Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου η 13η Φεβρουαρίου και ένας έρωτας που κρατάει χρόνια και συντροφεύει κάθε μας βήμα, είτε για ενημέρωση, είτε για διασκέδαση, έχει σήμερα την τιμητική του. Για τους φανατικούς των ερτζιανών, είτε πίσω από τα μικρόφωνα, είτε μπροστά στα μεγάφωνα είναι ημέρα γιορτής!
Στη φωτογραφία τo πρώτο ραδιόφωνο που λειτούργησε στο Κούτο το καλοκαίρι του 1962 στα Μπουζέικα , Το χωριό ηλεκτροδοτήθηκε εκείνη την εποχή πρώτο και μετά η Ζάχολη.
Τα καλοκαίρια το χωριό γέμιζε από κόσμο που
ανέβαιναν για παραθέριση...
Τα
δύο πρώτα ραδιόφωνα το ένα το δικό μας και το άλλο στο σπίτι του τότε
προέδρου του χωριού , έπαιζαν στη διαπασών και τα άκουγαν 2 χλμ μακριά ως στα
Κατσέικα και κάτω έως τα Ψυχογέικα. Ποίος δεν θυμάται τον Αγκόπ που
μετέδιδε ο τότε ραδιοφωνικός σταθμός της Κορίνθου, την ώρα των ακροατών
του ραδιοσταθμού του Αιγίου και άλλων ραδιοφωνικών σταθμών όπως οι
σταθμοί της Ιεράς πόλεως του Μεσολογγίου, του Αγρινίου ,αργότερα οι 2 ραδιοσταθμοί της
Ναυπάκτου, της Φωκίδας και φυσικά το Εθνικό πρόγραμμα του τότε ΕΙΡ, το
Δεύτερο με τις προσφερόμενες εκπομπές του , το Τρίτο Πρόγραμμα και τον
Κεντρικό ραδιοφωνικό σταθμών των Ενόπλων Δυνάμεων , τους ραδιοσταθμούς
της Λάρισας της Θεσσαλονίκης , της Κέρκυρας (ΒΔΕ) ,του Βόλου, της
Ζακύνθου, της Πάτρας και της Χαλκίδας...Φυσικά ακούγαμε και τους σταθμούς της Τρίπολης καιι των Σερρών που για ένα διάστημα εξέπεμπαν από τα βραχέα κύματα. Την νύχτα ακουγόντουσαν αρκετοί σταθμοί όπως του Πύργου , της Αμαλιάδας, της Ρόδου, των Χανίων, της Κομοτηνής της Φλώρινας και άλλοι. Τοπικά είχαμε και ραδιοσταθμούς στο Δερβένι, στο Ελληνικό (Λούζι) και στο Ξυλόκαστρο...
Όλα αυτά τα ακούγαμε στα μεσαία και στα βραχέα κύματα. μετά περάσαμε στα FM και εν συνεχεία στο διαδίκτυο και σε άλλες μορφές ραδιφωνικής εκπομπής και μετάδοσης...
