Ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος και σχεδόν όλοι οι βουλευτές του κόμματος έδωσαν το "παρών στο σημερινό μνημόσυνο στην Πηγάδα του Μελιγαλά, στις 10.30 το πρωί.
Το "παρών" έδωσαν σύμφωνα με το eleftheriaonline.gr και μέλη της Χρυσής Αυγής από την Αθήνα και τον Πειραιά, καθώς επίσης από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, που έφθασαν στην περιοχή του Μελιγαλά με 10 περίπου πούλμαν.Στη συνέχεια τα στελέχη και τα μέλη της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον κ. Μιχαλολιάκο θα πάνε στην Κυπαρισσία, όπου στη 1 το μεσημέρι θα γίνουν τα εγκαίνια του τοπικού γραφείου του κόμματος. Ακολούθως αναμένεται να επισκεφτούν το πανηγύρι της πόλης, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η παρουσία τους στη Μεσσηνία και το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις αυτές θα μετάσχουν εκατοντάδες χρυσαυγίτες έχει σημάνει συναγερμό στις τάξεις της Αστυνομικής Διεύθυνσης του νομού, για την αποφυγή επεισοδίων...
H μάχη του Μελιγαλά:
Τις τελευταίες μέρες της Γερμανικής κατοχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα (1941-1944), η πόλη είχε μετατραπεί σε πεδίο σύγκρουσης μεταξύ των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), υπό την ηγεσία του Άρη Βελουχιώτη, και των συνεργατών των Ναζί, τα Τάγματα Ασφαλείας, που βρίσκονταν έξω από την πόλη. Μετά από 14-ήμερη μάχη (2 Σεπτεμβρίου, 1944 με 16 Σεπτεμβρίου, 1944), η οποία κορυφώνεται το τριήμερο 13-16 Σεπτεμβρίου, τα Τάγματα Ασφαλείας ηττώνται, και ζητούν ανακωχή προκειμένου να παραδοθούν. Οι όροι δεν γίνονται δεκτοί από τις δυνάμεις αντίστασης που κατέλαβαν τον Μελιγαλά. Στην πόλη του Μελιγαλά βρίσκονταν εκείνη την περίοδο οχυρωμένοι, όχι μόνο ντόπιοι, αλλά και πολλοί κάτοικοι από γειτονικές περιοχές. Υπολογίζεται,σύμφωνα με διάφορες πηγές, ότι τις ημέρες που ακολούθησαν πρέπει να εκτελέστηκαν από 1.000 έως 2.000 άνθρωποι που βρίσκονταν οχυρωμένοι μέσα στην πόλη,από τις δυνάμεις του (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), οι περισσότεροι εκ των οποίων εκτελούνται και θάβονται μαζικά σε έναν τάφο λίγο έξω από τον Μελιγαλά, την "Πηγάδα". Ακόμα και σήμερα γίνονται συζητήσεις και ακούγονται διάφορες εκδοχές (που όμως συνήθως είναι ιδεολογικά φορτισμένες) για την ταυτότητα των εκτελεσθέντων, αλλά και τον τρόπο εκτέλεσης τους.
Σύμφωνα με την εκδοχή της αριστεράς, όλα ανεξαιρέτως τα θύματα υπήρξαν ταγματασφαλίτες, συνεργάτες των Γερμανών και δεν εκτελέστηκαν βάσει οργανωμένου σχεδίου, αλλά μετά από άναρχα μαζικά αντίποινα προς αυτούς. Αντίθετα στον ιδεολογικό αντίποδα υποστηρίζουν πως τα θύματα του Μελιγαλά δεν ήταν μόνο ταγματασφαλίτες, αλλά και πολλοί άμαχοι και ότι η σφαγή έγινε βάσει οργανωμένου σχεδίου του (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Στη μεταπολεμική Ελλάδα όλες οι κυβερνήσεις απέδιδαν φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες, παρουσιάζοντας το περιστατικό ως μία κοινή σφαγή γυναικόπαιδων από τους κομμουνιστές. Αυτή η τελετή σταμάτησε μετά το τέλος της Χούντας των Συνταγματαρχών. Σήμερα, μόνο μέλη ακρο-δεξιών οργανώσεων συνηθίζουν να αποδίδουν φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες. (πηγή el.wikipedia.org)
