Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε την 48η Επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το πρωί αντιπροσωπεία του Κοινοβουλίου μετέβη στο Πολυτεχνείο και κατέθεσε στεφάνι τιμώντας τη μνήμη των αγωνιστών και των θυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της Δημοκρατίας. Παράλληλα, στην Ολομέλεια της Βουλής, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή σε ειδική αναφορά που έγινε στην Επέτειο του Πολυτεχνείου.
Τα
επεισόδια που προκάλεσε μικρή ομάδα νεαρών στην είσοδο του Πολυτεχνείου
κατά την άφιξη της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας,
ανάγκασαν τον Πρόεδρο της Βουλής να καταδικάσει από το βήμα της
Ολομέλειας «τη συμπεριφορά κάποιων ανιστόρητων και απαράδεκτων πολιτών,
νέων ανθρώπων δυστυχώς, ευτυχώς λίγων, οι οποίοι έκριναν ότι έπρεπε να
εμποδίσουν την αντιπροσωπεία της Βουλής υπό τον Αντιπρόεδρο
τον κ. Αθανασίου, να καταθέσει στεφάνι, επικαλούμενοι λόγους τρέχουσας
πολιτικής επικαιρότητας».
Ο κ. Τασούλας διερωτήθηκε: «Θα μου πείτε τέτοια επεισόδια, τέτοιες μικροπρέπειες, τέτοιες συμπεριφορές αμαυρώνουν την ιστορική βαρύτητα και διαχρονικότητα ενός κορυφαίου γεγονότος; Αμαυρώνουν τη ζωή μας, αμαυρώνουν την καθημερινότητά μας, τη διάθεση μας, αμαυρώνουν την αισιοδοξία μας για το ότι πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουμε όλα αυτά που μας καθηλώνουν και να αντικρίσουμε τα ιστορικά γεγονότα κατάματα».
Ο Πρόεδρος της Βουλής επεσήμανε χαρακτηριστικά ότι «χρέος μας έναντι του Πολυτεχνείου και έναντι όσων αγωνίστηκαν εκεί μέσα και θυσιάστηκαν και κινδύνεψαν, είναι εν δημοκρατία, με τις αντιθέσεις μας και με τις συνθέσεις μας, να φροντίζουμε για τη βελτίωση της ζωής του ελληνικού λαού, ακόμη και αυτής της μικρής δράκας των 15-20 οργισμένων νέων που σήμερα δεν πρόσβαλαν τη Δημοκρατία, πρόσβαλαν τον εαυτό τους, αγνοώντας ότι με τον τρόπο τους έθιξαν τον ελληνικό λαό στο πρόσωπο των αντιπροσώπων της Βουλής».
Η παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα
στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου
17 Νοεμβρίου2021
To γεγονός που τιμάμε στη σημερινή ιστορική επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι κατεξοχήν έργο της ελληνικής νεολαίας, η κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά του επταετούς δικτατορικού καθεστώτος.
Ένα επεισόδιο σήμερα το πρωί, το οποίο εμπόδισε αντιπροσωπεία της Βουλής να καταθέσει στεφάνι εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, με αναγκάζει να καταδικάσω αυτή τη συμπεριφορά κάποιων ανιστόρητων και απαράδεκτων πολιτών, νέων ανθρώπων δυστυχώς, ευτυχώς λίγων, οι οποίοι έκριναν ότι έπρεπε να εμποδίσουν την αντιπροσωπεία της Βουλής υπό τον Αντιπρόεδρο τον κ. Αθανασίου, να καταθέσει στεφάνι,επικαλούμενοι λόγους τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.
Το Πολυτεχνείο είναι ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία της χώρας και δεν αποτελεί έπαθλο καμίας δράκας, καμίαςμικρής ή μεγαλύτερης ομάδας η οποία το διεκδικεί μαινόμενη εναντίον άλλων ομάδων. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η εικόνα έξω από την κυρίως πύλη του Πολυτεχνείου, αυτή που σώριασε κάτω το τανκς της τυραννίας είναι αποκρουστική. Γίνεται ένα είδος facecontrol και διαπληκτίζονται για το ποιος επιτρέπεται και ποιος δεν επιτρέπεται να μπει σε ένα χώρο δημόσιου προσκυνήματος. Θα μου πείτε τέτοια επεισόδια, τέτοιες μικροπρέπειες, τέτοιες συμπεριφορές αμαυρώνουν την ιστορική βαρύτητα και διαχρονικότητα ενός κορυφαίου γεγονότος; Αμαυρώνουν τη ζωή μας, αμαυρώνουν την καθημερινότητά μας, τη διάθεση μας, αμαυρώνουν την αισιοδοξία μας για το ότι πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουμε όλα αυτά που μας καθηλώνουν και να αντικρίσουμε τα ιστορικά γεγονότα κατάματα.
Η πρώτη εικόνα που έπεισε την παγκόσμια κοινότητα ότι η Ελλάδα έχει δικτατορία είναι η εικόνα του ελληνικού Κοινοβουλίου, τα ξημερώματα της 21ηςΑπριλίου του 1967, περικυκλωμένου από άρματα μάχης. Και η πρώτη εικόνα που έπεισε την παγκόσμια κοινότητα ότι στην Ελλάδααποκαταστάθηκε η Δημοκρατία είναι η εικόνα του Κοινοβουλίου περιβαλλόμενη από δεκάδες χιλιάδες ενθουσιασμένων πολιτών, τα ξημερώματα της 24ηςΙουλίου του ’74,που πανηγύριζαν στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Καραμανλή την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Το Κοινοβούλιο και στη μία και στην άλλη περίπτωση συμβόλιζε τη θλίψη και την αγανάκτηση της κατάργησης του, την ελπίδα και την αισιοδοξία του ξανανοίγματός του.
Και αυτό το Κοινοβούλιο, διά των αντιπροσώπων του, αισθάνθηκαν σήμερα κάποιοι ότι δικαιούνται να το εμποδίσουν.
Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι η μεγαλύτερη προσβολή που συνεπάγεται ένα απολυταρχικό καθεστώς και μία απολυταρχική νοοτροπία που πολλές φορές εκδηλώνεται μία τέτοια νοοτροπία σε μη απολυταρχικά καθεστώτα, η μεγαλύτερη λοιπόν προσβολή δεν είναι μόνο η παύση της ελευθερίας, η κατάργηση των δικαιωμάτων, η καταπίεση, τα βασανιστήρια, όλα αυτά είναι αποτρόπαια. Αλλά μία κορυφαία προσβολή είναι ότι δεν αναγνωρίζουν αυτοί το δικαίωμα και τη δυνατότητα και την αξιοσύνη σε ένα λαό να αυτοκαθορίζεται. Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου ο λαός αυτοκαθορίζεται. Όσοι την καταργούν προσβάλλουν το λαό γιατί δεν τον θεωρούν άξιο, νοήμονα, επαρκή, δυνάμενο να αυτοκαθορίζεται. Όσοι προσβάλλουν το εθνικό Κοινοβούλιο, τη λαϊκή αντιπροσωπεία, αμφισβητούν το δικαίωμα ενός λαού εν Δημοκρατία να αυτοκαθορίζεταικαι όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την ικανότητα και τη νοημοσύνη ενός λαού να αυτοκαθορίζεται και θέλουν να πάρουν τα ηνία επειδή θεωρούν ανάξιο το λαό ανάξια την αντιπροσωπεία του να αυτοκαθορίζεται.
Η κριτική σε μια Δημοκρατία, αν θέλουμε να είμαστε δημοκράτες και πιστοί στη Δημοκρατία, είναι ακόμη καλύτερη Δημοκρατία και όχι μη Δημοκρατία. Η κριτική σε ένα Κοινοβούλιο δεν είναι να εμποδίσεις την αντιπροσωπεία του να καταθέσει στεφάνι. Ο κ. Αθανασίου ο οποίος ως απόφοιτος της νομικής έζησε τότε από κοντά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο κ. Αθανασίου και οι συνάδελφοι που ήταν μαζί του και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, με δηλώσεις που έγιναν στο Πολυτεχνείο τίμησαν τη μνήμη. Η κριτική λοιπόν σε μία εθνική αντιπροσωπεία δεν είναι να την προσβάλλεις, γιατί δεν την προσβάλλεις, τον εαυτό σου προσβάλλεις.Είναι να φροντίσεις να γίνει ακόμη αξιότερη, να εκπροσωπηθεί από ακόμη αξιότερους κι αν μπορείς κι εσύ νέε που αμφισβητείς αυτό το πολίτευμα, αμφισβήτησέ το κάνοντάς το καλύτερο κι όχι παριστάνοντας διά της βίας ότι μπορείς τάχα να το εμποδίσεις.
Από τα ξημερώματα της 24ηςΙουλίου του ΄74, χάρη και στο Πολυτεχνείο, σε αυτή την κορυφαία εκδήλωση, η εθνική αντιπροσωπεία, το ελληνικό κοινοβούλιο είναι ο χώρος όπου εκπροσωπείται ο ελληνικός λαός, με τα λάθη, με τις παραλείψεις και με τα σωστά μας. Και χρέος μας έναντι του Πολυτεχνείου και έναντι όσων αγωνίστηκαν εκεί μέσα και θυσιάστηκαν και κινδύνεψαν, είναι εν δημοκρατία, με τις αντιθέσεις μας και με τις συνθέσεις μας, να φροντίζουμε για τη βελτίωση της ζωής του ελληνικού λαού, ακόμη και αυτής της μικρής δράκας των 15-20 οργισμένων νέων που σήμερα δεν πρόσβαλαν τη Δημοκρατία,πρόσβαλαν τον εαυτό τους, αγνοώντας ότι με τον τρόπο τους έθιξαν τον ελληνικό λαό στο πρόσωπο των αντιπροσώπων της Βουλής.
Το Πολυτεχνείο θα μας καθορίζει, θα μας καθοδηγεί και θα μας οδηγεί σε διαρκή βελτίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο
Νωρίτερα, κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Β΄ Αντιπρόεδρο της Βουλής, κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, ως εκπρόσωπο του Προέδρου της Βουλής, κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, στην οποία συμμετείχαν οι βουλευτές κ.κ. Θεοχάρης Θεοχάρης από τη ΝΔ, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ και Φωτεινή Μπακαδήμα από το Μέρα25, καθώς και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων της Βουλής, κ. Ιωάννης Σιαμπάνης, μετέβη στο Πολυτεχνείο όπου κατέθεσε στεφάνι.
Σε δήλωσή του ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. Χαράλαμπος Αθανασίου τόνισε: «Η Βουλή των Ελλήνων τιμά σήμερα τον αγώνα του ελληνικού λαού και ειδικότερα των σπουδαστών μας, για ελευθερία και Δημοκρατία.
Ο αγώνας κατά της δικτατορίας ήταν υπερκομματικός, δεν είχε πολιτικό χρώμα. Η ιδεολογία του ήταν μία: αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, αγώνας για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία.
Θέλω να τονίσω ότι κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός σχεδιασμός, καμία πολιτική παράταξη δεν αποφάσισε, σχεδίασε ή οργάνωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η ατομική ευθύνη που χαρακτηρίζει τις Δημοκρατίες, τα κράτη δικαίου ήταν αυτή που διήγειρε τη συλλογικότητα και ένωσε τις φωνές μας.
Συνεπώς όσοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τους αγώνες του ελληνικού λαού, το Πολυτεχνείο και το ελεύθερο φρόνημα προσβάλλουν την Ιστορία».
Ο κ. Αθανασίου σχολιάζοντας την ένταση που προκάλεσε ομάδα νεαρών στην είσοδο του Πολυτεχνείου, δήλωσε: «Τα παιδιά αυτά όταν εμείς κάναμε τον αγώνα, γιατί προσωπικά ήμουν επικεφαλής μιας ομάδας τότε που μόλις είχε τελειώσει τη νομική και την ιατρική και μάλιστα ένα από τα ποιήματα που βραβεύτηκε εδώ την πρώτη χρονιά ήταν ένα ποίημα δικό μου με τίτλο “Στον χαμένο αδελφό του Πολυτεχνείου”, τα παιδιά αυτά ήταν αγέννητα ή ήταν στις κούνιες και τα θήλαζαν οι γονείς τους τότε, αλλά η μέρα σήμερα είναι ιερή και πρέπει να τους συγχωρήσουμε και να τους κατανοήσουμε. Ζήτω το Πολυτεχνείο!»
