητικές συμπεριφορές και νεοφιλελεύθερες πρακτικές που προκαλούν εκνευρισμό και κοινωνικές αναστατώσεις. Τέτοιους πολιτικούς θέλουμε. Πατριώτες και ανθρώπους της Κοινωνίας, που θα δώσουν Πατριωτικό Όραμα και κίνητρα στους Νέους, για να χαρίσουν στην αγαπημένη μας Ελλάδα, πολλούς και νέους Μεγάλους Έλληνες. Έλληνες που θα κρατήσουν την Πατρίδα, όρθια, ζωντανή και υπερήφανη.
elzoni.gr
