Είσοδος Ελεύθερη.
Το 1959 ανεβαίνει στο Νέο θέατρο από τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τη Μαρία Αλκαίου, σε ελεύθερη διασκευή από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη το “Παραμύθι χωρίς όνομα” της Πηνελόπης Δέλτα.
Ένας ρεμπεσκές βασιλιάς, που τον ενδιαφέρει μόνο το φαγητό, το πιοτί και ένας υπνάκος, μια κατεστραμμένη οικονομικά χώρα με μισογκρεμισμένα ανάκτορα και ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που ονειρεύεται να φέρει αξιοπρέπεια και ειρήνη. Ο λαός πεινάει, υποφέρει, μοιρολατρεί, χωρίς να κάνει προσπάθειες να αλλάξει τη θέση του αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύει υπερβολική... πονοψυχία, αφήνοντας ελεύθερους τους κλέφτες με την δικαιολογία ότι πάντοτε υπάρχουν και άλλοι που έκαναν χειρότερα!!!
Γραμμένο πριν από εκατό και πλέον χρόνια μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία. Στο έργο κυριαρχούν η ποίηση, η σάτιρα, η αδρή δραματικότητα που χαρίζουν συγκινητική ομορφιά και ζωντάνια. (Πάσα ομοιότητα με τη σημερινή Ελλάδα των σκανδάλων και των μνημονίων είναι εντελώς συμπτωματική!!!)
Η επιθυμία του Καμπανέλλη να συνδέει τις σκηνές στα έργα του όχι με αφήγηση αλλά με τραγούδι, οδήγησε στη σύνθεση από τον Μάνο Χατζιδάκι αλλά και στη συγγραφή από τον ίδιο, των οκτώ εμβληματικών τραγουδιών που προσδίδουν ιδιαίτερο τόνο στην παράσταση.
“Και επειδή η Πηνελόπη Δέλτα ένοιωθε βαθύτατα Ελληνίδα, το Παραμύθι της είναι ένας ύμνος για την Ελλάδα”(Ιάκ. Καμπανέλλης)
Το μεσημέρι της Τρίτης 29 Μαρτίου 2011, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, η μεγαλύτερη μορφή του νεοελληνικού θεάτρου, σε ηλικία 89 ετών, προφανώς... μην αντέχοντας άλλο το μεγάλο μας τσίρκο, μετοίκησε στην Γειτονιά των Αγγέλων……
