Στη σκιά της σχεδόν βέβαιης πλέον ανάδειξης του Δημήτρη Αβραμόπουλου σε διάδοχο του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αξίζει να σταθεί κανείς στην αξιοπρέπεια και το ήθος του Σταύρου Δήμα.
Ένα στέλεχος με μακρά και σημαντική διαδρομή στον χώρο της Κεντροδεξιάς, αλλά και με διεθνή αναγνώριση λόγω της θητείας του ως Επιτρόπου της Ελλάδας στην Κομισιόν, μετά τη σαρωτική επικράτηση του Κώστα Καραμανλή στις εκλογές της 7ης Μαρτίου του 2004, ο Σταύρος Δήμας δέχτηκε να “θυσιαστεί”, στην προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να συγκροτήσει προεδρική πλειοψηφία στην προηγούμενη Βουλή, και να αποφύγει έτσι τις πρόωρες εκλογές.
Η προσπάθεια ατύχησε, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και ο Μάκης Βορίδης που είχαν “χρεωθεί” τις παρασκηνιακές ζυμώσεις, δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν συναινετικό πλαίσιο γύρω από τον Σταύρο Δήμα, η χώρα οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές, και η Νέα Δημοκρατία υπέστη μια βαριά ήττα.
Ο Αντώνης Σαμαράς, με αξιοπρέπεια και συνέπεια είχε ξεκαθαρίσει ότι η Νέα Δημοκρατία θα στηρίξει και μετεκλογικά τον Σταύρο Δήμα. Η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου ωστόσο, και ο τρόπος που μεθοδεύτηκε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε προ αδιεξόδου τη Συγγρού, καθώς ήταν… αδιανόητο να μην υποστηριχτεί ο έτερος αντιπρόεδρος του κόμματος, στέλεχος με μακρά διαδρομή και συναινετικά χαρακτηριστικά, που τους τελευταίους μήνες εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Κομισιόν.
Θεωρητικά, ο Σταύρος Δήμας θα μπορούσε να αντιδράσει. Στην πράξη, δεν θα το έκανε ποτέ. Επειδή δεν θα του το επέτρεπαν η πολιτική αξιοπρέπεια και το ήθος του. Και επειδή η μακρά και συνεπής διαδρομή του στον χώρο της Κεντροδεξιάς, δείχνουν ότι η έννοια της “θυσίας” κάθε άλλο παρά ξένη προς το πολιτικό και αξιακό dna του είναι.
