Γράφει o ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Η ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ της δήλωσης την καθιστά μνημειώδη. Τόσο για τον πολιτικό αμοραλισμό που κουβαλά όσο και για την προκλητικότητα που έχει και την καθιστά εφάμιλλη της άλλης αλησμόνητης δήλωσής του, που μας ενημέρωνε ότι «μαζί τα φάγαμε». Η νέα δήλωση του Θ. Πάγκαλου περί «κοπριτών» αναγκάζει το μάτι και τη σκέψη να σταθούν σε τρία ρήματα. Τα οποία αποκαλύπτουν και τη μεγάλη αλήθεια: «Οταν στο δημόσιο ΒΑΖΕΙΣ τον κοπρίτη, επειδή ΣΕ ΨΗΦΙΖΕΙ η οικογένειά του και ΠΑΙΡΝΕΙΣ πολλούς σταυρούς, ε τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί»…
Η δήλωση Πάγκαλου τελικά είναι αφοπλιστικά ειλικρινής. Αφού στην προσπάθειά της να στιγματίσει τους κοπρίτες, δεν παραλείπει να υποδείξει με θαυμαστή ακρίβεια τον πραγματικό ένοχο του «κοπριτοδράματος» που υφίσταται η χώρα.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ γεμάτο από «κοπρίτες»-πελάτες. Οι οποίοι πράγματι δεν πρόκειται να βελτιωθούν ποτέ. Γιατί στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν προσελήφθησαν αξιοκρατικά, δεν διαθέτουν ικανότητες και δεν μπορούν να κάνουν αποτελεσματικά τη δουλειά τους και άρα να διευκολύνουν -όπως οφείλουν- τη ζωή όλων μας. Αλλά όλοι αυτοί οι «κοπρίτες» είδαν φως και μπήκαν στο ασφαλές και προστατευμένο Δημόσιο; Ανοιξαν την πόρτα κι απλώς ανήγγειλαν «ήρθαμε»; Οι απαντήσεις βρίσκονται στα τρία ρήματα του αντιπροέδρου: «Βάζεις», «σε ψηφίζει», «παίρνεις». Ο κάθε Πάγκαλος «έβαζε» κοπρίτες στο Δημόσιο, γιατί η οικογένειά του τον «ψήφιζε», με αποτέλεσμα να «παίρνει» πολλούς σταυρούς. Απλά πράγματα: Του οφέλους του κάθε «κοπρίτη» προηγήθηκε το όφελος του κάθε Πάγκαλου. Οι οποίοι «Πάγκαλοι», άλλωστε, είχαν την αποκλειστική δυνατότητα να αρχίσει ή να μην αρχίσει το «πάρτυ των κοπριτών». Οι «κοπρίτες» από μόνοι τους, όσο και αν το ήθελαν, χωρίς τους «Πάγκαλους» δεν θα μπορούσαν ποτέ από μόνοι τους να βρεθούν στο Δημόσιο.
ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟ, αλλά και συνάμα ανησυχητικό που προκύπτει από τη λογική του Θ. Πάγκαλου -που είναι και ευρέως διαδεδομένη στο πολιτικό προσωπικό της χώρας- είναι άλλο: η συνάντησή της με μια άλλη λογική, που καθοδηγείται συστηματικά από την κυβέρνηση και η οποία μετά μανίας επιδιώκει την τιμωρία των πάντων. Ξαφνικά όλοι έγιναν ένοχοι. Αλλοι για διαφθορά, άλλοι γιατί έχουν δουλειά, άλλοι γιατί απεργούν, άλλοι γιατί συνδικαλίζονται, άλλοι γιατί ανήκουν σε «συντεχνίες», άλλοι γιατί πρόλαβαν και πήραν σύνταξη, άλλοι γιατί παρασιτούν και φοροδιαφεύγουν, άλλοι γιατί απλώς υπάρχουν κι όλοι μαζί γιατί φταίνε για τη χρεοκοπία της χώρας! Η προσπάθεια ενοχοποίησης των πάντων ασφαλώς και «πατά» σε υπαρκτά φαινόμενα. Αλλά την προδίδουν η γενίκευση και ο ισοπεδωτικός χαρακτήρας της. Αφού στόχος της δεν είναι τελικά η τιμωρία της παραβατικότητας. Αν ήταν έτσι, η ενοχοποίηση θα ήταν στοχευμένη και προσωποποιημένη και δεν θα συνεχιζόταν με τέτοια άνεση η ασύδοτη ατιμωρησία. Πραγματικός στόχος της είναι η αποδόμηση και η αποσάθρωση κάθε ίχνους συλλογικότητας και κοινωνικού κράτους. Και αυτή την προσπάθεια υπηρετούν οι δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου. Με μισές αλήθειες επιχειρείται να καλυφθούν μεγάλα εγκλήματα, τα οποία αρχικά φοβίζουν και στη συνέχεια ζητούν ενόχους να κάτσουν στο «σκαμνί». Είτε της ανεργίας είτε της διαπόμπευσης είτε της εξαθλίωσης. Με τους πραγματικούς ενόχους να απολαμβάνουν ασυλία, ελευθερία και προνόμια…
e-typos.com
