Του Χρήστου Κατσαρού
Σε μία πέραν πάσης
αμφιβολίας ήξεις αφίξεις ανακοίνωση
σχετικά με τον τρόπο μετάληψης της Θείας Κοινωνίας προχώρησε το Οικουμενικό
Πατριαρχείο στις 25 Ιουνίου 2020, μετά από επιστολή του Παναγιωτάτου
Οικουμενικού Πατριαρχου, κ.κ. Βαρθολομαίου στις 17 Μαΐου 2020.
Τονίζει βέβαια πως το
Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και ο τρόπος μετάδοσης του Σώματος και Αίματος
του Χριστού στους πιστούς είναι
αδιαπραγμάτευτα και ορίζονται από τους Ιερούς
Κανόνες και την Ιερά Παράδοση, αλλά αφήνει ανοιχτό το «παραθυράκι» για μία έστω
προσωρινή μεταβολή του παραδεδομένου από τον ίδιο το Χριστό στο Μυστικό Δείπνο
τρόπου της Θείας Μεταλήψεως κοινῷ ποτηρίῳ. Σε μία πρωτοφανή για τα Ορθόδοξα
Χριστιανικά δεδομένα δήλωση που περνάει μάλλον στα ψιλά γράμματα και γι’ αυτό
ίσως είναι και πιο επικίνδυνη, το Πατριαρχείο επιτρέπει την κατ’ οικονομία,
όπως αναφέρει, μετάδοση της Θείας Κοινωνίας με τρόπο διαφορετικό, αν οι νόμοι
του κράτους, λόγῳ πανδημίας το επιβάλλουν και εφόσον η Μητέρα Εκκλησία δώσει
άδεια. Τι θα κάνει όμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο αν έλθει αντιμέτωπο με ένα
τέτοιο αίτημα, σύμφωνο όπως λέει με τον νόμο; Ποιος νόμος θα υπερισχύσει, ο
ανθρώπινος ή ο Θείος; Οι πρόγονοί μας από την αρχαιότητα ακόμη είχαν την
απάντηση, αυτή που δίνει η Αντιγόνη στον Κρέοντα, η κεφαλή της Μητέρας
Εκκλησίας όμως και μάλιστα μετά την Σύνοδο του Κολυμβαρίου, η οποία ενόχλησε
ιδιαίτερα την Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη είναι σε θέση να πάρει αποφάσεις που θα
έρθουν σε αντίθεση με τα ανθρώπινα υπερασπιζόμενη την Πίστη; Θα πρέπει να πούμε
ότι μας φοβίζει πολύ η κατ’ οικονομίαν, Θεός φυλάξοι!- εξαίρεση για την οποία γίνεται
λόγος.
Άραγε με αυτή τη λογική,
θα έπρεπε ο Χριστός επειδή το επέβαλλαν οι νόμοι να σταματήσει τη διδασκαλία
Του ή μήπως τα σωτήρια θαύματα Του επειδή ήταν Σάββατο και παραβιαζόταν ο
Μωσαϊκός νόμος; Θα έπρεπε άραγε να είχε
υπακούσει στο φαρισαϊκό κατεστημένο για να μην ανεβεί στο Σταυρό; Η θέση του
Κυρίου ήταν ξεκάθαρη και δίδαξε με παρρησία, λέγοντας πως δεν μπορεί κανείς να
υπηρετεί δύο αφέντες, και τον Θεό και τον Μαμμωνά, αλλά πρέπει να διαλέξει ώστε
να είναι το ναι ναι και το όχι όχι. Οι μεσοβέζικες λύσεις των διπλωματικών
απαντήσεων και ανακοινώσεων, ώστε κανείς να μην είναι δυσαρεστημένος, αφού θα
διαβάσει το ανακοινωθέν κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον αυτού, όχι μόνο δεν
εξυπηρετούν τα ζητήματα πίστεως, αλλά και τις περισσότερες φορές πίσω από τις
λέξεις υπάρχει κρυμμένη μία άσχημη πραγματικότητα που πρόκειται να επιβληθεί. Εάν
έτσι έχουν τα πράγματα, τότε δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε τα λόγια σοφών
γερόντων της Ορθοδοξίας που προφήτευσαν πώς θα έρθει μια μέρα που ενώ οι
εκκλησίες θα είναι γεμάτες κι ο κόσμος θα εξομολογείται και θα κοινωνεί, θα
παίρνει μέρος στα μυστήρια και τις ακολουθίες, αυτές οι συναθροίσεις ωστόσο δεν
θα είναι εκκλησία.
Για να είμαστε δίκαιοι
αντιλαμβανόμαστε βέβαια και την δύσκολη θέση ενός Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου υπό το κράτος της μουσουλμανικής
Τουρκίας-κατακτητού επί έξι σχεδόν αιώνες, με νεοθωμανικά σχέδια, εντούτοις
ένας θρησκευτικός άρχων που ηγείται όχι μόνο μιας Μητροπόλεως, αλλά πνευματικά
τουλάχιστον, ολοκλήρου του Ορθοδόξου κόσμου, οφείλει κατά την ταπεινή μας γνώμη
να είναι ακλόνητος στις θέσεις της πίστεως χωρίς να αφήνει χαραμάδες για να
εισέλθουν καινά δαιμόνια και ζιζάνια, κι αυτό με οποιοδήποτε κόστος, όπως
απέδειξαν στο παρελθόν πολλοί Ιεράρχες, μεταξύ αυτών και προκάτοχοί του, που
δεν φοβήθηκαν ούτε την εξορία ούτε τη φυλακή ούτε τα μαρτύρια ούτε τον ίδιο τον
θάνατο ή και τη σκύλευση της σορού τους και έγιναν Άγιοι και μιμητές
Χριστού.
Χρήστος
Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αυτό είναι το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου:
«Ἀνακοινωθέν Αγίας και
Ιεράς Συνόδου (25 Ιουνίου 2020 - για την ολοκλήρωση των τακτικών εργασιών της)
Μεταξύ 23-25 τ.μ. Ἰουνίου
(2020) συνῆλθεν ἐν τῷ ἐν Σαμπεζύ Γενεύης Ὀρθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος αὐτοῦ εἰς τήν τακτικήν αὐτῆς συνεδρίαν τοῦ
τρέχοντος μηνός. Τήν πρώτην ἡμέραν παρέστησαν καί συνειργάσθησαν μέ τούς
συνοδικούς παρέδρους καί οἱ πλεῖστοι τῶν λοιπῶν ἐν Εὐρώπῃ Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου.
Κατά τήν σύσκεψιν ταύτην ἀνεγνώσθησαν
καί συνεζητήθησαν καί ὅσα ἐλήφθησαν μέχρι σήμερον Γράμματα τῶν Μακ. Ὀρθοδόξων
Προκαθημένων, ἀπαντητικά εἰς τό πρός αὐτούς Γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
τῆς 17ης Μαΐου τ.ἔ., διά τό θέμα τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας, τό ἀνακῦψαν
μετά τήν ἐμφάνισιν τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, διεπιστώθη δέ μέ ἱκανοποίησιν ὅτι
ἡ γνώμη αὐτῶν συμπίπτει πρός ἐκείνην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Αὕτη
συνίσταται εἰς τά ἑξῆς:
α) Τό Μυστήριον τῆς Θείας
Εὐχαριστίας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτον, διότι πιστεύομεν ὅτι δι΄ αὐτοῦ μεταδίδεται
εἰς τούς πιστούς αὐτό τοῦτο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον» καί εἶναι ἀδύνατον διά τοῦ Μυστηρίου τούτου τῶν
Μυστηρίων νά μεταδοθῇ εἰς τούς μεταλαμβάνοντας ὁποιαδήποτε νόσος. Δι' αὐτό καί ἡ
Ἐκκλησία παραμένει σταθερά καί ἀμετακίνητος εἰς τήν διδασκαλίαν αὐτῆς ὡς πρός
τήν οὐσίαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
β) Ὡς πρός τόν τρόπον
μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τούς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία, σεβομένη τήν Ἱεράν
Παράδοσιν, τήν συνυφασμένην ἀρρήκτως μέ τήν καθ' ἡμέραν ἐκκλησιαστικήν
πρακτικήν καί κενωτικήν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καί μέχρι σήμερον ἰσχύοντα,
ὡς φύλαξ καί φρουρός ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί οὐδεμίαν
ἀνάγκην εὑρίσκει δι' ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου καί μάλιστα ὑπό τήν πίεσιν ἐξωγενῶν
παραγόντων.
Συγχρόνως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία,
μεριμνῶσα διά τάς ἰδιαιτέρας ἀνάγκας τῶν τέκνων αὐτῆς ἐν τῇ Διασπορᾷ, προτρέπει
τούς ἐν αὐτῇ διακονοῦντας Ποιμενάρχας ὅπως, ἐν τῇ ποιμαντικῇ αὐτῶν εὐαισθησίᾳ,
εὐθύνῃ καί συνέσει, οἰκονομοῦν προσωρινῶς τά ἀνακύψαντα ἐκ τῶν τοπικῶν νόμων τῆς
Πολιτείας προβλήματα, πάντοτε ἐν συντονισμῷ μέ τό ἐν Φαναρίῳ Ἱερόν Κέντρον, διά
τήν μείζονα πνευματικήν ὠφέλειαν τοῦ χριστωνύμου λαοῦ.
Ἐν Γενεύῃ, τῇ 25ῃ Ἰουνίου 2020
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.»
