Το παρόν νομοσχέδιο αναφέρεται σε δύο ιδιαίτερα σοβαρούς
θεσμούς τού δικαίου, δύο έννοιες που σηματοδοτούν ή μπορούν να σηματοδοτήσουν
το βαθμό εγγύτητας της κοινωνικής πραγματικότητας και της Κρατικής οντότητας, ως
πυξίδα του επιπέδου της διαχρονικότητας
των αξιών που κυριαρχούν στην ιστορική τους
εξέλιξη.
Αρχίζοντας από την αναδοχή, πρέπει να ειπωθεί ότι τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν είναι η
συμπληρωματικότητα σε σχέση με τη γονική μέριμνα και την επιμέλεια και την προσωρινότητα
και κυρίαρχο στόχο έχει την επανένταξη του ανηλίκου στη φυσική του οικογένεια,
όταν αυτό κριθεί δυνατόν, μακριά από το ασφυκτικό εναγκαλισμό του ιδρύματος
Αξίζει βεβαίως να αναφερθεί ότι ο Αστικός Κώδικας ρυθμίζει την
αναδοχή, αν όχι εξαντλητικά, τουλάχιστον την αντιμετωπίζει με τη δέουσα
σοβαρότητα, όμως η αναγκαιότητα της δικαιοπολιτικής εξέλιξης επιβάλλει την
προσαρμογή και την βελτίωση τού νομικού οπλοστασίου και ως προς την αναδοχή, αν
θέλουμε να προηγηθούμε της εποχής μας και όχι να ακολουθούμε ασθμαίνοντες.
Αντίπαλο δέος του νομοσχεδίου και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι,
με κουμανταδόρο τη ΝΔ, με το έωλο επιχείρημα ότι «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη»
να δεχθεί τις ρυθμίσεις του και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την
κοινωνία!!!
Εδώ αναδεικνύεται αφενός η ιδεολογικοπολιτική απόσταση που μας
χωρίζει και αφετέρου η υπαινικτικότατα και ο τακτικισμός στο μεγαλείο του, η ταξική
της αδιαφορία για αιτήματα της κοινωνίας, μίας κοινωνίας που αγωνιά και
εγκλωβίζεται στην πνιγηρή ατμόσφαιρα των ιδρυμάτων, μία κοινωνία που πολλές
φορές ανασαίνει με καλάμι, όπως είπε ο ποιητής.
Έχοντας υπ’ όψιν τις ποικίλες αυτές κοινωνικές, πολιτικές και
πολιτισμικές αναγκαιότητες, οι υπό κρίσιν ρυθμίσεις του παρόντος νομοσχεδίου
είναι μονόδρομος, αφού, η μη επίλυση ενδημικών προβλημάτων, η διαιώνισή τους και η
συνεχής στρέβλωση του νομικού πλαισίου, υπονόμευσε τόσο το θεσμό της αναδοχής
όσον και της υιοθεσίας, με αποτέλεσμα τη φθίνουσα πορεία των υιοθεσιών και τα
λογής παραστρατήματα στην αναδοχή, σε βαθμό κακουργήματος πολλές φορές, ούτω:
Η αναδοχή, ως θεσμός κοινωνικής προστασίας των ανηλίκων, ως
εναλλακτική μορφή φροντίδας τους, η αναγκαιότητα της γρήγορης απομάκρυνσης από τις
ιδρυματικές δομές, ο αναγκαίος αποχωρισμός του ανηλίκου και με γνώμονα το
συμφέρον του, η επικίνδυνα πλημμελής εκτέλεση των καθηκόντων του ελέγχου και
επόπτευσης εκείνων των νομικών προσώπων που δραστηριοποιούνται στην φύλαξη και
φροντίδα ανηλίκων, o αναιμικός συντονισμός του αρμόδιου υπουργείου και ουσιαστικά ο ανύπαρκτος έλεγχος του συνόλου της
διαδικασίας της αναδοχής, συνέβαλε τα μάλα στην ανοχή, αν όχι, στην ενθάρρυνση
ή και στην στήριξη καθεστώτων διαπλοκής και ανομίας, ταυτόχρονα δε οι
δραματικές καθυστερήσεις της διαχείρισης των
αιτήσεων των υποψηφίων από τα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας των
Περιφερειών, η ανυπαρξία καταγραφής και
εντοπισμού των ανηλίκων που φιλοξενούνται από διάφορα ΝΠΙΔ, οι δήθεν προσπάθειες επανένταξης στην οικογένεια του
ανηλίκου, και η εν γένει πολυπλοκότητα του υπάρχοντος συστήματος, ήταν τα
δεδομένα που επέβαλαν την αναθεώρηση και βελτίωση τού νομικού πλαισίου της
αναδοχής και της υιοθεσίας.
Έτσι με το παρόν νομοσχέδιο, θωρακίζεται επιστημονικά και
θεσμικά το σύνολο της διαδικασίας και προσεγγίζεται με ασφάλεια και βεβαιότητα
το συμφέρον τού ανηλίκου, με κυρίαρχο στόχο τη μείωση τού χρόνου αναμονής, αφού επιταχύνονται οι διαδικασίες αναδοχής
και υιοθεσίας από έξη (6) έτη σε 8-12 μήνες, μέσω της αντιμετώπισης της
ελλιπούς στελέχωσης των κοινωνικών υπηρεσιών που επέτρεπε τούς εξαιρετικά
μεγάλους χρόνους των δύο (2) αναγκαίων
κοινωνικών ερευνών.
Εκ των οποίων, η πρώτη αφορούσε στον έλεγχο των προσόντων
καταλληλότητας των υποψηφίων αναδόχων ή θετών γονέων αλλά και της
εξειδικευμένης καταλληλότητας αυτών των υποψηφίων με το συγκεκριμένο ανήλικο, δηλαδή
το αναγκαίο matching, δηλαδή το κούμπωμα
των χαρακτήρων των υποψηφίων και των υπαρχόντων ανηλίκων.
Η επιτυχής προσέγγιση
του παραπάνω στόχου θα στηρίζεται και στο νέο Σώμα Πιστοποιημένων Κοινωνικών Λειτουργών
του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών (ΣΚΛΕ), που θα συνδράμει τις υφιστάμενες
υποστηρικτικές δομές, όταν κρίνεται αναγκαίο.
Η δεύτερη κοινωνική έρευνα, αφορά στη διαδικασία του εκσυγχρονισμού του τρόπου
λειτουργίας των διαδικασιών της αναδοχής και υιοθεσίας και εγγυάται τη διαφάνεια της διαχείρισης, της ορθότητας και
του αδιάβλητου αυτής, στοιχεία που καθιστούν τα εγχειρήματα αυτά, κοινωνικά και
νομικά αξιόπιστα, αφού εδράζεται στην πλήρη ψηφιοποίηση των διαδικασιών αυτών
σε τρία (3) ηλεκτρονικά μητρώα που τηρούνται στην ΗΔΙΚΑ και διαχειρίζεται το
ΕΚΚΑ.
Τα βήματα που προτείνονται για πραγμάτωση των στόχων των
διατάξεων τού παρόντος νομοσχεδίου, είναι οι ακόλουθες πραγματικά καινοτόμες
ρυθμίσεις, που αντιστοιχούνται πλήρως με τις ανάγκες της εποχής μας, ήτοι:
- Στην κατεύθυνση της προστασίας τού παιδιού, η σύσταση του
Εθνικού Συμβουλίου Αναδοχής και Υιοθεσίας (Ε.Σ.ΑΝ.Υ.),
- Η Συγκρότηση Εθνικού Μητρώου Ανηλίκων, σημαντική
καινοτομία, αφού υπάρχει πλέον ακριβής χάρτης των ανηλίκων που ζουν σε μονάδες
παιδικής προστασίας.
- Η δημιουργία Εθνικού Μητρώου Υποψηφίων Αναδόχων Γονέων,
επίσης σημαντική καινοτομία, διότι προκαλείται η καταγραφή των επιθυμούντων να
είναι ανάδοχοι γονείς και διευκολύνεται η κρίση τους περί τη ύπαρξη ή όχι των
απαιτουμένων προσόντων και τέλος
- Καθιερώνεται ο θεσμός της επαγγελματικής αναδοχής , της
ανάληψης της ασφαλιστικής κάλυψης των σε αναδοχή ανηλίκων, της οικονομικής
ενίσχυσης των αναδόχων γονέων και της βραχείας αναδοχής.
Τελειώνοντας με το άρθρο
8 του νομοσχεδίου, το οποίο παρουσιάζει
δύο όψεις, ή αν θέλετε αντιμετωπίστηκε με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, η πρώτη
με τη γνωστή ισοπεδωτική αντιπολιτευτική και στείρα σκοπιμότητα και γνωστή πλέον
πολιτική διαστροφή, ότι εξ’ αντικειμένου η οποιαδήποτε νομοθετική προσπάθεια
της παρούσας κυβέρνησης προσκρούει υποχρεωτικά σε εγγενείς της αδυναμίας, που
οφείλονται δήθεν στην εμμονική αριστερή της ταυτότητα, δηλαδή ο λαϊκισμός στην
απόλυτη μεγαλοπρέπειά του.
Η δεύτερη οφείλεται σε λάθος ερμηνείες της διάταξης και
σύγχυσής της με την έννοια της υιοθεσίας αναφορικά με το λεπτά νομικά
χαρακτηριστικά που τις χαρακτηρίζουν, που όμως σε επίπεδο εφαρμοσμένης
πολιτικής διαφέρουν πολύ.
Είμαι σίγουρος ότι μετά και τις στοχευμένες αλλά ουσιώδεις
νομοτεχνικές βελτιώσεις της Κ. Υπουργού πρέπει να ήρθησαν και τελευταίες τυχόν
αμφιβολίες για τεράστιες νομικές και κοινωνικές διαφορές των δύο εννοιών.
Ορθά λοιπόν το άρθρο 8 δίνει το δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια
να καθίστανται ανάδοχοι γονείς, καθόσον οι ισχύουσες διατάξεις με τις διατάξεις
του παρόντος νομοσχεδίου διαγράφουν ένα εγγυητικό πλαίσιο το οποίο εφόσον
εφαρμοσθεί σωστά, ουδείς κίνδυνος
εκτροπής, σε καμία κατεύθυνση υφίσταται, δεδομένου ότι ο θεσμός της αναδοχής
δεν μεταβάλλει τους δεσμούς συγγένειας και βαίνει παράλληλα με τη γονική
μέριμνα ή την επιτροπεία και δεν συνεπάγεται αφαίρεση της επιμέλειας από τους
γονείς ,οι οποίοι την ασκούν ταυτόχρονα με τη διοίκηση της περιουσίας και
εκπροσώπησης των τέκνων κατά τις διατάξεις 1510 και 1603 Α.Κ
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, όσα και νομολογιακά
γίνονται δεκτά, ότι οι ανάδοχοι γονείς γίνονται οι εκτελεστές πράξεων επιμέλειας
για λογαριασμό των φυσικών γονέων.
κ. κ. Βουλευτές,
Είμαι πεπεισμένος ότι το παρόν νομοσχέδιο λύνει σημαντικά
προβλήματα της κοινωνίας, συμβάλλει αποφασιστικά στην ομαλοποίηση ακραίων
συνθηκών διαβίωσης των ανηλίκων και
εγγυάται την ειρηνική, κοινωνική συμβίωση. Και εκτιμώ ως αυτόθροη την υποχρέωση
όλων μας της υπερψήφισης του παρόντος νομοσχεδίου.
Ευχαριστώ !
