Παιδιά μου αγαπητά, Χριστιανοί μου ευλογημένοι,
οι καμπάνες αντηχούν και πάλι γλυκά και χαρμόσυνα και μας καλούν να εορτάσουμε την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού! Και η Εκκλησίας μας, με τις όμορφες ψαλμωδίες της, μας μεταφέρει δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια πίσω, στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας! «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι, μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι…» ακούμε στο ωραίο και τόσο παραστατικό Κοντάκιο των Χριστουγέννων.
Χριστούγεννα και πάλι! Και το φως του άστρου της Βηθλεέμ λάμπει σε όλη την Οικουμένη και οι Χριστιανοί εορτάζουν την «Μητρόπολι πασών των εορτών» κατά τον Χρυσορρήμονα. Ανάμεσά τους εορτάζει και η μικρή σε γεωγραφική έκταση Πατρίδα μας με την μεγάλη ιστορία της, με τις μοναδικές ομορφιές της, με τον θαυμάσιο πολιτισμό της, προπάντων με την θεοσέβειά της, που εφέτος, αφού επαναστάτησε «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία», συμπλήρωσε 200 χρόνια ελεύθερου βίου μετά από αγώνες σκληρούς και θυσίες για την λύτρωση και από την Οθωμανική τυραννία…
Εορτάζει λοιπόν Χριστούγεννα η Χώρα μας με «δικαίωμα» θα λέγαμε γιατί, όταν ενανθρώπησε το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι του περιβάλλοντός Του, που γαλουχήθηκαν με πλήθος προφητειών για τον ερχομό Του, οι οποίες προκαλούν θαυμασμό για την ακρίβεια, με την οποία εκπληρώθηκαν, δεν Τον δέχθηκαν! «Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιω. α’, 11). Ο τρόπος με τον οποίον Τον αντιμετώπισαν ήταν «Χ ρ ι σ τ ο φ ο β ι κ ό ς» !!! Χριστοφοβικά Τον αντιμετώπισαν οι Βηθλεεμίτες, ο Ηρώδης, οι Ναζαρηνοί, οι Γαδαρηνοί, ο Πιλάτος, οι Ρωμαίοι. Και όλοι μαζί ανέλαβαν την ευθύνη της Χ ρ ι σ τ ο κ τ ο ν ί α ς που αμετανοήτως εξεφράσθη με τους λόγους: «Το αίμα αυτού εφ᾿ ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. κζ’, 23). Η θέση όμως της μικράς Πατρίδας μας είναι ξεχωριστή σε όλο τον κόσμο για το ότι αυτή εδάνεισε, κατά κάποιον τρόπο, την γλώσσα της στο Άγιον Πνεύμα για την συγγραφή του αιώνιου, του θείου, του παγκόσμιου Βιβλίου, της Αγίας Γραφής για την μεταφορά των σωστικών αληθειών, όπου εμπεριέχονται τόσον οι Προφητείες για την έλευση του Σωτήρος στην γη, όσον και η εκπλήρωση αυτών στο Πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού. «…Στην ελληνική (γλώσσα) τα Ευαγγέλια, στην ελληνική ο Παύλος, στην ελληνική όλη η Καινή Διαθήκη. Κι᾿ η Παλαιά… κι᾿ αυτὴ στην ελληνική. Για τον πολιτισμό μας η μετάφρασις των εβδομήκοντα στάθηκε σαν πρωτότυπο!» (Π. Μελίτης). Η Αγία Γραφή στην γλώσσα των πατέρων μας, αν και όταν εγράφη η Καινή Διαθήκη κοσμοκράτειρα ήταν η Ρώμη και επίσημη γλώσσα ήταν η Λατινική. Η Ελλάδα έδωσε την γλώσσα στην Αγία Γραφή. Πήρε όμως και παίρνει απ᾿ αυτὴν το παν. Στην Αγία Γραφή οφείλει την ύπαρξή της. Και τούτο δεν είναι υπερβολή. Το αδιάσειστο αυτό συμπέρασμα αναπηδά από τις σελίδες της Εθνικής μας ιστορίας. Με την δύναμη του Ευαγγελίου αναγεννήθηκε το Έθνος μας, αποσπάσθηκε από τον Ρωμαϊκό ζυγό και εμεγαλούργησε για μια χιλιετία. Αλλά και στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, για τετρακόσια χρόνια και αλλού για πεντακόσια, ο αδούλωτος στην ψυχή Ελληνικός Κλήρος με την Αγία Γραφή ανερρίπιζε νύκτα και ημέρα στην καρδία του υπόδουλου Γένους την ακοίμητη φλόγα της ελευθερίας. Έτσι ο λόγιος Κληρικός του 19ου αιώνος Κων/νος Καλλίνικος γράφει: «Η νεωτέρα Ελλάς κατά τους σκοτεινούς της αιώνας, τους προηγηθέντας της Εθνικής παλιγγενεσίας της, άλλο διδακτικόν βιβλίον αντί φωτιστικής δαδός δεν εκράτει ειμή το ψαλτήριον και τούτο εις τους νάρθηκας των ναών διδασκόμενον». Ο δε Γάλλος ιστορικός Πουκεβίλ σημειώνει ότι οι Έλληνες αγωνιστές χρησιμοποιούσαν ψαλμικούς στίχους ως εγερτήρια πολεμικά σαλπίσματα. Ελευθερώθηκε η Πατρίδα μας πριν 200 χρόνια και ο πρώτος Κυβερνήτης της ο Καποδίστριας δεν λησμόνησε την συμβολή της Αγίας Γραφής στην Εθνική Παλιγγενεσία και μ᾿ αυτὴν θέλησε να συνδέσει την ψυχή του ελεύθερου Γένους γι᾿ αυτὸ και συστήνει στον Ελληνικό Κλήρο: «Λαλήσατε εις τας καρδίας του λαού τον νόμον του Θεού, ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας˙ κηρύξατε την ειρήνην˙ ευαγγελίσασθε την ομόνοιαν˙ διδάξατε την φιλαδελφίαν, την προς αλλήλους αγάπην, ίνα ώσιν οι πάντες εν εν Χριστώ…». Αυτή η ευλογημένη Χώρα μας με την Ελληνορθόδοξη Παράδοση εορτάζει και πάλι Χριστούγεννα. «Το φως το της γνώσεως», που ανέτειλε η Γέννηση του Χριστού, καταύγασε για αιώνες τώρα την Πατρίδα μας και θα συνεχίσει να την καταυγάζει όσο εμείς θα αντιστεκόμαστε στην προσπάθεια κάποιων για να υποχωρήσει το «φως» από την «καθ᾿ ημάς Ανατολή». Κάποιοι λένε ότι πρέπει να γίνουμε ουδετερόθρησκο Κράτος, γι᾿ αυτὸ βάλλουν εναντίον των ιερών μας θεσμών αντικαθιστώντας τους με αντιευαγγελικές μορφές συμβιώσεως και επιλέγοντας αντί των Χριστιανικών ταυτοτήτων τις λεγόμενες έμφυλες ταυτότητες, οι οποίες, όπως δυστυχώς αποδεικνύει η παγκόσμια επικαιρότητα, αποϊεροποιούν το ανθρώπινο πρόσωπο, το ευτελίζουν και χωρίς να διστάζουν αφαιρούν και την ανθρώπινη ζωή για το τίποτα. Έτσι δεν θέλουν τα παιδιά μας να μαθαίνουν στο σχολείο και τη ζωή «...του Θεού τα πράγματα» αλλά τα άθεα γράμματα και βιώματα. Ούτε καν την ιστορία μας. Και το χειρότερο με αφορμή την πολυπολιτισμικότητα, αφού επιδιώκεται τεχνηέντως η ανεθνής πολιτισμικότητα, κατεβάζουν Εικόνες από δημόσιους χώρους, δεν στήνουν «Φάτνες» πλέον στους εορταστικούς στολισμούς των οικιών και των πόλεων και με την προτροπή Ευρωπαίων Επιτρόπων δεν θέλουν να ακούγεται η ωραία και γεμάτη παρήγορο και ελπιδοφόρο περιεχόμενο ευχή «Καλά Χριστούγεννα» αλλ᾿ αντὶ αυτής «καλές γιορτές»! Και κοντολογίς κάποιοι θέλουν ν᾿ απομακρυνθεί ο λαός μας από τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις του, να εγκαταλείψει τα «ιερά και όσια» της πατρογονικής του κληροδοσίας.
Σε αντιστάση αυτού του πνεύματος οι Χριστιανοί Έλληνες εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε «την του Χριστού αγίαν Γέννησιν» όχι κοσμικά αλλά αληθινά, ειρηνικά, φιλάνθρωπα, ουσιαστικά και εκκλησιαστικά. Σπεύδομε να έλθουμε κοντά στον Σωτήρα, όπως οι Ποιμένες και οι Μάγοι. Θέλουμε να Τον γνωρίσουμε, να Τον κάνουμε προσωπικό μας φίλο και δικό μας Σωτήρα και Θεό. Ακούμε το μήνυμά που έδωσε τότε ο Αγγελικός κόσμος στους ποιμένες ότι «ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β’, 11) και μας πληροφορεί η συνείδησή μας ότι πράγματι και για μένα και για σένα και για τον καθένα προσωπικά εγεννήθη ο Σωτήρ! Πιστεύουμε απόλυτα ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πραξ. δ’, 12), ότι οι λόγοι Του και οι εντολές Του αποβλέπουν στην σωτηρία μας «και βαρείαι ουκ εισίν» (Α’ Ιω. ε’, 3), ενώ με εμπιστοσύνη προς Αυτόν αγωνιζόμαστε να ζήσουμε σύμφωνα με το Άγιο θέλημά Του. Προσερχόμαστε, έπειτα από προπαρασκευή και εξαγνισμό της καρδιάς μας, στο ποτήριο της Ζωής και εμπειρικά γνωρίζουμε ότι το Βρέφος της Βηθλεέμ είναι ο αιματοδότης της ψυχής μας και με ευγνωμοσύνη πολλή για την λύτρωση και την σωτηρία μας αναφωνούμε «προσκυνούμεν σου την γένναν, Χριστέ», ότι «επεφάνης εν τω κόσμω ο τον κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τους εν σκότει καθημένους φιλάνθρωπε…»!
Χρόνια πολλά καί σωτήρια!
Διάπυρος προς Χριστόν Τεχθέντα ευχέτης Σας
μετά στοργής και αγάπης πολλής
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
