Κυριακή 14 Απριλίου 2024

Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός Γιάννης Φέρτης

 Γιάννης Φέρτης: Δίνει τη μάχη του με το Αλτσχάιμερ ο γνωστός ηθοποιός – Συγκινεί το μήνυμα της Κάκιας Ιγερινού

Ο Γιάννης Φέρτης πέθανε σήμερα Κυριακή, σε ηλικία 86 ετών, όπως έγινε γνωστό από την οικογένειά του.

Την είδηση του θανάτου του, επιβεβαίωσε με ανάρτησή του στο Instagram ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Πριν από λίγο η αγαπημένη φίλη Μαρίνα Ψάλτη με ενημέρωσε για το θλιβερό νέο της αποχώρησης από την ζωή του μοναδικού συντρόφου της, του σπουδαίου μας θεατρανθρώπου, φάρου πολιτισμού και ανθρωπιάς του αγαπημένου φίλου μας Γιάννη Φέρτη που για 65 χρόνια υπηρέτησε το θέατρο μας, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μας μέσα από αμέτρητους υπέροχους ρόλους και μάγεψε το ελληνικό κοινό και τις καρδιές μας.Το κενό που αφήνει δυσαναπλήρωτο αλλά η αύρα του ταλέντου του και της ψυχής του θα μείνουν σαν οδηγοί για όλους μας.. Είχα την τύχη να τον θαυμάζω από παιδί όταν τον παρακολουθουσα στις ταινίες του κ στο Θέατρο με την υπέροχη τότε σύντροφο του Ξενια Καλογεροπουλου( 3 φορές τους είχα δει στις "Πεταλούδες είναι ελευθερες") , είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στις αρχές της καριέρας μου το 80 σε ένα από τα πρώτα μου σηριαλ στους "Aθλιους των Αθηνών" του Κονδυλάκη κι από τότε με τίμησε με μια υπέροχη φιλία μαζί με την τότε σύντροφο του Μιμή Ντενίση , και μέχρι τώρα μαζί με την μοναδική Μαρίνα Ψάλτη μας έδεσε μια ειλικρινής αγάπη.Κουραγιο Μαρίνα μου κ μπράβο που στάθηκες πλάι στις δύσκολες στιγμές του Γιάννη μας. Όλο το Ελληνικό θέατρο πενθεί για τον χαμό του σπουδαίου μας ηθοποιού. Αντί στεφάνων σύμφωνα με επιθυμία του, όσοι θελήσουν να ενισχύσουν το έργο κ τους σκοπούς του Ταμείου Αλληλοβοηθειας του Σωματειου Ελλήνων ηθοποιων (ΤΑΣΕΗ). Ο Γιάννης πάντα νοιαζόταν για τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο. Θα υπάρξει ενημέρωση για ώρα κ μέρα της εξοδιου ακολουθίας που θα γίνει στο Α κοιμητήριο της Αθηνας. Καλό ταξίδι πολυτάλαντε αγαπημένε μας"

Την Τρίτη στις 12:00 το μεσημέρι, στο Α Νεκροταφείο θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία για τον Γιάννη Φέρτη. Η οικογένειά του εκφράζει την επιθυμία αντί στεφάνων να ενισχυθεί το έργο του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε το 1938. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958 και το 1959 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο έργο «Η ηλικία της νύχτας» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θεατρικά έργα.

 Σημαντική ήταν η συνεισφορά του στο Αρχαίο Θέατρο, τον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ έχει «δανείσει» τη φωνή του και σε πολλές διαφημίσεις για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Ποιος ήταν ο Γιάννης Φέρτης

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1959 στο έργο Η ηλικία της νύχτας του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Το θαύμα της Άννι Σάλιβαν του Γουίλιαμ Γκίμπσον, Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ (σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη), Πεγκ, καρδούλα μου του Τζον Μάνερς, Μια ιστορία του Ιρκούτσκ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ένας μήνας στην εξοχή του Ιβάν Τουργκένιεφ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θετρικά έργα όπως: Ο γλάρος του Αντόν Τσέχοφ, Αφροδίτη και ντέτεκτιβ του Πίτερ Σάφερ, Καημένε μου Μάρικ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος του Όσκαρ Ουάιλντ, Η ηδονή της τιμιότητας του Λουίτζι Πιραντέλο, Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες του Λέοναρντ Γκερς, Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ, Το αυγουστιάτικο φεγγάρι του Τζον Πάτρικ, Λουβ του Μάρεϊ Σίσγκαλ, Φτωχέ φονιά του Πάβελ Κόχουτ, Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή του Λουίτζι Πιραντέλο, Ο δάσκαλος του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Βρικόλακες του Ερρίκου Ίψεν.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πρωταγωνίστησε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Νυφικό κρεβάτι του Γιαν ντε Χάρντογκ, με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην Παναγία των δολαρίων του Γκάρσον Κάνιν και με τους Μάνο Κατράκη και Μελίνα Μερκούρη στο έργο Συντροφιά με τον Μπρεχτ του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 

Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το Μπεντ του Μάρτιν Σέρμαν, Το τέλος της κυρίας Τσέινι του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, Το παιχνίδι του έρωτα του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα Οργισμένα νιάτα του Τζον Όσμπορν, Το πιο αληθινό του Τομ Στόπαρντ, Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία του Πίτερ Σάφερ, Επικίνδυνες σχέσεις του Κρίστοφερ Χάμπτον.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ξενοδοχείο ο παράδεισος του Ζορζ Φεντώ, Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι, Καινούρια σελίδα του Νιλ Σάιμον, ενώ συμμετείχε επίσης στις επιθεωρήσεις Γελάς Ελλάς αγελάς και Χορός του Οζαλόγγου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).

Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον Γλάρο του Αντόν Τσέχοφ, τους Δανειστές του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ.

Το 1997 ερμήνευσε τον Δον Ζουάν του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ούτε κρύο ούτε ζέστη του Φραντς Ξάβερ Κρόετς, ενώ συμμετείχε και στην παράσταση-αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη με τίτλο Όπου και να ταξιδέψω…. Το 2000 συνεργάστηκε ξανά με το Αμφιθέατρο ερμηνεύοντας τον Φάουστ του Γιόχαν Γκαίτε. Την περίοδο 2000-2001 πρωταγωνίστησε στο έργο Ο θαυματοποιός του Μπράιαν Φρίελ στο Απλό Θέατρο, για το οποίο απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας Αιμίλιος Βεάκης. Το 2003 συνεργάστηκε ξανά με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» και πρωταγωνίστησε στην παράσταση Προσωπική συμφωνία του Ρόναλντ Χάργουντ, η οποία γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία για δύο σεζόν, ενώ συμμετείχε και στη μουσική παράσταση-αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κάρολο Κουν και Μάνο Χατζιδάκι Ο ύμνος στους θεούς ας πάει σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Το 2004 ερμήνευσε τον μονόλογο του Μ. Μακλιαμόρ Το πορτρέτο του Όσκαρ Ουάιλντ και πρωταγωνίστησε στις Τρεις αδελφές του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς.

 Το 2007 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. Το 2008 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή της γηραιάς κυρίας του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο Ο θεός της σφαγής της Γιασμίνα Ρεζά, την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση Ο δρόμος περνάει από μέσα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ το 2012 ερμήνευσε τον Πατέρα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον Θείο Βάνια του Αντόν Τσέχοφ. Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση Από τη σιωπή έως την άνοιξη του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους Ήρωες του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες Ένας αληθινός καουμπόι. 

Αρχαία τραγωδία

Το 1973 πρωταγωνίστησε στην τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη στο ΚΘΒΕ. Το 1990, σε παραγωγή του Αμφιθεάτρου, ερμήνευσε τον Ορέστη στην Ορέστεια του Αισχύλου και στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή (1991). Το 1993 υποδύθηκε τον Διόνυσο στις Βάκχες του Ευριπίδη, το 1997 τον αγγελιοφόρο στον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή, σε παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης και το 2007 τον παιδαγωγό στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Πίτερ Στάιν και παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2014 υποδύθηκε τον βασιλιά Δαρείο στους Πέρσες του Αισχύλου σε παραγωγή του ΚΘΒΕ, ενώ το 2017 υποδύθηκε τον Φέρη στην τραγωδία Άλκηστις του Ευριπίδη σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Το 2019 είχε το ρόλο του αφηγητή στο Δάφνις και Χλόη του Λόγγου.

Κινηματογράφος και τηλεόραση

Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία ”Ποια είναι η Μαργαρίτα” με την Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις (μεταξύ των οποίων και υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας). Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία Σκλάβοι στα δεσμά τους σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

Στην τηλεόραση, έπαιξε σε περισσότερες από 15 σειρές, με σημαντικότερες τη Δασκάλα με τα χρυσά μάτια και τον Συμβολαιογράφο το 1979.

Αφήγηση – τραγούδι

Το 1971, μαζί με την Αφροδίτη Μάνου κυκλοφόρησαν το ντουέτο Σαν με κοιτάς. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως ηχητική επένδυση για την ταινία Εκείνο το καλοκαίρι και συμπεριλήφθηκε σε αρκετά άλμπουμ. Το 1972 συμμετείχε ως αφηγητής στο τραγούδι Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω του Γιώργου Νταλάρα. Το 2001, συμμετείχε ως αφηγητής με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης στην παρουσίαση του Άξιον Εστί – Πνευματικό Εμβατήριο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και σε λοιπές συναυλίες ανά την Ελλάδα καθώς και στο αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο που παρουσιάστηκε στη Μακρόνησο. Το 2007 συμμετείχε ως αφηγητής στα κομμάτια Τραγούδι του παλιού καιρού και Ελένη του Μανώλη Μητσιά από το δίσκο Αργοναύτες. Το 2014 συμμετείχε επίσης ως αφηγητής στο μεγάλο ορχηστρικό έργο με θεματικό χαρακτήρα, για αφηγητή, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα Μέρες Επιταφίου, που βασίστηκε στο πρωτότυπο κείμενο του Νίκου Γκάτσου και μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή του έχει ντύσει πληθώρα διαφημίσεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Προσωπική ζωή

Ηταν  από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958. Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου από το 1963 έως το 1972 και δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση από το 1981 έως το 1988. Από το 2001 είναι νυμφευμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.

Ο Γιάννης Φέρτης πέθανε σήμερα Κυριακή, σε ηλικία 86 ετών, όπως έγινε γνωστό από την οικογένειά του.

Την είδηση του θανάτου του, επιβεβαίωσε με ανάρτησή του στο Instagram ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε το 1938. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958 και το 1959 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο έργο «Η ηλικία της νύχτας» του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Advertisement

Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θεατρικά έργα.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά του στο Αρχαίο Θέατρο, τον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ έχει «δανείσει» τη φωνή του και σε πολλές διαφημίσεις για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Υπήρξε παντρεμένος με την Ξένια Καλογεροπούλου, τη Μιμή Ντενίση ενώ από το 2001 σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Μαρίνα Ψάλτη.

Ποιος ήταν ο Γιάννης Φέρτης

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1959 στο έργο Η ηλικία της νύχτας του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Το θαύμα της Άννι Σάλιβαν του Γουίλιαμ Γκίμπσον, Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ (σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη), Πεγκ, καρδούλα μου του Τζον Μάνερς, Μια ιστορία του Ιρκούτσκ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ένας μήνας στην εξοχή του Ιβάν Τουργκένιεφ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θετρικά έργα όπως: Ο γλάρος του Αντόν Τσέχοφ, Αφροδίτη και ντέτεκτιβ του Πίτερ Σάφερ, Καημένε μου Μάρικ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος του Όσκαρ Ουάιλντ, Η ηδονή της τιμιότητας του Λουίτζι Πιραντέλο, Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες του Λέοναρντ Γκερς, Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ, Το αυγουστιάτικο φεγγάρι του Τζον Πάτρικ, Λουβ του Μάρεϊ Σίσγκαλ, Φτωχέ φονιά του Πάβελ Κόχουτ, Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή του Λουίτζι Πιραντέλο, Ο δάσκαλος του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Βρικόλακες του Ερρίκου Ίψεν.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πρωταγωνίστησε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Νυφικό κρεβάτι του Γιαν ντε Χάρντογκ, με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην Παναγία των δολαρίων του Γκάρσον Κάνιν και με τους Μάνο Κατράκη και Μελίνα Μερκούρη στο έργο Συντροφιά με τον Μπρεχτ του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το Μπεντ του Μάρτιν Σέρμαν, Το τέλος της κυρίας Τσέινι του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, Το παιχνίδι του έρωτα του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα Οργισμένα νιάτα του Τζον Όσμπορν, Το πιο αληθινό του Τομ Στόπαρντ, Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία του Πίτερ Σάφερ, Επικίνδυνες σχέσεις του Κρίστοφερ Χάμπτον.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ξενοδοχείο ο παράδεισος του Ζορζ Φεντώ, Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι, Καινούρια σελίδα του Νιλ Σάιμον, ενώ συμμετείχε επίσης στις επιθεωρήσεις Γελάς Ελλάς αγελάς και Χορός του Οζαλόγγου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).

Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον Γλάρο του Αντόν Τσέχοφ, τους Δανειστές του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ.

Το 1997 ερμήνευσε τον Δον Ζουάν του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ούτε κρύο ούτε ζέστη του Φραντς Ξάβερ Κρόετς, ενώ συμμετείχε και στην παράσταση-αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη με τίτλο Όπου και να ταξιδέψω…. Το 2000 συνεργάστηκε ξανά με το Αμφιθέατρο ερμηνεύοντας τον Φάουστ του Γιόχαν Γκαίτε. Την περίοδο 2000-2001 πρωταγωνίστησε στο έργο Ο θαυματοποιός του Μπράιαν Φρίελ στο Απλό Θέατρο, για το οποίο απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας Αιμίλιος Βεάκης. Το 2003 συνεργάστηκε ξανά με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» και πρωταγωνίστησε στην παράσταση Προσωπική συμφωνία του Ρόναλντ Χάργουντ, η οποία γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία για δύο σεζόν, ενώ συμμετείχε και στη μουσική παράσταση-αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κάρολο Κουν και Μάνο Χατζιδάκι Ο ύμνος στους θεούς ας πάει σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Το 2004 ερμήνευσε τον μονόλογο του Μ. Μακλιαμόρ Το πορτρέτο του Όσκαρ Ουάιλντ και πρωταγωνίστησε στις Τρεις αδελφές του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς.

Το 2007 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. Το 2008 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή της γηραιάς κυρίας του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο Ο θεός της σφαγής της Γιασμίνα Ρεζά, την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση Ο δρόμος περνάει από μέσα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ το 2012 ερμήνευσε τον Πατέρα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον Θείο Βάνια του Αντόν Τσέχοφ. Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση Από τη σιωπή έως την άνοιξη του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους Ήρωες του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες Ένας αληθινός καουμπόι.

Αρχαία τραγωδία

Το 1973 πρωταγωνίστησε στην τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη στο ΚΘΒΕ. Το 1990, σε παραγωγή του Αμφιθεάτρου, ερμήνευσε τον Ορέστη στην Ορέστεια του Αισχύλου και στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή (1991). Το 1993 υποδύθηκε τον Διόνυσο στις Βάκχες του Ευριπίδη, το 1997 τον αγγελιοφόρο στον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή, σε παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης και το 2007 τον παιδαγωγό στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Πίτερ Στάιν και παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2014 υποδύθηκε τον βασιλιά Δαρείο στους Πέρσες του Αισχύλου σε παραγωγή του ΚΘΒΕ, ενώ το 2017 υποδύθηκε τον Φέρη στην τραγωδία Άλκηστις του Ευριπίδη σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Το 2019 είχε το ρόλο του αφηγητή στο Δάφνις και Χλόη του Λόγγου.

Κινηματογράφος και τηλεόραση

Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία ”Ποια είναι η Μαργαρίτα” με την Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις (μεταξύ των οποίων και υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας). Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία Σκλάβοι στα δεσμά τους σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

Στην τηλεόραση, έπαιξε σε περισσότερες από 15 σειρές, με σημαντικότερες τη Δασκάλα με τα χρυσά μάτια και τον Συμβολαιογράφο το 1979.

Αφήγηση – τραγούδι

Το 1971, μαζί με την Αφροδίτη Μάνου κυκλοφόρησαν το ντουέτο Σαν με κοιτάς. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως ηχητική επένδυση για την ταινία Εκείνο το καλοκαίρι και συμπεριλήφθηκε σε αρκετά άλμπουμ. Το 1972 συμμετείχε ως αφηγητής στο τραγούδι Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω του Γιώργου Νταλάρα. Το 2001, συμμετείχε ως αφηγητής με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης στην παρουσίαση του Άξιον Εστί – Πνευματικό Εμβατήριο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και σε λοιπές συναυλίες ανά την Ελλάδα καθώς και στο αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο που παρουσιάστηκε στη Μακρόνησο. Το 2007 συμμετείχε ως αφηγητής στα κομμάτια Τραγούδι του παλιού καιρού και Ελένη του Μανώλη Μητσιά από το δίσκο Αργοναύτες. Το 2014 συμμετείχε επίσης ως αφηγητής στο μεγάλο ορχηστρικό έργο με θεματικό χαρακτήρα, για αφηγητή, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα Μέρες Επιταφίου, που βασίστηκε στο πρωτότυπο κείμενο του Νίκου Γκάτσου και μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή του έχει ντύσει πληθώρα διαφημίσεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Προσωπική ζωή

Ηταν  από το ορεινό χωριό Δάφνη του Νομού Φθιώτιδας. Αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958. Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου από το 1963 έως το 1972 και δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση από το 1981 έως το 1988. Από το 2001 είναι νυμφευμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.

Φιλμογραφία

Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος
1961 Ποια είναι η Μαργαρίτα Πέτρος Μπεζαντρής
Αγάπη και θύελλα Δημήτρης
1962 Ηλέκτρα  Ορέστης
1964 Η πρώτη αγάπη Στέφανος
Ο ανήφορος Αλέξης Γεράνης
Στη σκιά μιας άλλης Στέφανος
1965 Το μπλόκο  Άρης
Εγκατάλειψη Αλέξης
1966 Με τη λάμψη στα μάτια  Νικολός Ντάκας
Ο ζεστός μήνας Αύγουστος Ιάσων Φιλίππου
1967 Η ώρα της δικαιοσύνης Γιάννης Γιαρούκος
Κατάρα είναι ο χωρισμός Στέλιος
Από τα Ιεροσόλυμα με αγάπη Αλέξης
1968 Ο μεγάλος διχασμός Γιώργος Ρουβής
Καρδιά που λύγισε από τον πόνο Κώστας Βρανάς
Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα Ζήσης
1969 Αδυναμίες Στέφανος
Το νυφοπάζαρο Πέτρος Ραζέλος
1970 Αγάπη για πάντα  Δημήτρης
Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο  Κώστας Βενέτης
1971 Οι εγωιστές αδερφός του Βασίλη
Υποβρύχιο Παπανικολής  Βασίλης Ασλάνογλου, αξιωματικός Πολεμικού Ναυτικού
1972 Αντάρτες των πόλεων Φώτης Καλαντζής / Κώστας Αλεξάνδρου
1982 Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας Αλέξης
1983 Ερμούπολη η πρώτη πόλη του Αιγαίου αφηγητής
Υπόγεια διαδρομή  Κώστας Καββαδίας
1990 Αδιόρθωτη Έλσα Μάνος
2002 Ὀνειρα γλυκά  Αντώνης
2008 Σκλάβοι στα δεσμά τους  κόντες Αλέξανδρος Οφιμάχος

Τηλεοπτικές σειρές
1976 Αθάνατες ιστορίες αγάπης
Διονύσιος Σολωμός
Κώστας Καρυωτάκης – Μαρία Πολυδούρη
ΥΕΝΕΔ
1977 Η θεατρίνα ΕΡΤ
1979 Ο συμβολαιογράφος ΕΡΤ
1979 Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια ΕΡΤ
1980 Οι άθλιοι των Αθηνών ΕΡΤ
1981 Οι πρωταγωνιστές ΥΕΝΕΔ
1983 Χωρίς φλας ΕΡΤ
1988 Το τυχερό μου αστέρι ΕΤ2
1991 Ο επισκέπτης της ομίχλης Mega
1994 Κόκκινο φεγγάρι Mega
1994 Σκιές πάνω από την πόλη Mega
1996 Προδοσία Mega
1996 Βαμμένος ήλιος ΑΝΤ1
1998 Βίος ανθόσπαρτος Mega
1999 Βεντέτα Mega
2005 Μωβ-Ροζ ΑΝΤ1
2005 Μου λείπεις Alpha
2007 Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα Alpha

Θεατρικές παραστάσεις
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1958/1959 Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι Τζο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Υπόγειο Κάρολος Κουν
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Επικίνδυνη στροφή Γκόρντον Γουαϊτχάουζ Θίασος των Διονυσίων Θέατρο Διονύσια Τίτος Φαρμάκης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Άσκησις πέντε δακτύλων Κλάιβ Χάρινγκτον Θίασος των Διονυσίων Θέατρο Διονύσια Τίτος Φαρμάκης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1961/1962 Η μικρή μας πόλη Τζόρτζ Γκιμπς Θίασος Έλλης Λαμπέτη Θέατρο Διονύσια Μάριος Πλωρίτης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1962/1963 Μια ιστορία του Ιρκούτσκ Βίκτωρ Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη Θέατρο Άλφα Λεωνίδας Τριβιζάς
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1964/1965 Ένας μήνας στην εξοχή Αλεξέι Νικολάιτς Μπελάγιεβ Θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη Θέατρο Διάνα Λεωνίδας Τριβιζάς
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1965/1966 Μια Κυριακή στη Νέα Υόρκη Μάικ Μίτσελ Θίασος Ξένιας Καλογεροπούλου – Γιάννη Φέρτη Στρατιωτικό Θέατρο Τίτος Φαρμάκης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1965/1966 Δέκα μικροί νέγροι Φίλιπ Λόμπαρτ Θίασος Ξένιας Καλογεροπούλου – Γιάννη Φέρτη Στρατιωτικό Θέατρο Τίτος Φαρμάκης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1968/1969 Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος Ερνέστος / Τζακ Θίασος Ξένιας Καλογεροπούλου – Γιάννη Φέρτη Θέατρο Όρβο Τίτος Φαρμάκης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1982/1983 Οργισμένα νιάτα Τζίμυ Πόρτερ Θίασος Γιάννη Φέρτη
Θεατρικές Επιχειρήσεις Η & Δ. Μαρασούλη Θέατρο Αθηνά Γιώργος Θεοδοσιάδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1988/1989 Η Λοκαντιέρα Ιππότης Ριπαφράττα Θέατρο Πόρτα Θέατρο Πόρτα Σταμάτης Φασουλής
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1991/1992
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1992/1993 Άμλετ Άμλετ Αμφι-θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου Αμφι-Θέατρο Σπύρος Ευαγγελάτος
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1993/1994
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1994/1995 Ο γλάρος Τριγκόριν Θεατρικός Οργανισμός Δρώμενα Θέατρο Διονύσια Γιούρι Λιουμπίμοφ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1994/1995 Δανειστές Άντολφ Θεατρικός Οργανισμός Δρώμενα Θέατρο Διονύσια Γιούρι Λιουμπίμοφ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1995/1996 Ο Βυσσινόκηπος Λοπάχιν Ερμολάι Αλεξέγεβιτς Θεατρικός Οργανισμός Δρώμενα Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη Γιούρι Λιουμπίμοφ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2000/2001
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2001/2002 Ο θαυματοποιός Φρανκ Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα Απλό Θέατρο Αντώνης Αντύπας
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2008/2009 Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας Άλφρεντ Ιλ Θεατρική Εταιρία Πράξη Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας Στάθης Λιβαθινός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2009/2010 Ο Βυσσινόκηπος Λεονίντ Αντρέγεβιτς Γκάγεφ Θεατρική Εταιρία Πράξη Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας Στάθης Λιβαθινός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2011/2012 Ο δρόμος περνά από μέσα Φάνης Ποριώτης Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Υπόγειο Διαγόρας Χρονόπουλος
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2012/2013 Ο πατέρας Ίλαρχος Άντολφ Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν»
Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Υπόγειο Λίλλυ Μελεμέ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2016/2017 Από τη σιωπή ως την άνοιξη Θέατρο Δημήτρης Χόρν Λίλλυ Μελεμέ
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2017/2018
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 2018/2019 Ήρωες Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς