Όποιος υπουργός δεν φέρει τον «απόλυτο» φιλομνημονιακό μανδύα, τον περιλούζουν αναλόγως με τη σχετική λάσπη. Σε όλα βλέπουν υστεροβουλία και όχι την ανάγκη να πάρει η κοινωνία ανάσες ευημερίας.
Η ιστορία έχει ως εξής, όσο η ΝΔ ήταν αντιμνημονιακή (λέμε τώρα), και ο Σαμαράς μάζευε τα πλήθη στα Ζάππεια να περιγράψει το όραμά του για την Ανάπτυξη, Ανάπτυξη, Ανάπτυξη, τότε που η Τρόικα, η Μέρκελ και όλο το σινάφι ήταν κακό, τότε λοιπόν οι δεξιές εφημερίδες και τα στελέχη, έβριζαν ΠΑΣΟΚ, ΓΑΠ και φυσικά έριχναν όλο το φταίξιμο στην οικονομική διακυβέρνηση Σημίτη.
Έλα όμως που η ιστορία γύρισε και για να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς, έπρεπε να υπογράψει προεκλογικά την πίστη στο μνημόνιο. Ουδέποτε υπερασπίστηκε την διακυβέρνηση Καραμανλή και μη έχοντας κανένα ισοδύναμο μέτρο, εφήρμοσε τρις-χειρότερη φορομπηχτική πολιτική από τον ΓΑΠ. Αν δεν είχε και το φρένο της συγκυβέρνησης, θα είχε απελευθερώσει τους πλειστηριασμούς, όπως «παρακαλούσε» πέρσι ο τότε υφυπουργός ανάπτυξης Θανάσης Σκορδάς. Στο οικονομικό του επιτελείο δε, δεν υπάρχει κανένας πολυδιαφημιζόμενος δεξιός, αλλά συνεργάτες του Σημίτη και φυσικά όταν του τηλεφωνεί η «Αγγελική» από τη Γερμανία, δηλώνει «απεταξάμην το Ζάππειο» τρεις φορές!
Σε αυτή τη λογική, οι «φίλοι» της νέας πολιτικής πραγματικότητας, επιδίδονται σε λασπολογίες για όποιον υπουργό τολμήσει να σηκώσει το ανάστημα, για όποιον θα πει κάτι διαφορετικό από τη γραμμή «ναι» σε όλα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εφημερίδας του Σαββατοκύριακου, που ανέλαβε τη «λασποθεραπεία» κεντρώου υπουργού της κυβέρνησης, κατηγορώντας τον πως χρέωσε υπηρεσιακό ταξίδι, εντός της Ελλάδας για προσωπική επίσκεψη.
Επειδή η απάντηση του υπουργού ήταν καταιγιστική και αποστομωτική, αποδείχτηκε πως η «αδέσμευτη» δημοσιογραφία ανέλαβε να «θυμίσει» πως είναι εδώ.. και όταν ενοχλείται, αρέσκεται σε πρακτικές λάσπης και ενίοτε τσιμεντώματος.
Γρηγόρης Σταματιάδης
www.tokentro.gr
