Υπάρχουν μια σειρά ερωτημάτων που παραμένουν αναπάντητα - με αυτούς στους οποίους απευθύνονται να σφυρίζουν αδιάφορα:
Για ποιον λόγο ο Τσίπρας αποφάσισε να διαλύσει την βολική συμμαχία του με τον Καμμένο (ο οποίος του εξασφάλιζε την Δεδηλωμένη αρκεί ο Τσίπρας να τον άφηνε να παίζει με τα στρατιωτάκια του) και να αναζητά την πλειοψηφία του μέσω υπουργικών καρεκλών και δηλώσεων νομιμοφροσύνης και μεταγραφών που προ πολλού έχουν ξεπεράσει το όριο του γραφικού;
Για ποιον λόγο ο Θεοδωράκης που υποτίθεται ότι δημιούργησε ένα κόμμα για να αλλάξει την Ελλάδα, να
πολεμήσει τις παθογένειες, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, κατέληξε να δει το κόμμα του να διαλύεται και το όραμά του να πηγαίνει στράφι;
Άξιζαν όλα αυτά μόνο και μόνο για να δικαιωθούν οι πλαστογράφοι της Ιστορίας, να αποκτήσουν όνομα, ταυτότητα, γλώσσα, να δημιουργηθεί τελικά η εθνότητα των «Μακεδόνων», να παριστάνει ο Ζάεφ τον πρωτοξάδελφο του Μεγαλέξανδρου;
Δηλαδή, όλοι αυτοί που μέχρι πρόσφατα δήλωναν πως συνασπίστηκαν για να μας βγάλουν από τα μνημόνια και να πολεμήσουν τη διαφθορά (Τσίπρας – Καμμένος) και πως θέλουν να φέρουν το καινούργιο και να εκσυγχρονίσουν την Ελλάδα (Θεοδωράκης – Ποτάμι) αποφάσισαν ξαφνικά να τα τινάξουν όλα στην Ελλάδα για χάρη της Συμφωνίας των Πρεσπών;
Τι ήταν τέλος πάντων αυτό που τους έκανε να εγκαταλείψουν όλα αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους για να αποκτήσει όνομα το γειτονικό κράτος;
Είχε μεγαλύτερη αξία η ικανοποίηση όλων των διαχρονικών απαιτήσεων των Σκοπιανών (μην ξεχνάμε ότι ο Ζάεφ πήρε όσα ζητούσε ο Γκρουέφσκι) από τον μετασχηματισμό (όπως διατείνονταν) της ίδιας τους της χώρας;
Και φθάνουμε έτσι στο κομβικό ερώτημα:
Για ποιον λόγο ο διεθνής παράγων ήθελε τόσο πολύ να δώσει το συγκεκριμένο όνομα – μαζί με όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή ταυτότητα, γλώσσα, πρόσβαση στη θάλασσα και αυτοπροσδιορισμό – ώστε να αναζητήσει (εδώ και χρόνια) τους αναγκαίους «πρόθυμους» τάζοντας ένα σωρό φανερά και κρυφά ανταλλάγματα;
Μήπως δεν υπήρχαν εμπορικές συναλλαγές; Μήπως δεν υπήρχαν εκεί αμερικανικές βάσεις; Μήπως δεν μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε το ΝΑΤΟ;
Στήριξη σε χαφιέδες και απατεώνες
Υπάρχει μια είδηση που αν και σημαντική δεν είδε καθόλου το φως της δημοσιότητας – ούτε καν στα «ψιλά» δηλαδή.
Δημοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου στη σερβική ημερήσια εφημερίδα Vecernje Novosti, υπό τον τίτλο «Τα Σκόπια είναι το νέο κέντρο για επιθέσεις εναντίον του Βούτσιτς και της Σερβίας».
Το δημοσίευμα περιλαμβάνει δήλωση του Σέρβου υπουργού Άμυνας Αλεξάντερ Βουλίν, σύμφωνα με την οποία «τα Σκόπια έχουν αντικαταστήσει την Βουδαπέστη ως κέντρο πληροφοριών και αντικατασκοπείας εναντίον της Σερβίας».
Σύμφωνα με τον Βουλίν η πρωτεύουσα της γειτονικής χώρας έχει εξελιχθεί «σε χώρο όπου προσφέρεται χρηματοδότηση και στήριξη σε χαφιέδες και απατεώνες από όλη την περιοχή, για πολιτικούς που πιστεύουν ότι η συνεργασία τους με τους ξένους είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθούν στην εξουσία»!
Με το συγκεκριμένο σχόλιο ο Βουλίν αναφέρθηκε σε μια συνάντηση που έγινε στα Σκόπια μεταξύ του Ζόραν Ζάεφ και του Ντράγκαν Τζίλας, αρχηγού της «Συμμαχίας για την Σερβία» που έχει τεθεί επικεφαλής στις διαδηλώσεις κατά του Βούτσιτς, που εδώ και δύο μήνες συγκλονίζουν το Βελιγράδι σταθερά κάθε Σάββατο.
Τη συνάντηση ανακοίνωσε η ίδια η Συμμαχία, προσθέτοντας ότι οι δύο άνδρες συζήτησαν «την τρέχουσα κατάσταση στη Σερβία και τις διαδηλώσεις που διαρκούν εδώ και δύο μήνες και οργανώνονται σταθερά κάθε εβδομάδα».
Και γιατί όλα αυτά; Μα επειδή, ως γνωστόν, στα Βαλκάνια επικρατεί ξανά ένας αναβρασμός, πριν από δύο χρόνια το Βελιγράδι είχε ανακαλέσει την διπλωματική του αποστολή στα Σκόπια με την κατηγορία ότι η σερβική πρεσβεία είχε πέσει θύμα κατασκοπευτικής δράσης εκ μέρους της σκοπιανής κυβέρνησης, ενώ συζητείται έντονα η προοπτική αλλαγής συνόρων, με εκπεφρασμένη την άποψη επίλυσης των διαφορών Βελιγραδίου και Κοσόβου, δια της ανταλλαγής εδαφών.
Οι Αλβανοί του Κοσόβου έχουν εκδηλώσει πρόθεση προσάρτησης της κοιλάδας του Πρέσεβο και το Βελιγράδι έχει προτείνει ως συμβιβαστική λύση την ανταλλαγή του Πρέσεβο με την επιστροφή της περιοχής της Μητροβίτσα στον σερβικό εθνικό κορμό.
Σημειώστε ότι στην Μητροβίτσα ζουν εγκλωβισμένοι 300.000 Σέρβοι που δηλώνουν ότι καταπιέζονται από την αλβανική διοίκηση του Κοσόβου που στηρίζεται από το ΝΑΤΟ με την KFOR.
Με τη λύση αυτή φαίνεται να συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ πλην Γερμανίας), πλην όμως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε το Βελιγράδι να αποδεχθεί την οριστική απώλεια του Κοσσυφοπεδίου, ιστορικής κοιτίδας των Σέρβων.
Τον Αύγουστο του 2018 τα πράγματα έφθασαν στο χείλος του πολέμου, με τους Σέρβους της Μητροβίτσα έτοιμους να εξεγερθούν και τους Αλβανούς έτοιμους να κηρύξουν αντάρτικο για να καταλάβουν το Πρέσεβο.
Διαφωνίες για τη «μικρή διόρθωση συνόρων»
Στις αρχές του Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, από την Ουάσιγκτον όπου βρέθηκε για να λάβει μέρος σε φόρουμ για τα Βαλκάνια, που διοργάνωσε το Συμβούλιο για θέματα εξωτερικής πολιτικής (Council for foreign policy issues), εμφανίστηκε πρόθυμος να αποδεχθεί «μικρή διόρθωση των συνόρων» στο πλαίσιο του διαλόγου με τη Σερβία.
Όπως είπε, «εάν η μικρή διόρθωση των συνόρων θα είναι το τίμημα για την επίτευξη της τελικής ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Σερβία, τότε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή».
Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα αποδεχόταν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για τα μεταλλωρυχεία Τρέπτσα στην Μητροβίτσα και την λίμνη Γκάζιβοντε διότι, όπως είπε, «αυτά αποτελούν αδιαπραγμάτευτους πόρους».
Από την πλευρά της, η Σερβία επιθυμεί σαφή οριοθέτηση με βάση την εθνική προέλευση των πληθυσμών και επομένως φαίνεται ότι δεν θα δεχόταν τις εξαιρέσεις που θα απαιτούσε η Πρίστινα.
Αλλά με αυτό δεν συμφωνεί η ηγεσία του Κοσόβου. Μόλις στις 20 Φεβρουαρίου, ο Κοσοβάρος πρωθυπουργός Ραμούς Χαραντινάι απέρριψε κάθε συζήτηση για αλλαγή των συνόρων που θα οδηγούσε στη δημιουργία εθνικών κρατών, απορρίπτοντας έτσι την επίσημη πρόταση του Βελιγραδίου.
«Η διαίρεση με εθνικά κριτήρια είναι πρακτικά αδύνατη και πολιτικά δεν έχει νόημα», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Χαραντινάι, καταγγέλλοντας παράλληλα την Επίτροπο Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φεντερίκα Μονγκερίνι, ότι διεξάγει «μυστικές διαπραγματεύσεις για την εξομάλυνση των σχέσεων Σερβίας - Κοσόβου» και καλώντας την να αποκαλύψει το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων αυτών.
Χτίζοντας πάνω στην «επιτυχία» των Τσίπρα και Ζάεφ
Στις 22 Φεβρουαρίου, πριν από λίγες μέρες δηλαδή, ανακοινώθηκε ότι επταμελής αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με επικεφαλής τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και εισηγητή για τη Σερβία Ντέιβιντ Μακ Άλιστερ (ΕΛΚ, Γερμανία). θα μεταβεί στο Βελιγράδι και την Πρίστινα – από τις 27 Φεβρουαρίου ως τις 2 Μαρτίου - στο πλαίσιο της προτεραιότητας που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενταξιακή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων.
Δήλωσε ο Μακ Άλιστερ: «Τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν προτεραιότητα για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε.. Πρέπει να στηρίξουμε τη Σερβία και το Κόσοβο ώστε να χτίσουν ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς οι οποίοι θα τηρούν τις αρχές του κράτους δικαίου και θα επιτρέψουν τη δημιουργία μιας ακμάζουσας κοινωνίας των πολιτών. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να επιτύχουμε σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ όλων των χωρών στην περιοχή, χτίζοντας πάνω στην πρόσφατη επιτυχία, όσον αφορά τη Βόρεια Μακεδονία».
Οι άλλοι έξι ευρωβουλευτές που θα επισκεφθούν την περιοχή είναι οι Έλμαρ Μπροκ (ΕΛΚ, Γερμανία), Νέινα Τζιλ (Σοσιαλιστές, Βρετανία), Άμε Λιτζ (Σοσιαλιστές, Γερμανία), Ρίζαρντ Τζαμέτζκι (Συντηρητικοί, Πολωνία), Ίγκορ Σόλτες (Πράσινοι, Σλοβενία - εισηγητής για το Κόσοβο) και Γιαρομίρ Κόχλιτσεκ (Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά, Τσεχία).
Σημειώστε τέλος ότι στις 18 Φεβρουαρίου, ο επικεφαλής της σερβικής αντιπολίτευσης «Συμμαχία για τη Σερβία» κατηγόρησε (με άρθρο του στη σερβική εφημερίδα Danas) το ΔΝΤ ότι διαδραμάτισε ρόλο συνεργού του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς και των συμμάχων του στην «οικονομική καταστροφή της Σερβίας».
Αν θυμηθούμε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση – για να υπογράψει μετά δυο τρία μνημόνια – ένας… Τσίπρας γεννιέται στη Σερβία.
Είναι δηλαδή προφανές ότι ο διεθνής παράγων επιθυμεί να αντικαταστήσει τον Βούτσιτς (που θέλει λύση, αλλά όχι οποιαδήποτε λύση) με κάποιον πρόθυμο να αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση.
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Αλλάζουν σύνορα και ο Τσίπρας ασχολείται με το Μουντιάλ!
Την ίδια ώρα, βέβαια, την ώρα των μεγάλων ανακατατάξεων ο Τσίπρας, κατά την τετραμερή (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία) της 22ας Δεκεμβρίου 2018 που πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι, ασχολήθηκε με την από κοινού διοργάνωση του… Μουντιάλ!
Συμπέρασμα λογικό για όποιον έχει στοιχειωδώς ασχοληθεί με την περιοχή και τις τελευταίες εξελίξεις και για όποιον αναζητά απάντηση στο ερώτημα για ποιον λόγο ο Ζάεφ υποδέχθηκε στα Σκόπια τον επικεφαλής της σερβικής αντιπολίτευσης: Η επιμονή να «λυθεί» το θέμα με τα Σκόπια αποσκοπεί στην μετατροπή του κράτους αυτού σε μια μεγάλη «αίθουσα συσκέψεων» που θα βρίσκεται κοντά στο πεδίο των ανακατατάξεων.
Δεν μπορούσαν να συσκέπτονται σε μια χώρα χωρίς όνομα, σε ένα «no name land».
Έπρεπε η αίθουσα συσκέψεων να αποκτήσει όνομα – όπως ακριβώς συμβαίνει στα μεγάλα ξενοδοχεία.
Ε το όνομα του ξενοδοχείου είναι «Τα ωραία Βαλκάνια» και η αίθουσα συσκέψεων πήρε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία»!
elzoni.gr
Για ποιον λόγο ο Τσίπρας αποφάσισε να διαλύσει την βολική συμμαχία του με τον Καμμένο (ο οποίος του εξασφάλιζε την Δεδηλωμένη αρκεί ο Τσίπρας να τον άφηνε να παίζει με τα στρατιωτάκια του) και να αναζητά την πλειοψηφία του μέσω υπουργικών καρεκλών και δηλώσεων νομιμοφροσύνης και μεταγραφών που προ πολλού έχουν ξεπεράσει το όριο του γραφικού;
Για ποιον λόγο ο Θεοδωράκης που υποτίθεται ότι δημιούργησε ένα κόμμα για να αλλάξει την Ελλάδα, να
πολεμήσει τις παθογένειες, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, κατέληξε να δει το κόμμα του να διαλύεται και το όραμά του να πηγαίνει στράφι;
Άξιζαν όλα αυτά μόνο και μόνο για να δικαιωθούν οι πλαστογράφοι της Ιστορίας, να αποκτήσουν όνομα, ταυτότητα, γλώσσα, να δημιουργηθεί τελικά η εθνότητα των «Μακεδόνων», να παριστάνει ο Ζάεφ τον πρωτοξάδελφο του Μεγαλέξανδρου;
Δηλαδή, όλοι αυτοί που μέχρι πρόσφατα δήλωναν πως συνασπίστηκαν για να μας βγάλουν από τα μνημόνια και να πολεμήσουν τη διαφθορά (Τσίπρας – Καμμένος) και πως θέλουν να φέρουν το καινούργιο και να εκσυγχρονίσουν την Ελλάδα (Θεοδωράκης – Ποτάμι) αποφάσισαν ξαφνικά να τα τινάξουν όλα στην Ελλάδα για χάρη της Συμφωνίας των Πρεσπών;
Τι ήταν τέλος πάντων αυτό που τους έκανε να εγκαταλείψουν όλα αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους για να αποκτήσει όνομα το γειτονικό κράτος;
Είχε μεγαλύτερη αξία η ικανοποίηση όλων των διαχρονικών απαιτήσεων των Σκοπιανών (μην ξεχνάμε ότι ο Ζάεφ πήρε όσα ζητούσε ο Γκρουέφσκι) από τον μετασχηματισμό (όπως διατείνονταν) της ίδιας τους της χώρας;
Και φθάνουμε έτσι στο κομβικό ερώτημα:
Για ποιον λόγο ο διεθνής παράγων ήθελε τόσο πολύ να δώσει το συγκεκριμένο όνομα – μαζί με όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή ταυτότητα, γλώσσα, πρόσβαση στη θάλασσα και αυτοπροσδιορισμό – ώστε να αναζητήσει (εδώ και χρόνια) τους αναγκαίους «πρόθυμους» τάζοντας ένα σωρό φανερά και κρυφά ανταλλάγματα;
Μήπως δεν υπήρχαν εμπορικές συναλλαγές; Μήπως δεν υπήρχαν εκεί αμερικανικές βάσεις; Μήπως δεν μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε το ΝΑΤΟ;
Στήριξη σε χαφιέδες και απατεώνες
Υπάρχει μια είδηση που αν και σημαντική δεν είδε καθόλου το φως της δημοσιότητας – ούτε καν στα «ψιλά» δηλαδή.
Δημοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου στη σερβική ημερήσια εφημερίδα Vecernje Novosti, υπό τον τίτλο «Τα Σκόπια είναι το νέο κέντρο για επιθέσεις εναντίον του Βούτσιτς και της Σερβίας».
Το δημοσίευμα περιλαμβάνει δήλωση του Σέρβου υπουργού Άμυνας Αλεξάντερ Βουλίν, σύμφωνα με την οποία «τα Σκόπια έχουν αντικαταστήσει την Βουδαπέστη ως κέντρο πληροφοριών και αντικατασκοπείας εναντίον της Σερβίας».
Σύμφωνα με τον Βουλίν η πρωτεύουσα της γειτονικής χώρας έχει εξελιχθεί «σε χώρο όπου προσφέρεται χρηματοδότηση και στήριξη σε χαφιέδες και απατεώνες από όλη την περιοχή, για πολιτικούς που πιστεύουν ότι η συνεργασία τους με τους ξένους είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθούν στην εξουσία»!
Με το συγκεκριμένο σχόλιο ο Βουλίν αναφέρθηκε σε μια συνάντηση που έγινε στα Σκόπια μεταξύ του Ζόραν Ζάεφ και του Ντράγκαν Τζίλας, αρχηγού της «Συμμαχίας για την Σερβία» που έχει τεθεί επικεφαλής στις διαδηλώσεις κατά του Βούτσιτς, που εδώ και δύο μήνες συγκλονίζουν το Βελιγράδι σταθερά κάθε Σάββατο.
Τη συνάντηση ανακοίνωσε η ίδια η Συμμαχία, προσθέτοντας ότι οι δύο άνδρες συζήτησαν «την τρέχουσα κατάσταση στη Σερβία και τις διαδηλώσεις που διαρκούν εδώ και δύο μήνες και οργανώνονται σταθερά κάθε εβδομάδα».
Και γιατί όλα αυτά; Μα επειδή, ως γνωστόν, στα Βαλκάνια επικρατεί ξανά ένας αναβρασμός, πριν από δύο χρόνια το Βελιγράδι είχε ανακαλέσει την διπλωματική του αποστολή στα Σκόπια με την κατηγορία ότι η σερβική πρεσβεία είχε πέσει θύμα κατασκοπευτικής δράσης εκ μέρους της σκοπιανής κυβέρνησης, ενώ συζητείται έντονα η προοπτική αλλαγής συνόρων, με εκπεφρασμένη την άποψη επίλυσης των διαφορών Βελιγραδίου και Κοσόβου, δια της ανταλλαγής εδαφών.
Οι Αλβανοί του Κοσόβου έχουν εκδηλώσει πρόθεση προσάρτησης της κοιλάδας του Πρέσεβο και το Βελιγράδι έχει προτείνει ως συμβιβαστική λύση την ανταλλαγή του Πρέσεβο με την επιστροφή της περιοχής της Μητροβίτσα στον σερβικό εθνικό κορμό.
Σημειώστε ότι στην Μητροβίτσα ζουν εγκλωβισμένοι 300.000 Σέρβοι που δηλώνουν ότι καταπιέζονται από την αλβανική διοίκηση του Κοσόβου που στηρίζεται από το ΝΑΤΟ με την KFOR.
Με τη λύση αυτή φαίνεται να συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ πλην Γερμανίας), πλην όμως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε το Βελιγράδι να αποδεχθεί την οριστική απώλεια του Κοσσυφοπεδίου, ιστορικής κοιτίδας των Σέρβων.
Τον Αύγουστο του 2018 τα πράγματα έφθασαν στο χείλος του πολέμου, με τους Σέρβους της Μητροβίτσα έτοιμους να εξεγερθούν και τους Αλβανούς έτοιμους να κηρύξουν αντάρτικο για να καταλάβουν το Πρέσεβο.
Διαφωνίες για τη «μικρή διόρθωση συνόρων»
Στις αρχές του Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, από την Ουάσιγκτον όπου βρέθηκε για να λάβει μέρος σε φόρουμ για τα Βαλκάνια, που διοργάνωσε το Συμβούλιο για θέματα εξωτερικής πολιτικής (Council for foreign policy issues), εμφανίστηκε πρόθυμος να αποδεχθεί «μικρή διόρθωση των συνόρων» στο πλαίσιο του διαλόγου με τη Σερβία.
Όπως είπε, «εάν η μικρή διόρθωση των συνόρων θα είναι το τίμημα για την επίτευξη της τελικής ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Σερβία, τότε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή».
Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα αποδεχόταν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για τα μεταλλωρυχεία Τρέπτσα στην Μητροβίτσα και την λίμνη Γκάζιβοντε διότι, όπως είπε, «αυτά αποτελούν αδιαπραγμάτευτους πόρους».
Από την πλευρά της, η Σερβία επιθυμεί σαφή οριοθέτηση με βάση την εθνική προέλευση των πληθυσμών και επομένως φαίνεται ότι δεν θα δεχόταν τις εξαιρέσεις που θα απαιτούσε η Πρίστινα.
Αλλά με αυτό δεν συμφωνεί η ηγεσία του Κοσόβου. Μόλις στις 20 Φεβρουαρίου, ο Κοσοβάρος πρωθυπουργός Ραμούς Χαραντινάι απέρριψε κάθε συζήτηση για αλλαγή των συνόρων που θα οδηγούσε στη δημιουργία εθνικών κρατών, απορρίπτοντας έτσι την επίσημη πρόταση του Βελιγραδίου.
«Η διαίρεση με εθνικά κριτήρια είναι πρακτικά αδύνατη και πολιτικά δεν έχει νόημα», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Χαραντινάι, καταγγέλλοντας παράλληλα την Επίτροπο Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φεντερίκα Μονγκερίνι, ότι διεξάγει «μυστικές διαπραγματεύσεις για την εξομάλυνση των σχέσεων Σερβίας - Κοσόβου» και καλώντας την να αποκαλύψει το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων αυτών.
Χτίζοντας πάνω στην «επιτυχία» των Τσίπρα και Ζάεφ
Στις 22 Φεβρουαρίου, πριν από λίγες μέρες δηλαδή, ανακοινώθηκε ότι επταμελής αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με επικεφαλής τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και εισηγητή για τη Σερβία Ντέιβιντ Μακ Άλιστερ (ΕΛΚ, Γερμανία). θα μεταβεί στο Βελιγράδι και την Πρίστινα – από τις 27 Φεβρουαρίου ως τις 2 Μαρτίου - στο πλαίσιο της προτεραιότητας που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενταξιακή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων.
Δήλωσε ο Μακ Άλιστερ: «Τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν προτεραιότητα για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε.. Πρέπει να στηρίξουμε τη Σερβία και το Κόσοβο ώστε να χτίσουν ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς οι οποίοι θα τηρούν τις αρχές του κράτους δικαίου και θα επιτρέψουν τη δημιουργία μιας ακμάζουσας κοινωνίας των πολιτών. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να επιτύχουμε σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ όλων των χωρών στην περιοχή, χτίζοντας πάνω στην πρόσφατη επιτυχία, όσον αφορά τη Βόρεια Μακεδονία».
Οι άλλοι έξι ευρωβουλευτές που θα επισκεφθούν την περιοχή είναι οι Έλμαρ Μπροκ (ΕΛΚ, Γερμανία), Νέινα Τζιλ (Σοσιαλιστές, Βρετανία), Άμε Λιτζ (Σοσιαλιστές, Γερμανία), Ρίζαρντ Τζαμέτζκι (Συντηρητικοί, Πολωνία), Ίγκορ Σόλτες (Πράσινοι, Σλοβενία - εισηγητής για το Κόσοβο) και Γιαρομίρ Κόχλιτσεκ (Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά, Τσεχία).
Σημειώστε τέλος ότι στις 18 Φεβρουαρίου, ο επικεφαλής της σερβικής αντιπολίτευσης «Συμμαχία για τη Σερβία» κατηγόρησε (με άρθρο του στη σερβική εφημερίδα Danas) το ΔΝΤ ότι διαδραμάτισε ρόλο συνεργού του προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς και των συμμάχων του στην «οικονομική καταστροφή της Σερβίας».
Αν θυμηθούμε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση – για να υπογράψει μετά δυο τρία μνημόνια – ένας… Τσίπρας γεννιέται στη Σερβία.
Είναι δηλαδή προφανές ότι ο διεθνής παράγων επιθυμεί να αντικαταστήσει τον Βούτσιτς (που θέλει λύση, αλλά όχι οποιαδήποτε λύση) με κάποιον πρόθυμο να αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση.
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Αλλάζουν σύνορα και ο Τσίπρας ασχολείται με το Μουντιάλ!
Την ίδια ώρα, βέβαια, την ώρα των μεγάλων ανακατατάξεων ο Τσίπρας, κατά την τετραμερή (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία) της 22ας Δεκεμβρίου 2018 που πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι, ασχολήθηκε με την από κοινού διοργάνωση του… Μουντιάλ!
Συμπέρασμα λογικό για όποιον έχει στοιχειωδώς ασχοληθεί με την περιοχή και τις τελευταίες εξελίξεις και για όποιον αναζητά απάντηση στο ερώτημα για ποιον λόγο ο Ζάεφ υποδέχθηκε στα Σκόπια τον επικεφαλής της σερβικής αντιπολίτευσης: Η επιμονή να «λυθεί» το θέμα με τα Σκόπια αποσκοπεί στην μετατροπή του κράτους αυτού σε μια μεγάλη «αίθουσα συσκέψεων» που θα βρίσκεται κοντά στο πεδίο των ανακατατάξεων.
Δεν μπορούσαν να συσκέπτονται σε μια χώρα χωρίς όνομα, σε ένα «no name land».
Έπρεπε η αίθουσα συσκέψεων να αποκτήσει όνομα – όπως ακριβώς συμβαίνει στα μεγάλα ξενοδοχεία.
Ε το όνομα του ξενοδοχείου είναι «Τα ωραία Βαλκάνια» και η αίθουσα συσκέψεων πήρε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία»!
elzoni.gr
