«Λαμβάνω πολλά μηνύματα με το αίτημα να τοποθετηθώ σχετικά με τις, πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα, συγκεντρώσεις των ‘’Αγανακτισμένων’’. Έχω παλαιότερα υποστηρίξει την ανάγκη να εκφράζει η ‘’σιωπηρή πλειοψηφία’’ του λαού τη θέση της στα πολύ σημαντικά γεγονότα, στις μεγάλες, δύσκολες στιγμές της χώρας». Να δίνει το δικό της στίγμα στην πολιτική ηγεσία, η οποία θα πρέπει έγκαιρα να αφουγκράζεται και να ανταποκρίνεται προτού φτάσει ο Λαός στην Αγανάκτηση.Είναι γνωστό ότι ο κόσμος είχε αρχικά αποδεχθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και την ανάγκη να συμβάλλει στην προσπάθεια αντιμετώπισης της δύσκολης οικονομικής προσαρμογής. Η μετάβαση από την υπομονή στην αγανάκτηση και δη στην έκταση που εκδηλώνεται, είναι μεγάλο βήμα.
Οι ειρηνικές συγκεντρώσεις που γίνονται σήμερα σε πολλά σημεία της χώρας είναι, δίχως αμφισβήτηση, δείγμα καθαρής Δημοκρατίας, δείγμα ευθύνης, πολιτισμού και συμμετοχής στα κοινά.
Δεν μπορεί όμως κάποιος να μην αναρωτηθεί 'ποιο θα είναι, ποιό πρέπει να είναι το επόμενο βήμα’; Τα πλήθη δεν θα μείνουν στις πλατείες για πάντα. Θα πάψουν άραγε να είναι αγανακτισμένοι όταν επιστρέψουν στα σπίτια τους; Όσοι από την 'σιωπηρή πλειοψηφία' δεν συμμετέχουν σε αυτές τις συγκεντρώσεις, δεν είναι και οι ίδιοι αγανακτισμένοι; Οι εκδηλώσεις κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Το μήνυμά τους όμως δεν θα ξεχαστεί γιατί και η σιωπή τους ακόμα, θα είναι ηχηρή.
Η ευχή που θα ήθελα να μεταφέρω είναι να παραμείνει η συλλογική αυτή έκφραση αγανάκτησης αγνή, όπως ξεκίνησε. Αυτόβουλη, χωρίς ίχνος δημαγωγίας, δίχως κομματική ομπρέλα, και πάνω από όλα, ειρηνική».
