Έχουμε δει αρκετά μέχρι σήμερα.
Αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις, με επαναφορά σεναρίων για πορεία εκτός ευρωζώνης. Εξεταστική Επιτροπή, όχι γιατί κάποιοι «ανέμελοι» εμπρηστές της περιόδου 2004-2009 έβαζαν φωτιά στα τόπια της χώρας, αλλά γιατί οι πυροσβέστες έπιαναν στραβά τη μάνικα. Το τρισκατάρατο PSI, με μείωση χρέους 180 δισ. ευρώ, δικαιώνεται πια δικαστικά, οχυρώνοντας και διεθνοπολιτικά τη χώρα.
Πλήρης ιδεολογικοπολιτική επικράτηση των ψεκασμένων φαντασιώσεων της ακροδεξιάς στο κυβερνητικό έκτρωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε βάρος των θεμελιωδών αξιών της αριστεράς. Νεκρική σιωπή σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας θέσεων εργασίας με ανάπτυξη, παρά την έγκριση μέσα στο 2014 επενδύσεων πάνω από 6 δισ. ευρώ. Στάση πληρωμών του δημοσίου με τα 7 δισ. του παλαιού και νέου ΕΣΠΑ.
Ο κορυφαίος της συνωμοσιολογίας ΥΠ.ΕΘ.Α. αυτοαναιρείται κραυγαλέα στις φαντασιώσεις του ότι το 2010 η χώρα μπήκε σκόπιμα στο ΔΝΤ για να ξεπουληθεί ο ορυκτός πλούτος της(!!!) αφού ο ίδιος με τραγική ανευθυνότητα χάρισε το 30% των (ελληνικών) πετρελαίων του Αιγαίου στην άναυδη Αμερικανίδα υφυπουργό, που ψέλλισε ότι πρώτη φορά ακούει τέτοια πρόταση από εκπρόσωπο χώρας.
Η στήριξη των δημιουργικών δυνάμεων που παράγουν πραγματικό πλούτο, η καταδίκη του κρατισμού και του λαϊκισμού που με ευθύνη του πολιτικού συστήματος μας οδήγησαν ως εδώ, η παραμονή της χώρας στο ευρώ, συνεχίζουν να αποτελούν τα μεγάλα ζητούμενα. Όνειρο ήταν και χάθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα, ο θετικός ρυθμός ανάπτυξης, η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία μετά την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, το φτηνό πετρέλαιο, το φτηνό ευρώ, η πιστωτική επέκταση Draghi 1,1 τρισ. ευρώ, το πακέτο Juncker 315 δισ. ευρώ. Τι άλλο θα ήθελε μια νέα κυβέρνηση για ένα δυναμικό ξεκίνημα της χώρας;
Και τώρα, τι; Η αμήχανη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και οι ντόπιοι υπερασπιστές της μπορούν να δώσουν ρεαλιστικές απαντήσεις σε μια προκαπιταλιστική οικονομία με ελάχιστη παραγωγική βάση, σε έναν καπιταλισμό που δεν παράγει πια υπεραξίες; Υπάρχει δυνατότητα για μια Νέα Κοινωνική Συμφωνία που θα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη των εταίρων;
Κλείσαμε τον κύκλο της Μεταπολίτευσης με τις μεγάλες κατακτήσεις, αλλά και τα μεγάλα ψέματα και τις εξωπραγματικές προσδοκίες; Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το επίδομα παραγωγικότητας θα πάψουν να το παίρνουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά θα μοιραστεί με δίκαιο, μετρήσιμο και διαφανή τρόπο στις μονάδες που βελτιώνουν κάθε χρονιά τις υπηρεσίες προς τον πολίτη; Συμφωνούμε για μια Παιδεία που επιβραβεύει τους άριστους, συνδέεται άμεσα με την πραγματική οικονομία και μεταφέρει στη χώρα τη δημιουργικότητα και εφευρετικότητα των ερευνητών μας που μεγαλουργούν στο εξωτερικό και ασφυκτιούν στο εσωτερικό; Θα στηρίξουμε με απόλυτο τρόπο τις StartUp Επιχειρήσεις που καινοτομούν και θα κάνουμε δημόσια υποδείγματα τους εμπνευστές τους;
Η σοσιαλδημοκρατία που παράγει πλούτο, σέβεται το περιβάλλον και μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες, πρέπει να παίξει και σε αυτή την ιστορική συγκυρία τον ενοποιητικό, οραματικό ρόλο της.
Το ΠΑΣΟΚ, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, έχει κλείσει τον ιστορικό πολιτικό του κύκλο. Υπέστη αυτό που συμβαίνει σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα των χωρών που μπαίνει το ΔΝΤ. Η επανίδρυση και ανασυγκρότησή του, ιστορικά αναγκαία, με μεγαλύτερη όμως σημασία από τη δικαίωση του παρελθόντος, να έχει πλέον η διαμόρφωση του νέου αφηγήματος για το μέλλον.
Στην εθνική κρισιμότητα των στιγμών που θα προκύψουν από τα προφανή κυβερνητικά αδιέξοδα, είναι αδιανόητο να υπάρξει πολιτικό κενό της Κεντροαριστεράς. Το άθροισμα των εκλογικών και δημοσκοπικών ποσοστών ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙΟΥ, Κινήσεων και Πρωτοβουλιών, έχει υπερδιπλάσιο αντίκρισμα στην κοινωνία. Το αθροιστικό εκλογικό ή δημοσκοπικό 10-12% των Προοδευτικών Δυνάμεων, αντιστοιχεί σε πάνω από 25% στην κοινωνία.
Η φρεσκάδα σε ιδέες, πρόσωπα και οργανωτικές δομές πρέπει να αντιστοιχηθεί με την απάντηση στο ερώτημα «Ποιες κοινωνικές ομάδες εκφράζουμε;». Την εποχή που έχουν εκλείψει οι φωτισμένοι ηγέτες, μια νέα συλλογικότητα πρέπει να πάρει τη θέση των ανύπαρκτων αυθεντιών.
Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ στο Κοινοβούλιο, ως πρώτο βήμα, καθώς και η προετοιμασία για εκλογική συμμαχία σε περίπτωση πολιτικών εξελίξεων, αποτελούν κατεπείγον αίτημα της κοινωνίας των πολιτών. Θα ανταποκριθούμε, ή θα νοιαστεί ο καθένας για την προσωρινή επιβίωση του μαγαζιού του;
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=40566