Κώστας Κόλλιας: «Η διάσωση του Λαογραφικού Μουσείου Κορίνθου

Ερώτηση προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Πολιτισμού κατέθεσε ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας, με αφορμή τη διακοπή λειτουργίας του Ιστορικού – Λαογραφικού Μουσείου Κορίνθου. Σχετικά με το θέμα ο κ. Κόλλιας δήλωσε:

«Γνώριζα ότι ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες το Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο της Κορίνθου αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ότι ουσιαστικά λειτουργούσε χάρη στην υπομονή και το φιλότιμο της διοίκησης και των εργαζομένων. Ομολογώ ωστόσο ότι αιφνιδιάστηκα από την είδηση του κλεισίματος, διότι πίστεψα ότι, ακόμα και υπό αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, το Υπουργείο Πολιτισμού και η αυτοδιοίκηση θα έβρισκαν μία λύση, ιδιαίτερα για αυτό το Μουσείο που τόσα έχει προσφέρει στην τοπική κοινωνία.

Κατ’ αρχήν θεωρώ απαράδεκτο η πολιτεία να μην μπορεί να συντηρήσει ένα Μουσείο, το οποίο οφείλει την ύπαρξή του στο όραμα και τα χρήματα ενός δωρητή ιδιώτη, αλλά και στα λεφτά των φορολογουμένων. Όταν το κράτος αποδέχεται μια δωρεά, αναλαμβάνει μία ευθύνη, τόσο απέναντι στον ιδρυτή, όσο και απέναντι στην κοινωνία. Εδώ και 25 χρόνια, το Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο φιλοξενεί σε ένα κτίριο κόσμημα για την πόλη της Κορίνθου θησαυρούς από την καθημερινότητα της αστικής και αγροτικής ζωής του τόπου μας. Προσέφερε σε χιλιάδες επισκέπτες μοναδικές, αυθεντικές εικόνες. Το κυριότερο όμως είναι ότι είχε μετατραπεί σε ένα εργαλείο γνώσης για τα παιδιά του Νομού μας.

Οι αμέτρητες σχολικές επισκέψεις, οι εκδηλώσεις και οι εργασίες που υλοποιήθηκαν από μαθητές σχολείων με την αρωγή του Μουσείου, προσέφεραν στα παιδιά μας μία μοναδική βιωματική εμπειρία, μία ζωντανή επαφή με το παρελθόν τους που, ως μέσο απόκτησης γνώσης και διαπαιδαγώγησης είναι αναντικατάστατη. Και μόνο το γεγονός ότι οι επόμενες γενιές των Κορίνθιων μαθητών θα στερηθούν αυτήν την εμπειρία θα έπρεπε να μας είχε κινητοποιήσει όλους εγκαίρως.

Κατέθεσα αυτήν την ερώτηση διότι θεωρώ ότι τίποτε δεν έχει χαθεί. Έχω την πεποίθηση ότι η διάσωση του Μουσείου είναι ζήτημα προτεραιοτήτων και όχι χρημάτων. Εάν υπάρχει η βούληση, θεωρώ ότι και τα Υπουργεία και η αυτοδιοίκηση μπορούν να βρουν τα οικονομικά μέσα για να συνδράμουν τους ολιγάριθμους εργαζόμενους και τη διοίκηση του Μουσείου. Είναι γνωστό ότι η τοπική αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα μετά τον «Καλλικράτη», επωμίστηκε αυξημένες αρμοδιότητες χωρίς τα αντίστοιχα κονδύλια με αποτέλεσμα να αδυνατεί να ανταποκριθεί μόνη της σε όλες τις ανάγκες. Επομένως είναι η πολιτεία εκείνη που πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την επαναλειτουργία του Μουσείου.

Δεν είναι δυνατόν ως συντεταγμένη κοινωνία και ως κράτος να επαφιέμεθα στο φιλότιμο απλήρωτων υπαλλήλων. Και βεβαίως είναι αδιανόητο το κτίριο και οι ιστορικοί και λαογραφικοί θησαυροί που έχουν συγκεντρωθεί με κόπο και έξοδα, να εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Αυτήν τη δύσκολη περίοδο, που τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό μιας ατελέσφορης οικονομικής πολιτικής, το λιγότερο που οφείλουμε στα παιδιά μας είναι να διαφυλάξουμε την παιδεία και τον πολιτισμό. Διαφορετικά, όταν βγούμε από την κρίση, δεν θα έχουμε σε τι να επιστρέψουμε.»