Ο πιο θρυλικός «Μικρός Αρχηγός» στο Φαρ Ουέστ επιστρέφει σε νέες περιπέτειες!
Το εμβληματικό περιοδικό, που κέρδισε χιλιάδες αναγνώστες από το 1973 όταν πρωτοβγήκε, επανακυκλοφορεί σε μορφή βιβλίου.
Η καταλυτική και εμπνευσμένη πένα του σπουδαίου εικονογράφου του, του Κωνσταντίνου Ραμπατζή, του μοναδικού εν ζωή ιδρυτών εκείνων των εμβληματικών εκδόσεων του πρώτου παιδικού περιοδικού της δεκαετίας του ’60 «Μικρός Σερίφης», συναντάει τη σύγχρονη ματιά του ταλαντούχου και με αξιοσημείωτη πορεία στο χώρο συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη και αναβιώνουν τη
νέα άρτια επιμελημένη σειρά βιβλίων «Μικρός Αρχηγός» από τις ποιοτικές εκδόσεις Oasis.Ο πιο θρυλικός «Μικρός Αρχηγός» στο Φαρ Ουέστ επιστρέφει σε νέες περιπέτειες!
Το εμβληματικό περιοδικό, που κέρδισε χιλιάδες αναγνώστες από το 1973 όταν πρωτοβγήκε, επανακυκλοφορεί σε μορφή βιβλίου.
Η καταλυτική και εμπνευσμένη πένα του σπουδαίου εικονογράφου του, του Κωνσταντίνου Ραμπατζή, του μοναδικού εν ζωή ιδρυτών εκείνων των εμβληματικών εκδόσεων του πρώτου παιδικού περιοδικού της δεκαετίας του ’60 «Μικρός Σερίφης», συναντάει τη σύγχρονη ματιά του ταλαντούχου και με αξιοσημείωτη πορεία στο χώρο συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη και αναβιώνουν τη νέα άρτια επιμελημένη σειρά βιβλίων «Μικρός Αρχηγός» από τις ποιοτικές εκδόσεις Oasis.
Το κάθε νέο βιβλίο περιέχει δύο σούπερ περιπέτειες, η μία εντελώς καινούργια και η άλλη από εκείνη την πρώτη γοητευτική περίοδο των ιστοριών της Θρυλικής Τετράδας, του Ελληνόπουλου Τζιμ Ανταμς, της Ντιάνας, του αστείου Πεπίτο και του μικρού Ινδιάνου Τσιπιρίπο στην Αγρια Δύση.
Ο «Ε.Τ.» συνομίλησε με τον θρύλο των σκίτσων του «Μικρού Σερίφη», του «Μικρού Αρχηγού» και του «Μικρού Καου-μπόυ», τον Κωνσταντίνο Ραμπατζή, και τον συνεχιστή συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη για αυτή την εμβληματική αναβίωση των περιπετειών της Θρυλικής Τετράδας ύστερα από τριάντα χρόνια σιωπής.
«Ολα ξεκίνησαν με μια ιδέα των εκδοτών Ανδρεόπουλου- Στρατίκη να βγει ένα περιοδικό με φόντο τις περιπέτειες στην Αγρια Δύση. Από την αρχή της ιδέας βοήθησα στην εξέλιξή της, δηλαδή και στη διαμόρφωση των ηρώων.
Η συνταρακτική αυτή πορεία στο χρόνο και στις καρδιές των αναγνωστών οφείλεται στην ποιότητα και μόνο στην ποιότητα του περιοδικού», περιγράφει ο Κωνσταντίνος Ραμπατζής, περιδιαβαίνοντας την πολυσήμαντη πορεία του και των συνεργατών του που έφτιαξαν τα τρία εμβληματικά περιοδικά εκείνης της εποχής.
Το 1962 ο ζωγράφος-εκδότης Θέµος Ανδρεόπουλος και ο συγγραφέας-εκδότης Πότης Στρατίκης προχωρούν στην καινοτόμο ιδέα να δημιουργήσουν τον «Μικρό Σερίφη», το πρώτο παιδικό περιοδικό. Τότε ο Κωνσταντίνος Ραμπατζής διακρίθηκε για το ταλέντο του και οι δύο εκδότες τον προσλαμβάνουν ως εικονογράφο και συνιδρυτή της πρωτοποριακής εκδοτικής κίνησης.Ο Θέμος Ανδρεόπουλος φιλοτεχνούσε τα εξώφυλλα και ο Κώστας Ραµπατζής τις εσωτερικές εικονογραφήσεις. Στη συνέχεια της γόνιμης αυτής συνεργασίας γεννήθηκε ο «Μικρός Καου-µπόυ» το 1963. Οταν πια η ομάδα έλυσε τη συνεργασία της το 1971, ο Στρατίκης κράτησε τον «Μικρό Σερίφη», ενώ ο Ραμπατζής και ο Ανδρεόπουλος πήραν τον «Μικρό Καου-μπόυ» και δημιούργησαν τον «Μικρό Αρχηγό» το 1973. Η κυκλοφορία των δύο περιοδικών με τη Θρυλική Τετράδα εκτοξεύτηκε.
Ο «Μικρός Αρχηγός» έφτασε να ξεπερνάει τα 30.000 αντίτυπα εβδομαδιαίως. Με το πέρασμα όμως των τριών δεκαετιών, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποφασίστηκε η αναστολή της κυκλοφορίας του «Μικρού Αρχηγού» και του «Μικρού Καου-µπόυ».
Οταν ρωτάμε τον κ. Ραμπατζή για το χθες, για εκείνη την εποχή πώς ήταν το επάγγελμα ενός εικονογράφου από τη δεκαετία του ‘60, ο σπουδαίος Κωνσταντίνος Ραμπατζής, έχοντας διανύσει περισσότερες από οχτώ δεκαετίες ζωής, με μακρά θητεία, σχεδόν 50 χρόνια στον έντυπο κλάδο, μας απαντάει: «Η δουλειά του εικονογράφου τότε ήταν πολύ πιο κοπιαστική, αλλά και πολύ πιο ενδιαφέρουσα», ενώ σημειώνει για το πώς εισήλθε στη ζωή του η ζωγραφική:
«Οι πρώτες αναμνήσεις που έχω από τη ζωή μου είναι να ζωγραφίζω. Εξι-επτά ετών έπαιρνα κάρβουνο και ζωγράφιζα στα πεζοδρόμια της γειτονιάς με αποτέλεσμα πολλές νοικοκυρές να βγαίνουν στα μπαλκόνια και να με μαλώνουν, γιατί λέρωνα τα πεζοδρόμια. Μία όμως θυμάμαι είχε πει: “Αφήστε τον! Ζωγραφίζει… ωραία!”. Στο σχολείο με αποκαλούσαν “Ζωγράφο”.
Δεκατεσσάρων ετών άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα ζωγραφικής στη Δέσποινα Λεούση. Hταν μια σπουδαία ζωγράφος που έκανε καριέρα στη Γαλλία, αλλά είχε αποκλειστεί εδώ λόγω της Κατοχής.
Στα δεκαέξι μου κιόλας έγινα βοηθός στο ατελιέ ενός άλλου μεγάλου ζωγράφου, αλλά και ενός εκ των σπουδαιότερων εκδοτών των ελληνικών εικονογραφημένων, του Θέμου Ανδρεόπουλου, που διέκρινε το ταλέντο μου. Τότε ένιωσα ότι είχα μπει στο μονοπάτι που ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου, το οποίο ήταν άρρηκτα δεμένο με τη ζωγραφική».
Ο Κωνσταντίνος Ραμπατζής μάς αναφέρει τα στοιχεία που έκαναν τον «Μικρό Αρχηγό» θρυλικό ανάγνωσμα και είναι ανθεκτικά στο σήμερα «Ηταν η επιδίωξη πάντα για κάτι καλύτερο, και καλύτερο… Ο αγώνας εκείνος που έκανες για την τελειότητα. Ηταν επίσης και ο δυναμισμός των ηρώων. Αλλά και η δυνατή φιλία που είχαν μεταξύ τους».
Η φοβερή τετράδα της Δύσης, το Ελληνόπουλο Τζιμ Ανταμς, η Ντιάνα, ο αστείος Πεπίτο και το Ινδιανάκι Τσιπιρίπο επανέρχονται ανανεωμένοι.
«Αξιο συνεχιστή» χαρακτηρίζει ο κ. Ραμπατζής τον πολυσχιδή συγγραφέα της σύγχρονης αναβίωσης των θρυλικών περιπετειών Βαγγέλη Γεωργάκη.
Πρώτη φορά έπεσε στα χέρια του τεύχος του «Μικρού Αρχηγού» όταν ήταν εννέα χρόνων, όπου εκεί διάβασε την ευτυχή φράση «η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς».
«Οι εικόνες ήταν έντονες και οι λέξεις εντυπώνονταν στο μυαλό μου. Τα ευγενή συναισθήματα που δημιουργούσε η μίξη των αριστουργηματικών λέξεων και εικόνων μεταφράζονταν μέσα μου σε χαρά και μια ηρωική διάθεση.
Η χαρά και ο ηρωισμός αποτελούν πλέον αποσκευές που τις κουβαλώ πρόθυμα σε όλο αυτό το μικρό ταξίδι που κάνω στο χρόνο. Απολαμβάνω την ανάγνωση του “Μικρού Αρχηγού” ακόμη περισσότερο ως ενήλικας, γιατί τα περιοδικά αυτά τελικά ήταν κατ’ ουσίαν λογοτεχνικά αναγνώσματα ενηλίκων. Τα οποία μπορούσαν όμως να διαβαστούν και από παιδιά», τονίζει ο κ. Γεωργάκης.
Oσο για τη σημερινή εκδοτική παραγωγή, ο κ. Γεωργάκης παρατηρεί ότι «είναι παράδοξη και συνήθως προβληματική.
Oσοι έχουν ταλέντο στο γράψιμο φαίνεται να δείχνουν μια αδιαφορία για τις δημόσιες σχέσεις, ενώ όσοι έχουν ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις συνήθως δεν μπορούν να γράψουν, οπότε αυτό δημιουργεί μια ανισορροπία», ενώ υπενθυμίζει ότι «η γνώση, η φιλομάθεια και η καλλιέργεια είναι ή πρέπει να είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά της ελληνικής ψυχής».
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
