“...πάντες
ἤρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι, τῆς ἁγίας
Τριάδος”
Του Χρήστου
Κατσαρού
Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, δηλαδή πενήντα μέρες
μετά την Ανάστασή Του, ο Χριστός απέστειλε στους μαθητές του, όπως ακριβώς τους
είχε υποσχεθεί, τον Παράκλητο που θα ήταν συνεχώς μαζί τους και δεν επρόκειτο
να τους εγκαταλείψει ποτέ, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, που θα τους έδινε δύναμη και
σοφία, με την μορφή πύρινων γλωσσών πάνω από τις κεφαλές τους.
Τα γεγονότα που
προηγήθηκαν, η Ανάσταση και η Ανάληψη, αλλά και αυτά που ακολούθησαν, η εξ
αίφνης πολυγλωσσία των μαθητών του Κυρίου, η διδασκαλία του Θείου λόγου και η
γένεση της εκκλησίας, που δεν έπαψε ποτέ να δίνει μάρτυρες και αγίους, είναι
θαυμαστά.
Ο Χριστός επέλεξε ως μαθητές Του απλούς ανθρώπους που
δεν είχαν οι περισσότεροι ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά αντιθέτως η κύρια ασχολία
τους ήταν η αλιεία για να δείξει στους ανθρώπους αυτό που ο Απόστολος Παύλος
αναφέρει στην Προς Κορινθίους Επιστολή του
ότι το μωρόν του Θεού σοφώτερον των
ανθρώπων εστί.
Και πράγματι οι φοβισμένοι εκείνοι ψαράδες που ήταν
κρυμμένοι στο υπερώο δια τον φόβο των Ιουδαίων, μήπως και αυτούς τους
καταδικάσουν σε θάνατο, οπλίζονται ξαφνικά με θάρρος και βγαίνουν να μιλήσουν
ανοιχτά στα πλήθη για όσα άκουσαν και είδαν δίπλα στον Σωτήρα Χριστό, δεν
φοβούνται πια παρά ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν
επιλεγεί. Τα δίχτυα δεν είναι πια φτιαγμένα από κλωστές αλλά από τα σωτήρια
λόγια του Κυρίου, η ψαριά τους δεν προορίζεται να πεθάνει , αλλά να ζήσει
αιώνια, το αλιευμά τους δεν τους το δίνει η θάλασσα, η λίμνη ή ο ποταμός, αλλά είναι ψυχές ανθρώπων που
σώζωνται από την αμαρτία.
Η δυνατή, η βίαιη πνοή, που πήρε τη μορφή πύρινης
φλόγας έσπασε το φράγμα του φόβου, αλλά ταυτόχρονα επιλύει και πρακτικά
προβλήματα. Πώς να διδάξει κανείς τον Θείο Λόγο σε μία πολυπολιτισμική και
πολύγλωσση κοινωνία, όπως αυτή της πολύβουης Ιερουσαλήμ; Μήπως άραγε οι φτωχοί
ψαράδες είχαν προσλάβει δάσκαλο για να τους διδάξει τις γλώσσες όλου του τότε
γνωστού κόσμου; Όχι βέβαια, το πρόβλήμα αυτό το λύνει η Σοφία του Θεού με την
επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν αποκτούν σοφία μόνο ως προς τα θεολογικά
πράγματα οι Απόστολοι, αλλά ξαφνικά αρχίζουν να μιλάνε στην γλώσσα του κάθε
έθνους.
Οι Πατέρες όρισαν η ημέρα της Πεντηκοστής να
εορτάζεται ως η γενέθλια ημέρα της νύμφης Εκκλησίας, που καθώς έχει κεφαλή της
τον Χριστό πολλοί την παρομοιάζουν με την Παναγία, και όρισαν ότι και οι
κεκοιμημένοι έχουν μερίδιο σε αυτή την χαρά. Για αυτό το λόγο το Σάββατο προ
της Πεντηκοστής διαβάζεται ειδική ακολουθία, αλλά και ανήμερα της Πεντηκοστής η
Τρίτη ευχή της γονυκλισίας είναι αφιερωμένη στους κεκοιμημένους.
Η λαϊκή παράδοση θέλει οι ψυχές την ημέρα αυτή να
ελευθερώνονται από τα δεσμά του Άδη και την επομένη να επιστρέφουν χορτάτοι
στον ουρανό. Κατά το έθιμο από το βράδυ της Παρασκευής ως και το Σάββατο, τα
κόλλυβα, που πολλοί τα ονομάζουν χρυσά, και οι λειτουργιές διαβάζονται στην
εκκλησία και στα μνήματα. Είναι μάλιστα τόσο δυνατές οι ευχές που διαβάζονται
τις ημέρες εκείνες που ακόμα και αυτοί που δεν μπορούν να εισέλθουν στον
Παράδεισο εκείνη την ώρα λέγεται ότι αισθάνονται δρόσο και ανακούφιση, καθώς
καθώς το επιτρέπει το μέγα έλεος του Κυρίου.
Χρόνια Πολλά και φωτισμένα!
Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
