Η παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής κ. Νικολάου Βούτση στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας.

Ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης παρά την κατακραυγή για τις μετατάξεις φίλων, συγγενών κι γνωστών ου ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή επιμένει ότι όλα έγιναν νόμιμα και ότι δεν αισθάνεται ούτε ίχνος ενοχής. Για νόμιμη διαδικασία που είχε την συναίνεση και άλλων πολιτικών κομμάτων μίλησε ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης. 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, επειδή δεν πρέπει να τα λέμε μόνο, ούτε κυρίως, στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ή στα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά πρέπει να τα λέμε εδώ -και δράττομαι και της παρουσίας εδώ των αγαπητών συναδέλφων από το ΠΑΣΟΚ και από άλλους- θέλω να πω ευθέως μερικά πράγματα για πολλοστή φορά, έτσι ώστε ο ελληνικός λαός και η Ολομέλεια της Βουλής να γνωρίζουν ορισμένα πράγματα και να καταγραφούν και στα Πρακτικά.

Δεν αναφέρομαι στην αιχμή του κ. Λοβέρδου περί πελατειακού κράτους κλπ. Αυτό είναι μία πολιτική τοποθέτηση για το σύνολο της Κυβέρνησης. Με ενδιαφέρει όμως η Βουλή, επειδή επί της ουσίας απολογούμαστε σήμερα, καθώς είναι η τελευταία συνεδρίαση της Βουλής αυτής της Περιόδου, να γνωρίζουμε και σε κλίμακα Ολομέλειας ορισμένα πράγματα, εάν έχουν ξεχαστεί και από όπου έχουν ξεχαστεί.

Θέλω να πω ότι έγινε μια εξαιρετικά σημαντική προσπάθεια και με ευρύτερη συναίνεση επί τέσσερα χρόνια να αλλάξει ουσιαστικά, με τομές μεταρρυθμιστικές διοικητικού χαρακτήρα, ένα καθεστώς στη Βουλή που εκ των πραγμάτων, εννοώ προ κρίσεως κυρίως, αλλά σε έναν βαθμό και μέσα στην κρίση, είχε έναν χαρακτήρα ως προς τις εργασιακές σχέσεις απολύτως αμφιλεγόμενο, θολό, μεταβατικό, αυθαίρετο.

Σας λέω, δεν υπεισέρχομαι σε πολιτική αντιπαράθεση και είμαι ο τελευταίος που θα μιλήσω, όσο κι αν προκληθώ, για ονόματα, για σόγια, για αριθμούς και τα λοιπά. Δεν είναι αυτός ο λόγος, διότι δεν υπάρχει συμψηφισμός. Το ζήτημα είναι αν μπορέσαμε εμείς -και επαναλαμβάνω- με ευρύτερη συναίνεση αυτά τα χρόνια να κάνουμε αυτές τις θεσμικές τομές στον τρόπο διοίκησης και κυρίως σε σχέση με τα εργασιακά ζητήματα στη Βουλή που να μην είναι εύκολο ούτε καν κατανοητό σε οποιονδήποτε ύστερα, σε οποιοδήποτε Προεδρείο της δικιάς μας ή άλλης παράταξης να πάει τα πράγματα προς τα πίσω. Αυτός είναι ο στόχος. Δεν είναι ο στόχος να πούμε: «Μα και αυτοί έκαναν αυτά, κάναμε και εμείς κάποια άλλα». Δεν πρόκειται περί αυτού και γι’ αυτό θέλω να είμαι πάρα πολύ ευθύς.

Από την πρώτη στιγμή και καθώς ήμασταν ενώπιον όλων των εργαζομένων και μάλιστα με εκκρεμότητα επί εξάμηνο των συμβάσεων όλων των υπαλλήλων εδώ πέρα μέσα -εννοώ τους υπαλλήλους με σύμβαση ορισμένου χρόνου-, δώσαμε παρατάσεις μια και δύο φορές στο σύνολο του προσωπικού, φροντίζοντας ταυτόχρονα να λειτουργούν όλοι μέσα στη Βουλή, να παράγουν έργο σε ισότιμη βάση και να είναι σε θέσεις που να μπορούν να αποδώσουν, δηλαδή -θα είμαι ευθύς- να μην υπάρχουν σκιές για αργομισθίες ή για υπαλλήλους οι οποίοι δεν εμφανίζονταν στη Βουλή και ήταν σε κάποια κομματικά γραφεία ή για ανθρώπους που υπολειτουργούσαν και είχαν μπει για το γκαράζ, ενώ τα προσόντα τους ήταν άλλα και ήταν για αλλού.

Αυτή η τακτοποίηση με συναίνεση -επαναλαμβάνω- και των άλλων πολιτικών δυνάμεων και με διαδικασίες απολύτως αξιοκρατικές έγινε για το σύνολο των υπαλλήλων, είτε των συμβασιούχων είτε των μόνιμων που βρήκαμε στη Βουλή.

Δεύτερον, κατά τη διάρκεια της θητείας μας δεν προσελήφθη ούτε ένας μόνιμος υπάλληλος στη Βουλή. Υπήρχαν δύο δυνατότητες, το 1 προς 4 μάς έδινε μία δυνατότητα για δεκαεπτά θέσεις μονίμων υπαλλήλων σε συγκεκριμένες οργανικές θέσεις που έχει ανάγκη η Βουλή. Και τις 17 θέσεις εδώ και ενάμιση χρόνο τις έχουμε περάσει στο ΑΣΕΠ για να βγουν από εκεί οι μόνιμοι υπάλληλοι. Ήδη 1.000 νέοι πολίτες, παιδιά μας με μεγάλα προσόντα είναι στη σειρά για ακροάσεις για αυτές τις θέσεις. Νομίζω πως σωστά κάναμε και δεν μπορεί και στο μέλλον κανείς να πάει πίσω από αυτό.

Δεύτερον, οι «τρύπες» που υπήρχαν στο πλήθος των Ειδικών Κανονισμών, που δεν ήταν προσαρτημένοι στον Γενικό Κανονισμό και δεν είχαν εγκριθεί από την Ολομέλεια της Βουλής, ακριβώς επειδή το πρώτο μας μέλημα ήταν να ενοποιηθεί ο Κανονισμός και να εγκριθεί από την Ολομέλεια της Βουλής, για να είμαι ευθύς οι δυνατότητες του Προέδρου να κάνει τέτοιου τύπου διορισμούς δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε μία φορά.

Ας προχωρήσουμε παρακάτω. Υπήρχε ένα καθεστώς εργολαβιών για τον καθαρισμό στη Βουλή. Καταλαβαίνω ότι το ζήτημα είναι ιδεολογικό και θέλω να προλάβω κιόλας, εάν ο ελληνικός λαός αλλάξει τα πράγματα σε σχέση με τις πολιτικές δυνάμεις που θα έχουν το Προεδρείο της Βουλής -γι’ αυτό το θέτω ευθέως - και ένα πογκρόμ απολύσεων για τους καθαριστές και τις καθαρίστριες, διότι επ’ αυτού του ζητήματος και πάλι –επαναλαμβάνω- με συναίνεση περάσαμε σε ένα άλλο καθεστώς, φύγανε από τους εργολάβους και με απομείωση του κόστους για τη Βουλή το σύνολο των καθαριστριών και των καθαριστών μπήκαν σε μία διαδικασία συμβάσεων ορισμένου χρόνου για ένα ή δύο χρόνια.

Αυτή είναι μια ομάδα περίπου εξήντα ανθρώπων.

Δεύτερον, υπήρχε μια εκκρεμότητα –πραγματικά εξεπλάγημεν όταν την είδαμε- την οποία παραλάβαμε και αφορούσε εξήντα οκτώ ειδικούς φρουρούς οι είχαν προσληφθεί με κάποιες όχι εύκολα εξηγήσιμες ρήτρες και τους οποίους ανθρώπους τους έκαναν όμηρους ενός απαράδεκτου εργασιακού καθεστώτος. Ανά πενταετία -με τελική πενταετία που θα έληγε επί των ημερών μας για να τακτοποιηθούν- θα άλλαζε το στάτους τους και θα έκαναν αυτή την άλλη δουλειά.

Αντιλαμβάνεστε ότι και οι δύο κατηγορίες για τις οποίες σας έχω μιλήσει -και η δεύτερη- δεν έχουν καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οριζοντίως, λοιπόν, όπως και για την πρώτη κατηγορία, έτσι και για την δεύτερη κατηγορία, φέραμε το θέμα στον Κανονισμό. Έγιναν υπάλληλοι της Βουλής με συγκεκριμένο καθεστώς, έτσι ώστε να σταματήσει αυτή η εκκρεμότητα και να μην είναι αυτοί οι άνθρωποι στον αέρα. Δεν ξέρω ούτε ονόματα, ούτε πράγματα, ούτε τι ψηφίζουν, ούτε με ενδιαφέρει. Όλοι κρινόμαστε και οι υπάλληλοι εδώ και οι λειτουργοί -και είμαι απολύτως ικανοποιημένος από τον τρόπο που λειτουργούν οι λειτουργοί μέσα στην Βουλή- από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε.

Τρίτον, είναι σαφές ότι υπήρχε ο ν. 4440/2016 «περί κινητικότητας του δημοσίου». Με προτάσεις οι οποίες έγιναν κατ’ αρχήν από άλλα κόμματα πέραν της κυβερνώσας παράταξης –επαναλαμβάνω ότι δεν θα αναφερθώ, όσο κι αν προκληθώ, σε ονόματα ή σε παραπολιτική και σε κουτσομπολιά- ετέθη το ζήτημα. Και πράγματι η Επιτροπή Κανονισμού και όχι η Διάσκεψη των Προέδρων, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε, κατά νόμο και με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής και με ευρύτερη συναίνεση –αν θυμάμαι καλά, είχαν ψηφίσει υπέρ το ΔΗΣΥ, το ΚΚΕ, οι ΑΝΕΛ- ελήφθη η απόφαση τον Φλεβάρη, δηλαδή δέκα μήνες πριν τις προβλεπόμενες εκλογές του Οκτώβρη, να μπει και η Βουλή στην διαδικασία της κινητικότητας κατά νόμο, έτσι όπως από το 2016 είχε δρομολογηθεί.

Προς όλους τους υπαλλήλους της Βουλής, λοιπόν, και όσους ήταν από το 2003, 2006, 2009 –και αντιλαμβάνεστε γιατί λέω αυτές τις ημερομηνίες, δεν έχει καμία σχέση με επιλεκτική επιλογή- εκδόθηκε εγκύκλιος ότι δύνανται, εφόσον το επιθυμούν, να κάνουν χρήση της διαδικασίας κινητικότητας, η οποία προβλέπει ορισμένα πράγματα -και το ξέρετε- δηλαδή να υπάρχει συναίνεση από την αρχική τους υπηρεσία πριν έρθουν να δουλέψουν εδώ. Οι περισσότεροι δουλεύουν αρκετά χρόνια εδώ. Και άρχισαν να φτιάχνονται οι φάκελοι από το τέλος Φλεβάρη, αρχές Μάρτη, για όλες τις περιπτώσεις όσων μπήκαν σε αυτήν τη διαδικασία. Θα μπορούσαν να ήταν λιγότεροι ή περισσότεροι.

Αυτή η διαδικασία είναι σχετικά χρονοβόρα. Και σωστά είναι χρονοβόρα. Δεν έχει σχέση με «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Προσωπικά σας λέω ευθύτατα και δεσμεύομαι ότι δεν είχα ιδέα το ποιοι συμπεριλαμβάνονται και ποιοι είχαν πει τη διάθεσή τους να είναι μέσα σε αυτούς, 64 εν συνόλω, οι οποίοι θα μετείχαν στην διαδικασία κινητικότητας. Ήταν περισσότεροι, αλλά κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήθελαν. Και υπάρχουν και αποσπασμένοι υπάλληλοι της Βουλής σε Υπουργεία. Είναι η εναλλακτική διαδικασία.

Αυτές, λοιπόν, οι διαδικασίες, αυτοί οι φάκελοι αυτών των εργαζομένων ήδη στην Βουλή ξεκίνησαν να διαμορφώνονται τους προηγούμενους μήνες. Και άρχισαν να τελεσιδικούν, δηλαδή να φτάνουν για υπογραφή και να πάρουν ΦΕΚ, πριν από τις ευρωεκλογές και αμέσως μετά μέχρι τις μέρες μας. Δεν έχει καμία σχέση με εντολή της τελευταίας στιγμής και προφανώς δεν έχει καμία σχέση με επιλεκτική εντολή για ορισμένους και όχι για άλλους κ.λπ. Είναι κατηγορία συγκεκριμένη των αποσπασμένων στην Βουλή.

Επ’ αυτού του ζητήματος, λοιπόν, υπήρξε ο θόρυβος ο οποίος αναπτύχθηκε τις τελευταίες ημέρες. Προχωρήσαμε σε συνεννόηση και με την Κυβέρνηση, ακριβώς επειδή αυτός ο θόρυβος πήρε προφανώς και πολιτικά χαρακτηριστικά και μια ένταση η οποία τροφοδοτεί και ένα κλίμα μέσα στον κόσμο, στον οποίο δεν μπορείς εύκολα αυτά τα οποία συζητάμε τώρα εμείς εν ηρεμία να τα εξηγήσεις έτσι όπως έγιναν, χθες στο πάγωμα που αφορά τουλάχιστον τις μισές από αυτές τις περιπτώσεις. Εν αδίκω, διότι για τους άλλους μισούς ήδη έχουν δημοσιευθεί ΦΕΚ. Ελπίζω και για κάποιους από αυτούς τους υπόλοιπους, οι οποίοι, επαναλαμβάνω, είναι στα γραφεία Αντιπροέδρων και στις υπηρεσίες της Βουλής και αφορούν υποθέσεις υπαλλήλων που δεν έχουν σχέση ούτε κατά πλειοψηφία, ούτε κατά γνωριμία με τον χώρο του οποίου είχα την τιμή να έχω κατ’ αρχήν την πρόταση για να είμαι Πρόεδρος της Βουλής.

Επαναλαμβάνω, ό,τι και αν γίνει, δεν πρόκειται να δώσουμε λίστες για να καταλάβει ο καθένας ποιοι αποσπασμένοι, από πού, από πότε είναι σε αυτήν την υπόθεση. Εγώ σέβομαι τον εαυτό μου, τη Δημοκρατία και κυρίως τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους.

Αντίθετα, βεβαίως, από μια γνωστή πολιτική αντίληψη και επικοινωνιακή αντίληψη, υπήρξε αυτή η προσπάθεια να χαρτογραφηθούν δύο, τρεις, πέντε, επτά, -δεν ξέρω αν είναι εννιά ή τρεισήμισι- περιπτώσεις οι οποίες -προφανώς και δεν υπάρχει απαγορευτικό για ανθρώπους οι οποίοι είναι ΣΥΡΙΖΑ, εκτός αν βγήκε απαγορευτικό επ’ αυτού- συμμετείχαν ή ήταν μέσα σε αυτήν τη διαδικασία, και οι οποίοι μερικοί εξ αυτών ήταν από το 2007 και αρκετοί εξ αυτών μετά το 2015. Και έγινε και γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος ο οποίος γίνεται.

Εν συνόλω, λοιπόν, οι παρεμβάσεις οι οποίες μας αφορούν ακόμα και προς τους ΙΔΟΧ είναι πολύ περιορισμένες πέραν αυτών των κατηγοριών τις οποίες σας είπα για μια Βουλή η οποία εκ των πραγμάτων, ήταν στη φιλοδοξία μας -για τέταρτη φορά λέω- και με τη συναίνεση και των άλλων πολιτικών δυνάμεων και τη βοήθειά τους ανέπτυξε τις εργασίες της και με εξωστρέφεια και με νέα τμήματα τα οποία ήταν αναγκαία, όπως Νομικό Τμήμα, Τμήμα Αρχείων, το Ίδρυμα της Βουλής, που κάνει τριπλάσια δουλειά από αυτή που γινόταν.

Υπήρχαν και υπάρχουν απόλυτες ανάγκες ακόμα. Τα οργανογράμματα σε καμία περίπτωση δεν έχουν ολοκληρωθεί στη Βουλή, ούτε τα συμπληρώσαμε. Όλες οι δεσμεύσεις που είχαμε πάρει, ακόμα και αυτό που ακούσατε περί του Ιδρύματος ελήφθησαν εδώ μέσα. Θυμάμαι τη συγκεκριμένη συζήτηση, όπου είχε ειπωθεί «Μα, προβλέπεται ένα οργανόγραμμα πενήντα ανθρώπων και πάτε να βάλετε ανθρώπους;» και είχαμε πει εδώ ότι ήταν τριάντα δύο εργαζόμενοι και το πολύ-πολύ να έμπαιναν άλλοι τρεις-τέσσερις άνθρωποι για πολύ αναγκαίες δουλειές του Ιδρύματος. Αυτό κάναμε. Μέχρι εκεί.

Δεν αισθάνομαι ούτε ίχνος ενοχής και ευθύνης για το ότι πρέπει είτε προσωπικά είτε με τη θεσμική μου ευθύνη είτε ως Πλειοψηφία να είμαστε απολογούμενοι για το εξής: Ότι γίναμε ίδιοι και κρατήσαμε το ίδιο καθεστώς το οποίο υπήρχε ως προς το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων -διότι σε άλλες πλευρές έγιναν πολύ σπουδαία πράγματα στη Βουλή τα οποία παραλάβαμε και συνεχίσαμε- με το προηγούμενο καθεστώς. Δεν με ενδιαφέρει ποσώς –σας επαναλαμβάνω- να υπάρχει ένα συμψηφισμός. Αυτό θα ήταν άδικο και ο λαός δεν ζήτησε αυτό από εμάς.

Ο λαός ζήτησε απ’ όλους μας να γίνει μια τομή στη διαδικασία σε όλα αυτά τα ζητήματα και έγινε και στο επίπεδο των κρίσεων. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι στη Βουλή –δυστυχώς ίσως να είναι η μόνη υπηρεσία του δημοσίου- ολοκληρώθηκε και η αξιολόγηση όλων των υπηρεσιών και οι κρίσεις σε όλα τα επίπεδα. Υπεβλήθησαν μόνο τρεις ενστάσεις στο διοικητικό δικαστήριο σε σχέση με επιλογές. Οι δύο εξ αυτών απορρίφθηκαν και εκκρεμεί άλλη μία. Πλέον η Βουλή με πλήρη, σύννομη και προσήκουσα εναρμόνιση με τους νόμους λειτουργεί από το επίπεδο των Γενικών Διευθυντών μέχρι το επίπεδο του Τμηματάρχη.

Αυτές οι τομές οι οποίες έγιναν είναι πάρα πολύ σημαντικές. Πιστεύω πως είναι και αποτύπωμα μιας εντελώς διαφορετικής αντίληψης για το προσωπικό της Βουλής, που αδικείται όταν από πίσω του υπάρχει ταμπέλα ότι «ήρθε επί του Προέδρου τάδε», «έχει και άλλα δύο αδέλφια στη Βουλή», «είναι μέσα στους εκατόν εβδομήντα που έβαλε ο δείνα».

Αδικούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι διότι έχουν τα προσόντα, δούλεψαν αυτά τα χρόνια και μπορούν να συνεχίσουν να αποδίδουν.

Αυτό, λοιπόν, είναι το αποτύπωμα και οι θεσμικές ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν περάσει στον Κανονισμό -όλες αυτές- και πιστεύω ότι θα καταστήσουν υποχρεωτικό και για το μέλλον, για οποιαδήποτε κατάσταση –Δημοκρατία έχουμε- να διευρυνθούν και να θωρακιστούν έτι περαιτέρω, αντί να υπονομευθούν και να προχωρήσουμε σε προηγούμενο καθεστώς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήμουν υποχρεωμένος στη σημερινή τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, πάνω σε ένα ζήτημα στο οποίο ευλόγως η κοινή γνώμη επιδεικνύει και επέδειξε πολύ μεγάλη ευαισθησία, να είμαι πάρα πολύ σαφής, πάρα πολύ ειλικρινής και επ' αυτών των ζητημάτων, εάν υπάρχει αντίλογος ή αν υπήρξε αντίλογος, διότι εκδηλώθηκε σε διάφορες φάσεις προηγούμενα, είναι ανοικτός εν όψει της προεκλογικής περιόδου στα πολιτικά κόμματα και όχι σε ανθρωποφαγικές λαϊκίστικες εκφάνσεις μιας πλευράς του δημοσιογραφικού κατεστημένου, να συζητηθούν και περαιτέρω να διευρυνθούν.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Γραφείο Τύπου & Κοινοβουλευτικής Πληροφόρησης <pressoffice@parliament.gr>