ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ - ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ "Ἐκ διχονοίας ἐρρύη τά φαύλα"

Γράφει ο κ. Απόστολος Παπαφωτίου

Μια παρέα νέων, όλοι πνευματικά παιδιά του Πατρός Νεκταρίου Μαρμαρινού, του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Συνοικισμού (Ιωνίας) Κορίνθου ξεκίνησαν να αποδίδουν θεατρικά μορφές της Ελληνικής ιστορίας, που είχαν ιδιαίτερη συμμετοχή και καθοριστικό ρόλο στη διατύπωση της, κατά τις κρίσιμες περιόδους του Γένους μας.

Ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2007 με το έργο «Δημήτριος Βαρούχας, ο λόγιος της Κρήτης» συνέχισαν με το έργο «Κατσαντώνης το τίμημα της λευτεριάς» (Μάρτιος 2008), στη συνέχεια με τα «Παπά Θύμιος Βλαχάβας ο θρυλικός αρματολός της Θεσσαλίας» (Μάρτιος 2009), «Παύλος Μελάς ο Μακεδονομάχος» (Μάρτιος 2010), «Άγιος Γρηγόριος 0 Ε’» (Μάρτιος 2012), «Δόμνα Βισβίδη, η ηρωίδα της Θράκης» (Μάρτιος 2014), «Λέλα Καραγιάννη, η Μπουμπουλίνα της Κατοχής» (Δεκέμβριος 2014), «Ιωάννης Καποδίστριας, ο Άγιος της Πολιτικής» (Μάρτιος 2016), «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας» (Μάιος 2017) και το τελευταίο 11^ο έργο  «Μικρά Ασία-Πατρίδα Αξέχαστη» (Μάιος 2019).

Πάντοτε οι θεατρικές παραστάσεις του Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Συνοικισμού (Ιωνίας) Κορίνθου αγκαλιάζονται και στηρίζονται από την Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου και την κοινωνία της Κορίνθου. Η παρουσία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεγχρεών, την Παρασκευή 20 Μαΐου 2019, ο οποίος μετέφερε τις πατρικές ευλογίες και ευχές του Μητροπολίτη Κορίνθου κ.κ. Διονυσίου, καταδείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον και την αγάπη της Μητροπόλεως προς τις εν λόγω δράσεις  

Είναι διασκευή της αληθινής ιστορίας της οικογένειας Μαραγκού από  τη  κα. Βασιλική Ράλλη-Μαραγκού  όπως γράφτηκε στο ομώνυμο βιβλίο της, η οποία παρουσιάζεται στο Κέντρο Νεότητας του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Συνοικισμού  (Ιωνίας) Κορίνθου.

Η συγγραφέας έζησε στα Μοσχονήσια της Μ. Ασίας και βίωσε τις συμφορές,  τις καταστροφές και το διωγμό τους από τα πατρογονικά τους εδάφη στη νήσο Λέσβο, τη θλίψη της απώλειας. Στη νέα τους πατρίδα με ορμή οικοδόμησαν μια νέα ζωή χωρίς να ξεχνούν τη παλαιά.

Το θεατρικό σενάριο στηρίζεται σε ζωντανές μνήμες, δραματικά γεγονότα και περιγραφές ανθρώπων που βίωσαν την καταστροφή.

Η πλοκή του έργου διακρίνεται για το ιερό πάθος, για τον πόνο, την νοσταλγία για την χαμένη πατρίδα. Το έργο είναι γεμάτο από ειλικρίνεια και αλήθεια που σε παρασύρει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Περιβάλλεται από ένα κλίμα γνήσιας θρησκευτικότητας με ποιητικό λόγο. Από την οικογενειακή και κοινωνική  ζωή παρουσιάζονται εικόνες πολέμου, η ιστορική πορεία από την απόβαση του Ελληνικού στρατού στη Σμύρνη και την έναρξη της Μικρασιατικής εκστρατείας μέχρι την  τελική κατάληξη την καταστροφή.

Οι βασικές αδυναμίες της σκηνής, όπως ο περιορισμένος χώρος για την παρουσίαση των γεγονότων, η χρήση σκηνικών συγχρόνως για κλειστό και ανοιχτό χώρο, ξεπερνιόνται από τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων-video που γεφυρώνουν τις σκηνές του έργου και τα χρονικά διαστήματα. Γενικά η αντιμετώπιση των αδυναμιών του χώρου γίνεται επιτυχημένα από την σεναριογράφο κα. Ζωή Ρέλλου-Γεωργιάδη, η οποία ήδη έχει αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες από τα προηγούμενα έργα.

Η αφηρημένη έννοια του χώρου, φυσικός ή γεωμετρικός μετατρέπεται επιτυχημένα σε τόπο βιωματικών εμπειριών.

Συγχρόνως, ο χρόνος γίνεται χώρος και η ζωή τοπίο.

Η μαρτυρία της ηρωίδας ξεκινάει από το Μοσχονήσι  και το Αϊβαλί και αγκαλιάζει όλο τον Ελληνισμό. Παρουσιάζεται με ειλικρινή τρόπο η αφέλεια και η ανεπάρκεια για σωστή εκτίμηση της πραγματικότητας  εκ μέρους της Ελληνικού  κράτους, ως και η έλλειψη συνολικής στρατηγικής και αντίστοιχων πρακτικών. Ακόμα, από τις εσωτερικές διαμάχες, από τους  διχασμούς «Ἐκ διχονοίας ἐρρύη τά φαύλα», οδηγηθήκαμε στην καταστροφή, από το έπος στην τραγωδία, από την ύπαρξη του Ελληνισμού σε όλη την Μ. Ασία στον αφανισμό.

Η φυγή της ηρωίδας στη Λέσβο και ιδιαίτερα στη λουτρόπολη της Θερμής στο λόφο των Καρυών, γίνεται αφορμή για την ανεύρεση των οστών του Άγιου Ραφαήλ και της συνοδείας Του κατά τη διάρκεια της εκσκαφής για την κατασκευή μικρής εκκλησίας, των Γενεθλίων της Παναγίας,  προς εκπλήρωση του τάματος της μητέρα της.

Αυτή η τραυματική μνήμη, τα τραυματικά γεγονότα, που προσδιορίζουν αντιστοίχους τρόπους στη ζωή των ανθρώπων, μεταφέρονται κατά τρόπον ουσιαστικό και γνήσιο  από τους ηθοποιούς του έργου.

Μια επιμελημένη παράσταση συνόλου, πολυπρόσωπη από 83 πρόσωπα με ροή, κορυφώσεις και εξάρσεις που κάθε ηθοποιός, σε συνάφεια με τους άλλους, είναι πρωταγωνιστής στο ρόλο του.

Ένα θέατρο μνήμης που εκτυλίσσεται εντός του χώρου του θεάτρου.

Μία παράσταση που έχει ξεφύγει από το επίπεδο ενός ενοριακού έργου και δύναται να παρουσιασθεί  επιτυχώς οπουδήποτε.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους φανερούς και αφανείς που εργάστηκαν σκληρά σε αυτή την συλλογική προσπάθεια.

Τους ευχαριστούμε επιπλέον διότι συνειδητοποιούμε ότι η μνήμη δεν μας μεταφέρει μόνο συναισθηματικά και ιστορικά φορτία μιας αγιάτρευτης πληγής που είναι η απώλεια της Μ. Ασίας, από το τότε στο τώρα, αλλά γίνεται και οδηγός προς αποφυγή λαθών και σφαλμάτων που έχουν σχέση με το εθνικό πεπρωμένο  των σημερινών Ελλήνων.

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Εντεταλμένος Σύμβουλος Πελοποννήσου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

                                                            Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.