Καλά Χριστούγεννα Έλληνες ..γιατί το αξίζουμε

Ανεργία, ανασφάλεια, μελαγχολία, δυστυχία, λέξεις που πρωταγωνιστούν πλέον στην ζωή μας.
ΕΝΦΙΑ, Ε9, και κάθε λογής «υπερδιογκωμένες υποχρεώσεις» του πολίτη τινάζουν στον αέρα νοικοκυριά και οικογένειες. Διαλύουν γάμους, καταστρέφουν φιλίες, απομονώνουν ανθρώπους.
Ρήματα όπως «σκοπεύω, προγραμματίζω, αισιοδοξώ, ονειρεύομαι» ηχούν απαγορευμένα!

Ένας ολόκληρος λαός, ίσως ο πιο χαμογελαστός στον κόσμο έχει χάσει αυτό που τον έκανε ξεχωριστό. Βάση έρευνας ο Έλληνας είναι ο πιο δυστυχισμένος από όλους τους ευρωπαίους.
Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί ..κάποιοι «έξω» το ήθελαν, το οργάνωσαν και τελικά το πέτυχαν. Είχαν από τη μία αρωγό, όλους τους «εθνοπατέρες» που κυβέρνησαν τόσα χρόνια, χαρίζοντάς τους απλόχερα και αβασάνιστα τη σίγουρη επιτυχία στα σχέδιά τους. Και από την άλλη, ένα έθνος που ζούσε στον κόσμο του, που αρνιόταν να δει λίγο πέρα από την μύτη του, αγνοώντας και αδιαφορώντας προκλητικά ότι η ώρα της πληρωμής δεν αργεί.
Σε ένα έργο θεατές, εκατομμύρια ελληνικού λαού, μόνο που στη σκηνή οι «πρωταγωνιστές»  θέλουν να ορίσουν το μέλλον του…
Τι χρώμα είχαν ή έχουν οι «εθνοπατέρες» δεν έχει σημασία, όταν ένας ολόκληρος λαός αργοπεθαίνει…
Αν η καταστροφική συμβολή τους προέρχεται από άγνοια, ανικανότητα ή σκόπιμα, ούτε αυτό μετρά…

Όμως ακόμη και σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή το DNA έδειξε την μοναδικότητά του. Ο «ξεχασμένος» ρόλος του γονιού όπως τον θέλουν οι «προηγμένες» κοινωνίες ανέλαβε και πάλι δράση στην Ελληνική πραγματικότητα. Στήριξε και στηρίζει όπως μπορεί, παραδίδοντας μαθήματα.

Και με αυτά και με τα άλλα, φτάσαμε στα Χριστούγεννα. Ίσως τα πιο μελαγχολικά των τελευταίων δεκαετιών. Πρόσωπα σκυθρωπά, κατεβασμένα, γεμάτα έγνοιες.
Οι πολυπληθείς γιορτινές συγκεντρώσεις οικογενειών και φίλων φέτος θα πραγματοποιηθούν;  Τα ξέφρενα γέλια, πειράγματα και οι ανέμελες συζητήσεις θα δώσουν την θέση τους στις μονότονες, ανούσιες και βαρετές  πολιτικοοικονομικές  εξελίξεις;
Πολύ πιθανόν, εκτός αν…
Αν βρούμε την δύναμη ο κάθε ένας χωριστά αλλά και όλοι μαζί.
Αν απομονώσουμε για λίγο ότι μας στεναχωρεί, ότι μας κάνει να μελαγχολούμε.
Αν σκεφτούμε τον εαυτό μας και όσους αγαπούμε και μας αγαπάνε.
Γιατί;
Γιατί το οφείλουμε, το χρωστάμε σε μας, στους γύρω μας, στις γενιές που ακολουθούν.
Μην ξεχνάμε ποτέ τις λέξεις από τον εθνικό μας ύμνο «και ξανά προς την δόξα τραβά…»
Τι είναι η Ελλάδα; Εμείς! Ο πιο προικισμένος, αλλά ταυτόχρονα και ο πιο αυτοκαταστροφικός λαός. Η ιστορία το λέει. Όχι εγώ, εσύ, ο άλλος…
Ας τηρήσουμε, λοιπόν, το ραντεβού μας.
Ας την επιβεβαιώσουμε για μια ακόμη φορά.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω. Η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται. Σε κάθε εποχή με διαφορετική μορφή, αλλά στην ουσία είναι η ίδια.
Όμως…
«και ξανά προς την δόξα τραβά…»

Αρκεί ένα χαμόγελο.
Ας απλώσουμε το χέρι και είναι σίγουρο ότι θα βρούμε αντίκρισμα.
Όλοι ίσως το έχουμε ανάγκη, μόνο που περιμένουμε αυτόν που θα κάνει το πρώτο βήμα.
Μην μένουμε λοιπόν, σε ρόλο παθητικό.
Μην αφήσουμε την μοίρα μας να την ορίζουν άλλοι…

Δικαιούμαστε το όνειρο, την ελπίδα, την ευτυχία.
Το αξίζουμε
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Χρήστος Νισκόπουλος
www.tokentro.gr