Αν καταλάβαμε καλά, αυτά που μετρούν αυτόν τον καιρό οι δημοσκόποι είναι η οργή, η αγανάκτηση, η απελπισία, το τρομερό τράνταγμα από όσα αδιανόητα συμβαίνουν στη χώρα.
Και πάνω απ’ όλα μετρούν τα αποτελέσματα της ικανότητας κάποιων να αρπάζουν την ευκαιρία για να εκμεταλλευτούν τις αρετές-ελαττώματα της φυλής μας (εγωισμός, αψίκορο πάθος και ιδιοτροπία της στιγμής, κατά Κικέρωνα), μιλώντας στο θυμικό και μετατρέποντας σε εργαλείο την περιέργεια του Έλληνα.
«Δεν με νοιάζει, εγώ θα δοκιμάσω», μου είπε προχτές στο τηλέφωνο μια φίλη, που ετοιμάζεται να λάβει μέρος στην επανάληψη του γνωστού ιστορικού λάθους που έγινε σύνθημα: Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας!
«Τι γνώμη έχετε;», με ρώτησε ένας ευγενικός κύριος την ίδια μέρα, καθώς συνταξιδεύαμε στο ασανσέρ για το γκαράζ του Μετρό.
Και πάνω απ’ όλα μετρούν τα αποτελέσματα της ικανότητας κάποιων να αρπάζουν την ευκαιρία για να εκμεταλλευτούν τις αρετές-ελαττώματα της φυλής μας (εγωισμός, αψίκορο πάθος και ιδιοτροπία της στιγμής, κατά Κικέρωνα), μιλώντας στο θυμικό και μετατρέποντας σε εργαλείο την περιέργεια του Έλληνα.
«Δεν με νοιάζει, εγώ θα δοκιμάσω», μου είπε προχτές στο τηλέφωνο μια φίλη, που ετοιμάζεται να λάβει μέρος στην επανάληψη του γνωστού ιστορικού λάθους που έγινε σύνθημα: Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας!
«Τι γνώμη έχετε;», με ρώτησε ένας ευγενικός κύριος την ίδια μέρα, καθώς συνταξιδεύαμε στο ασανσέρ για το γκαράζ του Μετρό.
«Φοβούμαι πως οι Έλληνες θα επαναλάβουν το λάθος του 1946», του απάντησα.
«Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, έ;», σχολίασε εκείνος, που αποδείχθηκε πιο υποψιασμένος και λιγότερο ευάλωτος στην «ιδιοτροπία της στιγμής».
Με λίγα λόγια, υπάρχουν δύο Ελλάδες. Αλλά ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα κερδίσει η… υποψιασμένη.
Στο μεταξύ, οι δημοσκοπήσεις έχουν αρχίσει να εμφανίζουν ήδη ως καταλληλότερο τον κ. Βενιζέλο.
Προφανώς επειδή τις τελευταίες ημέρες συνεπικουρείται από τις φοβερές «ενημερώσεις» της Φώφης, που όταν την ακούς, νομίζεις ότι αραδιάζει ανακοινώσεις του Πολίτ Μπιρό.
Μέρες τώρα μας τον παρουσιάζουν (τον κ. Βενιζέλο) να συσκέπτεται, να προεδρεύει, να δίνει οδηγίες στους υπουργούς του – να ετοιμάζεται, δηλαδή, να κυβερνήσει.
Όπου νάναι θα μας τον εμφανίζουν ως… μεγάλο απελευθερωτή. Ήδη, τον διαφημίζουν ως «μεγάλο τιμονιέρη».
Οπότε, αξίζει να θυμηθούμε τι είχε προκύψει από την έρευνα της Μέτρον Ανάλυσις, που δημοσιεύθηκε στα «Νέα», στις 5 Δεκεμβρίου του 2008.
Το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν ήδη μπροστά με διαφορά 5,5 μονάδων και ο Γ. Παπανδρέου είχε αρχίσει να… προηγείται!
Σε τι προηγείτο ο «σωτήρας»: Μα σε… καλύτερους συνεργάτες (τους είδαμε όταν αποδείχθηκε πως δεν μπορούσαν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα) και σε… περισσότερο κύρος στο εξωτερικό (το είδαμε όταν δεν τόλμησε να διαπραγματευτεί).
Και να ήταν μόνο αυτά! Σύμφωνα με εκείνη την έρευνα, ο κ. Παπανδρέου:
Νοιαζόταν περισσότερο για τα προβλήματα των ανθρώπων – το είδαμε κι’ αυτό με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο, όταν παράτησε τους πάντες σύξυλους και τρέχει με τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Εξασφάλιζε τις καλύτερες προοπτικές για το μέλλον – το οποίο μέλλον έχει έλθει και από προοπτικές, άλλο τίποτε!
Ενέπνεε εμπιστοσύνη, ήταν πιο ειλικρινής, ήταν καλύτερος για την εξωτερική πολιτική της χώρας, τοποθετούσε το συμφέρον της χώρας πάνω από κομματικές σκοπιμότητες – αυτά ας μην τα σχολιάσουμε καλύτερα.
Και… και… προσέξτε: Ήταν καλύτερος για την οικονομική πολιτική!
Αυτή ακριβώς ήταν η άποψη της κοινής γνώμης στα τέλη του 2008!
Υ.Γ1. Α, να μην το ξεχάσω. Και εκείνη η δημοσκόπηση είχε δείξει… Όλοι Φώφη! Η Φώφη ερχόταν πρώτη σε δημοτικότητα από όλους τους πολιτικούς της χώρας όλων των κομμάτων, εξασφαλίζοντας το 70,2% των θετικών γνωμών. Της χώρας είπα; Ίσως και του… πλανήτου!
Υ.Γ2. Τι διάολο, παλιές δημοσκοπήσεις διαβάζουν οι τροϊκανοί;
elzoni.gr