Τα πρώτα χρόνια μετά την κήρυξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα, δεν έχει καθιερωθεί ουδείς εορτασμός της επετείου, αφού άλλωστε η χώρα δεν έχει κατακτήσει ακόμα την ανεξαρτησία της, και οι πεσόντες του Αγώνα τιμούνται μόνο στις εκκλησίες με την μνημόνευση των ψυχών τους, όπως και στις καρδιές επιζησάντων γονέων, συζύγων, συγγενών και φίλων. Στα μέσα της δεκαετία του
1830 ξεκινούν οι πρώτες συζητήσεις, από τους Παναγιώτη Σούτσο και Ιωάννη Κωλλέτη, περί παγίωσης ημέρας εορτασμού αλλά η πιο ολοκληρωμένη εισήγηση γίνεται από τον γραμματέα της Επικρατείας επί των Εκκλησιαστικών, Δημόσιας Εκπαίδευσης και Εσωτερικών Γεώργιο Γλαράκη. Η πρόταση του τελευταίου περί εορτασμού της επετείου την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από όλους γιατί στη συγκεκριμένη ημερομηνία ταυτίζονται εθνικό και θρησκευτικό στοιχείο, αφού όπως αναφέρει ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης το ελληνικό έθνος «…εις την ιεράν θρησκείαν του οφείλει τας σημερινάς αριστείας τους, την ανεξαρτησίαν και πολιτικήν του ύπαρξιν, διότι μέγας ο Θεός των Χριστιανών όστις υπερασπίζεται τα δίκαιά του…».Στις 15 Μαρτίου 1838 ο Γεώργιος Γλαράκης εισηγείται το Βασιλικό Διάταγμα 980, βάση του οποίου η 25η Μαρτίου καθιερώνεται «στο διηνεκές» ως εθνική εορτή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το επίμαχο Διάταγμα δεν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αλλά μόνο στην εφημερίδα «Φήμη» :«Όθων, ελέω Θεού βασιλεύς της Ελλάδος, επί τη προτάσει της Ημετέρας επί των Εκκλησιαστικών κ.τ.λ. Γραμματείας, θεωρήσανrες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα ‘Έλληνα δια την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος δια την κατ’ αυτήν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής και διατάττομεν την διαληφθείσαν Ημετέραν Γραμματείαν να δημοσιεύσει και ενεργήσει το παρόν διάταγμα».
