Προς
τον παγκόσμιο οργανισμό Άμυνας και Ασφαλείας της Ατλαντικής Συμμαχίας
του ΝΑΤΟ, με εκτιμώμενο προϋπολογισμό 1 τρισεκατομμύρια δολάρια για το
2019 και την ισχύ μίας Συμμαχίας 29+1 Κρατών, κινείται ο
Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το θέμα της εξαγγελίας
αυθαίρετης καταπάτησης της Ελληνικής ΑΟΖ από τη Σύμμαχο Τουρκία, μετά
τη συμφωνία της με το διεθνές αναγνωρισμένο καθεστώς της Λιβύης,
αναμένεται να αναδειχθεί από τον κ.Μητσοτάκη ο οποίος πρόσφατα όμως
διακήρυττε τη στρατηγική σχέση Κίνας-Ελλάδας με τον εν δυνάμει παγκόσμιο ανταγωνιστή, σε ισχύ και αξίες, της Συμμαχίας.
Η
κίνηση της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ είναι ορθή. Μπορεί να έχει θετικά
αποτελέσματα μεσοπρόθεσμα με την προϋπόθεση ότι θα παρατεθεί ομοίως
καθώς η Τουρκία παραβιάζει συγκεκριμένα άρθρα τα
οποία έχει υπογράψει με την προσχώρησή της με την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ από
το 1953. Αλίμονο, αν σύμμαχοι με εμπρηστικές δηλώσεις τύπου Ερντογάν
απέναντι σε ένα άλλο Κράτος του ΝΑΤΟ θεωρούν ότι υπηρετούν το κοινό
συμφέρον της Δύσης και των θεμελιωδών αξιών της Συμμαχίας. Ασφαλώς, η
Τουρκία από το πραξικόπημα του 2016 και εντεύθεν έχει προβληματίσει
διεθνώς με τον εναγκαλισμό της με απολυταρχικά και θεοκρατικά
καθεστώτα, όπως Ρωσία και Ιράν, ενώ δεν είναι και λίγες οι αναφορές
στον παγκόσμιο Τύπο για σχέσεις της με ακραίες ομάδες. Αν προσθέσουμε
και την ιδιαίτερη σχέση του Ερντογάν με τις δημοκρατικές ελευθερίες, με
την επίκληση της αποτυχημένης απόπειρας ανατροπής του, το σύγχρονο μίγμα
της Τουρκίας ξεφεύγει από αυτό που ορίζει η Δύση ως σύγχρονο Κράτος
δημοκρατίας.
Σε
κάθε περίπτωση σε μία Συμμαχία επικρατεί η συνισταμένη των συμφερόντων
και η αξιολόγηση της προσφοράς κάθε Κράτους-μέλους. Όσο η Τουρκία
προβληματίζει πρόφατα με την εμμονή της να αποκτήσει στρατηγικά όπλα από
τη χώρα που θεωρεί το ΝΑΤΟ απειλή της, Ρωσία άλλο τόσο και η Ελλάδα
αποκλίνει από μία τυπική ευρωπαϊκή χώρα που προσανατολίζει την άμυνά της
στη Δύση. Πέρα από τη συχνή απόπειρα σύμπλευσης με τη Ρωσία και την
Κίνα διαχρονικά, τη χλιαρή έως ανύπαρκτη συμμετοχή της στα θέατρα
επιχειρήσεων του 21ου αιώνα, με την επίκληση εθνικών απειλών από
Συμμάχους επί δεκαετίες και κυρίως με την εσωτερική της σύγχυση με
νοσταλγούς του Στάλιν η Ελλάδα αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τη φύση της
Συμμαχίας. Μία ένωση Κρατών που η κάθε προσφορά αξιολογείται αυστηρά και
ανταποδίδεται ανάλογα, όπως συνέβη στην Ελλάδα με το τέλος του Β'ΠΠ και
την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων.
Μία
Συμμαχία που στηρίχθηκε ιστορικά και συνεχίζει να στηρίζεται και στα
δύο Κράτη-μέλη για να ανασχέσει πολλαπλές σύγχρονες απειλές, ορατές και
μη. Σε
μία ευαίσθητη περιοχή της Νοτιο-Ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ όπου Ρωσία
και Κίνα πιέζουν και το διεθνές οργανωμένο έγκλημα οργιάζει στις δύο
χώρες συμμάχους Τουρκία-Ελλάδα, γέφυρα της παγκοσμίου οδού μεταφοράς της
παραγωγής ηρωίνης από την Ασία και διακαή πόθο παλαιών Αυτοκρατοριών
για τον έλεγχό της, η διπλωματική και μόνο ελπίζουμε αντιπαράθεση των
δύο Συμμάχων αποκτά στρατηγικό ενδιαφέρον στη μετά-Brexit εποχή.
Μία
ορθή πολιτική τοποθέτηση από τον κ.Μητσοτάκη της λανθασμένης ενέργειας
της Τουρκίας, θα έχει σημαντικά αποτελέσματα τόσο στις δύο πολύτιμες
χώρες συμμάχους όσο και στη Συμμαχία την ίδια. Σε καμία περίπτωση φυσικά
δεν πρέπει να επιδιώκεται η ζύγιση της αξίας των δύο διαφορετικών
Κρατών αλλά η αξία της σύνθεσής τους στο σύνολο των 30 Κρατών. Δυστυχώς
δεν πρόλαβε να αναγγείλει την πρόθεσή του ο 'Ελληνας Πρωθυπουργός και το
ελεγχόμενο δίκτυο ενημέρωσης από ξένα κέντρα ξεκίνησε να ωθεί την
πολιτική κίνησή του σε λανθασμένες ατραπούς με επιδίωξη την απαξίωση της
προσπάθειας επικράτησης της λογικής έναντι των εχθροπραξιών.
Ας περιμένουμε να δούμε τα βήματα του κ.Μητσοτάκη και της συζύγου του στο κόκκινο χαλί του Παλατιού στο
Λονδίνο, που, όταν η Βασίλισσα Ελισάβετ ήταν νέα, βομβαρδιζόταν
ανελέητα από τους Γερμανούς Ναζί και στο Παρίσι που κάποτε ερωτοτροπούσε
με τους κατακτητές της Ευρώπης. Δεν αποκλείεται και να ακούσουμε τελικά
και εκείνο το αχρησιμοποίητο νταούλι του Αλέξη Τσίπρα να χτυπά σε
πένθιμο σκοπό, με τον Κυριάκο μοιραίο ρυθμιστή των εθνικών εξελίξεων...
Λ.ΚΑΛΑΜΑΡΑ
Λ.ΚΑΛΑΜΑΡΑ
