Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα,ξοδεύαμε περισσότερα από όσα εισπράτταμε.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πως ζούσαμε πέρα και πάνω από όσα παράγαμε.
Έτσι εκτροχιάστηκε η Ελληνική οικονομία.
Η ευθύνη βαραίνει όλα τα πολιτικά κόμματα,άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο.
Πολιτική ευθύνη έχουν όχι μόνο τα κόμματα που κυβερνούσαν αλλά και αυτά τα οποία με την δράση τους:
· εμπόδιζαν συστηματικά τις μεταρρυθμίσεις
· έκλειναν τα λιμάνια και τα κέντρα των πόλεων
· υπερασπίζονταν διάφορες συντεχνιακές ομάδες σε βάρος του συνόλου
· επιζητούσαν την ανάπτυξη μέσω του κράτους με αποτέλεσμα να ισοπεδώνουν τον ιδιωτικό τομέα
· καλλιεργούσαν τον ρατσισμό ή ακόμη και τον φασισμό.
Ευθύνη για την σημερινή κατάσταση έχουν όμως και όσοι:
· έλαβαν συντάξεις και επιδόματα που δεν δικαιούνταν
· ζητούσαν εκβιαστικά γρηγορόσημο ή φακελλάκι
· επέτρεψαν σε κάποιους να λάβουν παραπάνω αγροτική αποζημίωση ή γεωργική επιδότηση
· φοροδιέφευγαν συστηματικά ή δεν έκοβαν αποδείξεις –ειδικά πριν το 2009-
· και γενικότερα όσοι οικειοποιήθηκαν το δημόσιο χρήμα.
Όλα αυτά σε βάρος των συνεπών φορολογουμένων.
Σήμερα έχουμε πλέον δύο ξεκάθαρες τάσεις,τόσο εντός όσο και εκτός του Κοινοβουλίου.
Από την μία είναι όσοι υπογραμμίζουν πως πρέπει να ξοδεύουμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας τις οποίες πρέπει να εκμεταλλευόμαστε ώστε να παράγουμε περισσότερο.
Και από την άλλη όσοι ισχυρίζονται ότι θέλουν να ξοδεύουμε αλόγιστα πολύ πάνω από τις δυνατότητες μας χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις.
Η πρώτη στηρίζεται στον ρεαλισμό ενώ η δεύτερη στον λαϊκισμό.
Τι προβλέπει όμως ο προϋπολογισμός του2013;
Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένες σημαντικές δομικές αλλαγές που οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε επιτέλους να τις δούμε να γίνονται πράξη:
1. Δημιουργία απλού και σταθερού φορολογικού συστήματος.
2. Εκτενής χρήση της νέας τεχνολογίας και του διαδικτύου στην υποβολή των δηλώσεων αλλά και στην καταπολέμηση της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής.
3. Θέσπιση θέσης ανεξάρτητου Γενικού Γραμματέα Φορολογικών και τελωνειακών θεμάτων πενταετούς θητείας.
4. Αξιολόγηση των προισταμένων των ΔΟΥ και άλλων δημοσίων υπηρεσιών βάσει συγκεκριμένων στόχων.
5. Λειτουργία υπηρεσιών μιας στάσης (one stop shops) για την ίδρυση επιχειρήσεων.
6. Απλοποίηση και επίσπευση της διαδικασίας για την άδεια για τις τουριστικές επενδύσεις.
7. Συνέχιση και ολοκλήρωση των έργων ΣΔΙΤ.
8. Δημιουργία εθνικού ηλεκτρονικού περιουσιολογίου.
9. Κατάργηση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων και αντικατάσταση του από απλοποιημένο σύστημα τήρησης βιβλίων και απεικόνισης των συναλλαγών με σκοπό τη μείωση του γραφειοκρατικού κόστους για τις επιχειρήσεις και το κράτος.
10. Καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων που δεν προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
11. Εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών χωρίς να πλήττεται η αμυντική ικανότητα της χώρας.
Πρόκληση για την σημερινή κυβέρνηση είναι η περίφημη δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή να ξοδεύουμε σύμφωνα με τις δυνατότητες μας.
Για αυτό το υπαριθμόν ένα στοίχημα της κυβέρνησης δεν είναι μόνο να υπερψηφιστεί σήμερα ο προϋπολογισμός αλλά επιτέλους να εφαρμοστεί χωρίς καμία απόκλιση.
Είναι σημαντικό πως για πρώτη φορά προβλέπονται συγκεκριμένοι όροι διαρκούς παρακολούθησης και επέμβασης αν χρειαστεί για την καλύτερη εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Υπερψηφίζω συνεπώς τον προϋπολογισμό και καλώ και εσάς να κάνετε το ίδιο.
Όμως, το ζητούμενο είναι η επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας.
Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί μόνο η πιστή εκτέλεση του προϋπολογισμού –που φυσικά όμως είναι προαπαιτούμενο- αλλά παράλληλα πρέπει να αποκατασταθεί η ρευστότητα στην Ελληνική οικονομία.
Η αποκατάσταση της ρευστότητας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την:
· Ανακεφαλαιοποίηση και επιτέλους ενεργοποίηση του τραπεζικού συστήματος για να αυξηθεί η ρευστότητα στην λεγόμενη πραγματική οικονομία. Εάν δεν βρούμε γρήγορα λύση σε αυτό το θέμα τα υπόλοιπα δεν θα έχουν τόσο μεγάλη πρακτική σημασία. Διότι, χωρίς επαρκή και με σχετικά καλούς πόρους χρηματοδότησης του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα αποκλείεται να βγούμε από την παγίδα της ύφεσης.
· Επιτάχυνση της απορρόφησης των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ.
· Αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλειών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
· Ξεπάγωμα των μεγάλων δημοσίων έργων, ειδικότερα των μεγάλων οδικών δικτύων όπως παραδείγματος χάριν η εθνική οδός Κορίνθου-Πατρών.
· Ανάπτυξη μιάς εθνικής στρατηγικής για τις εξαγωγές.
· Υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.
Μόνο αν μπορέσουμε και προωθήσουμε με αποφασιστικότητα όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα, θα επανεκκινήσουμε την πραγματική οικονομία.
Μόνο αν καταφέρουμε να επανεκκινήσουμε την οικονομία θα μειωθεί η ανεργία και ειδικότερα η ανεργία των νέων.
Στόχος όλων μας είναι ένας νέος που αναζητάει εργασία, να μπορεί να βρίσκει μία αξιοπρεπή εργασία. Πρέπει οπωσδήποτε να αντιστρέψουμε την τάση φυγής των νέων στο εξωτερικό, την αναγκαστική μετανάστευση των νέων. Αυτή είναι η περίφημη διαρρόη εγκεφάλων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα ήταν εξαιρετικά θετικό, έστω και εάν μία φορά η αντιπολίτευση ψήφιζε υπέρ μίας έστω αποκρατικοποίησης ή μίας μεγάλης επένδυσης.
Θα γίνει αυτό; Οι ενδείξεις είναι πως όχι.
Αντιθέτως, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με συνεντεύξεις του στο εξωτερικό υπονομεύει την προσπάθεια να προσελκύσουμε επενδυτές.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όσους κάνουν δηλώσεις στο εξωτερικό πως την πατρίδα σου στα ξένα ΜΜΕ και στις ξένες χώρες δεν την κατηγορείς ποτέ. Ούτε υπονομεύεις τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Αντιθέτως την υπερασπίζεσαι πέρα και πάνω από τις όποιες εσωτερικές μικροπολιτικές διαφορές μπορεί να έχεις.
Θα ήθελα να κλείσω όμως με κάτι διαφορετικό, που δεν έχει να κάνει μόνο με τον παρόντα προϋπολογισμό, αλλά με την ανάγκη να επανακτήσει το πολιτικό σύστημα την χαμένη του αξιοπιστία.
Τώρα που κάνουμε πράγματι το εγχείρημα των μεγάλων αλλαγών στην χώρα πρέπει να βάλουμε στην ατζέντα των συζητήσεων και το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος. Η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική.Πρέπει να αρχίσουμε, οχι μόνο να συζητάμε αλλά να προχωρήσουμε στην ταχύτατη θέσπιση αναγκαίων αλλαγών όπως είναι ο νόμος περί ευθύνης των υπουργών, η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, η ορθολογικοποίηση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα, η καθιέρωση ενός σταθερού εκλογικού συστήματος, η αλλαγή των προνομίων των βουλευτών και πολλά άλλα τα οποία θα συμβάλλουν ουσιαστικά στο να επανακτήσει το πολιτικό σύστημα την χαμένη του αξιοπιστία.
Ευχαριστώ πολύ.
