Με τούτα και με κείνα λοιπόν πέρασε και αυτή η πενταετία. Απολογισμός ;
Ας τ' αφήσουμε καλύτερα. Άλλωστε ποιος έχει καιρό να σκεφτεί τέτοια πράγματα. Το τρένο δεν περιμένει. Και έχουμε πολύ δουλειά.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε αυτό το τρένο εντός της μίας και μοναδικής τροχιάς που οδηγεί σε μια και μοναδική κατεύθυνση.
Αν δεν θέλουμε να εκτροχιαστούμε και αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε. Πρέπει μάλιστα με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή ταχύτητα για να μη μείνουμε πίσω και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.
Βλέπεις πολλοί από μας όχι μόνο δεν βοηθάνε αλλά έχουν πιάσει και τις καλύτερες θέσεις, αυξάνοντας ταυτόχρονα το φορτίο που καλούμαστε εμείς οι υπόλοιποι να μετακινήσουμε. Τουλάχιστον να καθόντουσαν ήσυχοι.
Το χειρότερο είναι η μεγαλομανία τους και ο τρόπος που έχουν πάντα να μετατρέπουν τα προσωπικά τους όνειρα σε εθνικά ιδανικά….
Το καλό βέβαια είναι ότι έχουμε δημοκρατία. Έχουμε την δυνατότητα δηλαδή να διαλέξουμε εμείς τον οδηγό του τρένου και αυτό θα κάνουμε σε λίγες μέρες από τώρα..
Λίγη σημασία έχει ότι όποιον και να διαλέξουμε ούτε ο προορισμός πρόκειται να αλλάξει, ούτε βέβαια και η διαδρομή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
ΜΕΣΙΝΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΜΕΣΙΝΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
