Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, με αφορμή την συμπλήρωση 56 ετών από την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η σημερινή θλιβερή και οδυνηρή επέτειος επιβολής της δικτατορίας, της 21ης Απριλίου 1967, αντιπαρατίθεται με το ξεκίνημα της κορυφαίας δημοκρατικής λειτουργίας, που είναι η προσφυγή στο λαό, οι εκλογές, προκειμένου στις 21 Μαΐου να εκφραστεί η ελεύθερη και ανόθευτη λαϊκή θέληση προς εκδήλωση της λαϊκής κυριαρχίας.
Μετά τη δοκιμασία της επταετούς δικτατορίας η χώρα μας υπό το θεσμικό και πολιτικό καθεστώς του Συντάγματος του 1975, που φέρει τη σφραγίδα του ηγέτη που πρωτοστάτησε στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, Κωνσταντίνου Καραμανλή, έχει βιώσει την πλέον παρατεταμένη και τη σταθερότερη δημοκρατική διακυβέρνηση, στην πολυκύμαντη συνταγματική ιστορία της. Και είναι η τήρηση αυτού του Συντάγματος συνδυαζόμενη με το δημοκρατικό φρόνημα του κυρίαρχου λαού, που εξακολουθούν να αποτελούν σήμερα την ασφαλέστερη ασπίδα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας, του μόνου πολιτεύματος, στο οποίο ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί θεμελιώδη και απαράβατη αρχή. Η εμπειρία της δικτατορίας και των τραγικών συνεπειών της για το έθνος μας, αλλά και για τη χώρα μας, περιγράφονται παραστατικά και προφητικά από τη περίφημη δήλωση εναντίον της, του Γιώργου Σεφέρη της 28/3/1969: «Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο…Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό. Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή».
Σήμερα, 56 χρόνια μετά, η Δημοκρατία μας δεν είναι μόνο πολύχρονη, αλλά και μαχόμενη, όρθια. Βιώνεται και μέσα από τις Συνταγματικές διαδικασίες των εκλογών και κατοχυρώνεται τελικά όπως πάντα, μέσα από την πολυφωνία, που όμως δεν ανέχεται καμία αντιδημοκρατική παραφωνία. Και αν για τον Σεφέρη η πτώση της δικτατορίας ήταν εθνική επιταγή, σήμερα εθνική επιταγή παραμένει η αδιατάρακτη συνέχιση της δημιουργικής πορείας της χώρας συνταγματικά, κοινοβουλευτικά, δημοκρατικά!».