Της Λέττας Καλαμαρά
Η καταστροφή του Αλέξη Τσίπρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι αποτυπωμένη σε πλήθος μετρήσεων και πάνω από όλα στη συνείδηση του Ελληνικού λαού. Στην ψήφο των Ευρωεκλογών αποτυπώθηκε σε όλους τους Νομούς της Ελλάδος, ανεξάρτητα
της γεωγραφικής
θέσης τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως της Αχαϊας, των Χανίων και του Ηρακλείου και των Νησιών του Αργοσαρωνικού.
Ο Αλέξης Τσίπρας που κρυβόταν πίσω από το παραβάν είναι "γυμνός" πολιτικά πια. Έχει καταδικαστεί δημοκρατικά από το λαό και αρνείται να εγκαταλείψει το Κράτος διορίζοντας Υπηρεσιακή Κυβέρνηση. Κρατά το ελληνικό Kράτος σε ομηρία και ως λάφυρό του. Είναι σαφές ότι προσπαθεί να επηρεάσει την ψήφο των εθνικών εκλογών μέσα από εισαγγελικούς διορισμούς, αμυντικές κρατικές προμήθειες, μεταθέσεις κρατικών λειτουργών και οποιαδήποτε άλλη συναλλαγή Κράτους-ψηφοφόρων μέχρι την ημέρα των εθνικών εκλογών.
Όπως είχε αναφέρει το thedayaftergr και στο παρελθόν ο Αλέξης Τσίπρας προσέφερε πολλά διδάγματα στον τόπο από την ελεεινή διακυβέρνησή του. Κατέρριψε το στοιχειωμένο μύθο επί δεκαετίες για την Αριστερά και το ενδιαφέρον της για το λαό. Ανέδειξε το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθεστωτικό συνασπισμό προθύμων που μεριμνούν για τα προνόμιά τους και μόνο, ξεπουλώντας την Ελλάδα σε όποια τιμή επιθυμούν οι δανειστές μας και υποβιβάζοντας το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων συνειδητά.
Για τη Μακεδονία να μη μιλάμε. Απόλυτη εθνική ντροπή από μία εξευτελιστική Συμφωνία Πρεσπών μέσα από την οποία η Ελλάδα δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Πώς να κερδίσεις εξάλλου όταν παραχωρείς την πατρίδα σου χωρίς μάχη. Αντίθετα ο κ.Τσίπρας ανέδειξε παγκοσμίως τους Μακεδόνες ως μη Έλληνες με το πλήθος των καθεστωτικών μέσων προπαγάνδας να αναφέρονται σε αυτούς ακόμα ως Σκοπιανούς και άλλα παραμύθια. Για τη Θράκη επίσης τα λόγια περιττεύουν. Καλύτερα να μιλήσουν οι ειδικοί, ο Αλέξης Τσίπρας όμως αποχωρεί αναδεικνύοντας Ξάνθη και Κομοτηνή με το πρωτοφανές και περίεργο γκρίζο χρώμα στον εκλογικό χάρτη, καθόλου τυχαίο.
Για τα Νησιά του Αιγαίου ο εκλογικός χάρτης είναι σαφής. Πλήρης αποδοκιμασία μίας διεθνούς πολιτικής ανοιχτών συνόρων «μπάστε σκύλοι αλέστε» που προέβαλε το χρήμα των διακινητών ως κύρια πηγή εσόδων για τα ακριτικά νησιά μας εθίζοντας τους Έλληνες στο ξεπούλημα των εστιών τους και την πληθυσμιακή αλλοίωσή τους. Στα υπόλοιπα νησιά πλήρης αποδοκιμασία για το σχέδιο της μετεξέλιξής τους σε ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) που εξυφάνθηκε υπούλως με την ανοχή των κατοίκων νησιωτών, εκβιαζόμενοι και εξαθλιωμένοι. Τέλος, για το ακριτικό Καστελλόριζο και την ΑΟΖ της Ελλάδας, τα χειρότερα έρχονται αφού ο ενδοτικός ή καλύτερα συναλλασσόμενος Αλέξης Τσίπρας απέδειξε ότι είναι ικανός για όλα στις παραχωρήσεις-ανταλλαγές εθνικών συμφερόντων με παραμονή του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Το πιο σημαντικό σε ένα Κράτος δικαίου, σε μία δημοκρατία είναι η λειτουργία της Δικαιοσύνης ελεύθερη από τις άλλες εξουσίες. Η Ελληνική Δικαιοσύνη φαντάζει από όλους ως ανεξάρτητη αλλά ο κ.Τσίπρας από το βράδυ της συντριπτικής του ήττας πασχίζει ξεδιάντροπα να διορίσει τη νέα ηγεσία της. Αυτό μας αποδεικνύει πως η Ελλάδα, μία ελαττωματική δημοκρατία σύμφωνα με τη διεθνή μέτρηση των πολιτευμάτων παγκοσμίως, αποτελεί ένα Κράτος αποικίας και ιθαγενών όπου ο εκλεκτός των Γερμανών και λοιπών δανειστών μπορεί να διορίζει και να ελέγχει την ηγεσία της Δικαιοσύνης ακόμα και χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση.
Γιατί ο κ.Τσίπρας και η Μαντάμ «Ο» δείχνουν τέτοια μανία να διορίσουν την ηγεσία του Αρείου Πάγου πριν καταδικαστούν ξανά στην εθνική κάλπη, έχει πολλές ερμηνείες. Κάποιοι θεωρούν ότι μία υπόχρεη στον Αλέξη Τσίπρα επικεφαλής του Αρείου Πάγου θα επιβλέψει την ασυλία Τσίπρα για τα πολιτικά εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διακυβέρνησή του. Μία εγγύηση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης για πρώτη φορά ίσως στη Μεταπολίτευση δεν έχει υπογράψει για τον αποχωρούντα Πρωθυπουργό. Κάποιοι άλλοι όμως θεωρούν ότι αυτή η εμμονή έχει πιο σκοτεινές προθέσεις.
Ο στρατηγικός στόχος του καθεστώτος Τσίπρα και των διεθνών συνεργατών του είναι να μην ανέλθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ανώτατη δημοκρατική θέση εξουσίας της χώρας, να γίνει δηλαδή πρωθυπουργός και να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές. Δεν τους ενοχλεί η Νέα Δημοκρατία αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η ωμή και άθλια μετακίνηση της ημέρας των εκλογών μέσα στο θερμό καλοκαίρι, την 7η Ιουλίου 2019, αποσκοπεί στο διορισμό νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου αφού η θητεία της παρούσης λήγει στις 30 Ιουνίου 2019 και στην επιδίωξη της μεγαλύτερης αποχής από τις κάλπες των ψηφοφόρων. Ένα ποσοστό συμμετοχής κάτω του 50% θα εγείρει θέμα νομιμοποίησης της επόμενης Κυβέρνησης. Αυτή που θα κρίνει τη νομιμότητά της δεν θα είναι άλλη από τη νέα ηγεσία της ελληνικής Δικαιοσύνης η οποία εν τω μεταξύ θα έχει διοριστεί από τον κ.Τσίπρα.
Με άλλα λόγια, καλό Σεπτέμβρη με απλή αναλογική και Πρωθυπουργό οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και τη χώρα φυσικά σε μια ατέρμονη πολιτική και οικονομική περιπέτεια που θα στοχεύει στην τελική διάλυση. Τα άλλα όλα είναι παραμύθια της Ανατολής, με τα οποία μας φλόμωσε ο επαγγελματίας καταληψίας των Ελλήνων, μαζί με τα δεκανίκια όψιμους Αριστερούς τύπου Αποστολάκη και Κουντουρά...
thedayaftergr.blogspot.com
Γιατί ο κ.Τσίπρας και η Μαντάμ «Ο» δείχνουν τέτοια μανία να διορίσουν την ηγεσία του Αρείου Πάγου πριν καταδικαστούν ξανά στην εθνική κάλπη, έχει πολλές ερμηνείες. Κάποιοι θεωρούν ότι μία υπόχρεη στον Αλέξη Τσίπρα επικεφαλής του Αρείου Πάγου θα επιβλέψει την ασυλία Τσίπρα για τα πολιτικά εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διακυβέρνησή του. Μία εγγύηση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης για πρώτη φορά ίσως στη Μεταπολίτευση δεν έχει υπογράψει για τον αποχωρούντα Πρωθυπουργό. Κάποιοι άλλοι όμως θεωρούν ότι αυτή η εμμονή έχει πιο σκοτεινές προθέσεις.
