Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπορδόκας
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης, γεννιέται, μάλλον, στις 23 Ιανουαρίου 1782 σε μια σπηλιά στο Μαυρομάτι Καρδίτσας, ως νόθος γιος της Ζωής Ντιμισκή ή Διμισκή, ανιψιάς του αρματολού της Άρτας Γώγου Μπακόλα.
Μετά το θάνατο του πρώτου της συζύγου, η Ντιμισκή αποσύρεται στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Τα σκληρά παιδικά χρόνια (η μητέρα του πεθαίνει όταν είναι μόλις 8 ετών), ο κοινωνικός στιγματισμός ως νόθου, και οι κακουχίες που περνά διαμορφώνουν τον τραχύ και ευέξαπτο χαρακτήρα του, με τον ίδιο να αναφέρει χαρακτηριστικά :«Όποιος γίνεται αφέντης χωρίς να γίνει δούλος, είναι μπάσταρδος αφέντης κι αλίμονο στο δούλο».
Φυλακίζεται από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων λόγω της δράσης του με ομάδα κλεφτών, αλλά αργότερα στην αυλή του αποκτά στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις, ενώ μπαίνει στην προσωπική του σωματοφυλακή. Παρ’ όλα αυτά, δεν αργεί να επιστρέψει στα βουνά εντασσόμενος στο κλέφτικο του Κατσαντώνη που διακρίνοντας τις ικανότητές του τον κάνει πρωτοπαλίκαρο του.
Έχοντας μυηθεί στην Φιλική Εταιρία, είναι έτοιμος να ριχθεί στον Αγώνα από τις πρώτες μέρες. Τον Απρίλιο του 1821, μεταβαίνει στη Βόνιτσα για να ξεσηκώσει τους κατοίκους της περιοχής, οργανώνει στρατόπεδο στο Πέτα, και συμμετέχει σε πολλές νικηφόρες μάχες, με αποκορύφωμα εκείνη του Σοβολάκου, στην οποία οι Τούρκοι αναγκάζονται να καταφύγουν στο Αγρίνιο, κερδίζοντας με τη δράση του το σεβασμό των οπλαρχηγών.
Η διένεξή του με τον Μαυροκορδάτο οδηγεί στις κατηγορίες του τελευταίου για συνεργασία με τον Ομέρ Βρυώνη. Αν και, στη διάρκεια της δίκης που ακολουθεί, διαπιστώνεται το αβάσιμο των ισχυρισμών αυτών, ο «γιος της καλογριάς» χάνει τα αξιώματά του, υποχρεώνεται να φύγει από το Αιτωλικό και αντιμετωπίζεται ως προδότης, από τη δικαστική απόφαση: «Πάντες, δε οι λοιποί Έλληνες να απομακρυνθούν της συναναστροφής του και να τον στοχασθούν ως εχθρόν, εν’ όσω να μετανoήση και να προσπέση εις τo έλεoς του έθνους και ζητήση συγχώρησιν».
Παρά τη πίκρα του ο Καραϊσκάκης επιστρέφει στις επάλξεις του Αγώνα, καταφέρνει ισχυρά κτυπήματα σε στρατιωτικούς στόχους των Τούρκων, βοηθά τους πολιορκημένους Μεσολογγίτες, αλλά η ηρωική τους έξοδος τον βρίσκει βαριά άρρωστο από φυματίωση, αρρώστια που τον ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Τον Ιούνιο του 1826, διορίζεται αρχιστράτηγος και το επόμενο διάστημα χαρακτηρίζεται από μεγάλες νίκες που οδηγούν στην αποχώρηση των Τούρκων από την Κεντρική Στερεά Ελλάδα. Ο θάνατος βρίσκει τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στο πεδίο της μάχης. Την παραμονή συντονισμένης επίθεσης κατά των Τούρκων, ομάδα Ελλήνων μισθοφόρων επιτίθεται ανοργάνωτα στον Κιουταχή, γεγονός που ανησυχεί τον αρχιστράτηγο, που φτάνει βαριά άρρωστος στη μάχη του Φαλήρου, όπου τραυματίζεται θανάσιμα από σφαίρα στο υπογάστριο.
eleftherostypos.gr
