Η ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ, η Αραβική Άνοιξη που έστειλε στη φυλακή τον Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, το τραγικό τέλος του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη… Ένα σενάριο διαρκείας, που τείνει να επαναληφθεί και στη Συρία. Έστω κι αν τα δεδομένα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένα. Έστω κι αν η Ρωσία του Πούτιν, είναι πολύ πιο αποφασισμένη και παρεμβατική από τη Ρωσία των Πούτιν-Μεντβέντεφ.
Είναι προφανές ότι το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στην ηγεσία της Δαμασκού, έχει εισέλθει στην ανάγνωση της τελευταίας σελίδας της ιστορικής διαδρομής και ανθεκτικότητάς του. Όσο κι αν ο Σεργκέι Λαβρόφ σπεύδει να αφιερώσει τον χαρακτηρισμό «τρομοκράτες» σε εκείνους που επιχειρούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας, την ώρα που η Αλ Κάιντα πολλαπλασιάζει την παρουσία της σε μια χώρα κρίσιμη για την ισορροπία της ευρύτερης περιοχής.
Ίσως η πιο σοβαρή χθεσινή εξέλιξη να ήταν η ευθεία προειδοποίηση που απηύθυνε ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Άμπι Λίμπερμαν, για την άμεση και σκληρή απάντηση του Τελ Αβίβ, στην περίπτωση κατά την οποία διαπιστωθεί ότι τα χημικά όπλα της Συρίας περνούν στον έλεγχο της Χεζμπολάχ του Νασράλα.
Μονάχα η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, λειτουργεί στην παρούσα συγκυρία επιβραδυντικά για τις δραματικές εξελίξεις. Αν και κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τι θα συμβεί μετά την τελετή λήξης. Ή, ακόμη χειρότερα, αν κατά τη διάρκεια των Αγώνων, υπάρξει στο Λονδίνο τρομοκρατικό χτύπημα, σαν και εκείνο που εκδηλώθηκε πρόσφατα στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας.
statesmen.gr
