Της Λέττας Καλαμαρά
Από το «Λεφτά Υπάρχουν» του Γ.Παπανδρέου στο «Success Story» του Α.Σαμαρά μέχρι την «Καθαρή Έξοδο» του Α.Τσίπρα πέρασαν 10 χρόνια ξεπουλήματος και φτωχοποίησης της Ελλάδας.
Τρεις Έλληνες πρωθυπουργοί σπατάλησαν 10 χρόνια της Ελλάδας, 10 χρόνια της ζωής μας, με έναν και μόνο σκοπό. Την προστασία του παρασιτικού μας Κράτους, την απόκρυψη και τη συγκάλυψη των εγκλημάτων της Μεταπολίτευσης, τη διατήρηση μίας κάστας
Απατεώνων που ανέδειξαν την κλοπή των δανεικών χρημάτων και των ευρωπαϊκών χορηγήσεων σε εθνική ιδεολογία. Φυσικά πάντα με το αζημίωτο, τη διατήρηση και την αύξηση των καταθέσεών μίας νομενκλατούρας σε εξωχώριους και ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς με εχέγγυο το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου της Ελλάδας και τη δυστυχία του ελληνικού λαού. Μόνη διέξοδος για τους κοινούς θνητούς η εγκατάλειψη της χώρας και η πνευματική «αποψίλωσή» της.
Από το «Λεφτά Υπάρχουν» του Γ.Παπανδρέου στο «Success Story» του Α.Σαμαρά μέχρι την «Καθαρή Έξοδο» του Α.Τσίπρα πέρασαν 10 χρόνια ξεπουλήματος και φτωχοποίησης της Ελλάδας.
Τρεις Έλληνες πρωθυπουργοί σπατάλησαν 10 χρόνια της Ελλάδας, 10 χρόνια της ζωής μας, με έναν και μόνο σκοπό. Την προστασία του παρασιτικού μας Κράτους, την απόκρυψη και τη συγκάλυψη των εγκλημάτων της Μεταπολίτευσης, τη διατήρηση μίας κάστας
Απατεώνων που ανέδειξαν την κλοπή των δανεικών χρημάτων και των ευρωπαϊκών χορηγήσεων σε εθνική ιδεολογία. Φυσικά πάντα με το αζημίωτο, τη διατήρηση και την αύξηση των καταθέσεών μίας νομενκλατούρας σε εξωχώριους και ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς με εχέγγυο το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου της Ελλάδας και τη δυστυχία του ελληνικού λαού. Μόνη διέξοδος για τους κοινούς θνητούς η εγκατάλειψη της χώρας και η πνευματική «αποψίλωσή» της.
Όλα τα
παραπάνω σε έναν κόσμο μίας νέας χιλιετίας που έχει αφήσει πίσω μόνο την Ελλάδα
να βαυκαλίζεται με το όνειρο της δανεικής ζωής και της ορθότητας της ανωμαλίας.
Την πίστη στους Μέτριους, στους Μάγκες της διαπλοκής, που ανεξαρτήτως Ελληνικής
Κυβέρνησης, Αριστερής ή Δεξιάς παρωχημένης ιδεολογίας, Τσίπρα ή Μητσοτάκη, κυριαρχούν μέσα σε από
μία καθημερινή προπαγάνδα που θα ζήλευαν και οι δημιουργοί της ΥΕΝΕΔ της Χούντας.
Για πολλούς ο επικοινωνιακός μηχανισμός, η Αρετή και Τόλμη της Δικτατορίας, δεν
έφυγε ποτέ αλλά κρύφτηκε μέσα από τα μπουντρούμια της ΕΣΑ σε παράνομα μεταπολιτευτικά
κανάλια εξυπηρέτησης της Διεθνούς Μαφίας που στιγμάτησε την Ελλάδα τη δεκαετία
του ’60 και ακόμα αναμένει μέσα από αναβολές και αοριστίες τις νόμιμες τηλεοπτικές της άδειες.
Φυσικά το
μεγαλύτερο έγκλημα της χαμένης δεκαετίας δεν ήταν παρά η απόκρυψη του πραγματικού
σκοπού της υπερχρέωσης και αλλοίωσης της Ελλάδας για δεκαετίες μέσα
από τη
διαδοχή αποτυχημένων κυβερνήσεων. Ο τεράστιος εθνικός πλούτος που
αναβλύζει από το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας αλλά και το χερσαίο
υπέδαφός της και αναμένεται στα αμέσως επόμενα χρόνια να
διέλθει την ελληνική επικράτεια για την αναζωογώνηση της γηρασμένης
Ευρώπης. Όχι
φυσικά οι αμέτρητοι λαθρομετανάστες που ανεξέλεγκτα έγιναν από το ελληνικό και διεθνές παρακράτος εμπόρευμα διέλευσης στην προσπάθεια διάλυσης της Ε.Ε. καθώς και άλλη
μία ανώμαλη προσοδοφόρα πηγή για
περιφέρειες και επιτήδειους, αλλά ο αστείρευτος ενεργειακό πλούτος μας, που έχουμε την ευλογία να βρίσκεται πάνω και κάτω μας οριοθετώντας την αιώνια και αναλλοίωτη παγκόσμια
ελληνική πνευματική μας επικράτεια.
Μετά
από την εγκληματικά χαμένη δεκαετία μνημονιακής φαγούρας οφείλουμε επιτέλους να...
αλλάξουμε πρώτα εμείς και να αναδείξουμε ηγεσίες που δεν θα περιορίζονται σ’ένα οθωμανικό αλισβερίσι που θα εξαθλιώνει τη ζωή μας και θα ξενιτεύει τα παιδιά μας. Να αναδείξουν την Ελλάδα σε περιφερειακό κόμβο ζωής και ενέργειας και να συνδράμει στην ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως τον προμαχώνα αξιών ελευθερίας και αξιοπρέπειας, υγιούς ανταγωνισμού και ευημερίας όλων, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων.
αλλάξουμε πρώτα εμείς και να αναδείξουμε ηγεσίες που δεν θα περιορίζονται σ’ένα οθωμανικό αλισβερίσι που θα εξαθλιώνει τη ζωή μας και θα ξενιτεύει τα παιδιά μας. Να αναδείξουν την Ελλάδα σε περιφερειακό κόμβο ζωής και ενέργειας και να συνδράμει στην ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως τον προμαχώνα αξιών ελευθερίας και αξιοπρέπειας, υγιούς ανταγωνισμού και ευημερίας όλων, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων.
Αλίμονο
αν ευτυχείς παραμείνουμε ως «Σερβιτόροι» των «Κουτόφραγκων»
σε μία Ελλάδα που θα μας ανήκει
ολοένα και λιγότερο, απλοί παρατηρητές εφήμερων ηδονών που σερβίρονται
καθημερινά
μέσα από ένα δίκτυο παραπληροφόρησης, τρομοκρατίας και εκμαυλισμού μας.
Αυτό φυσικά προϋποθέτει μία
και μόνο απλή και συνάμα αδύνατη φαινομενικά απόφαση. Την επικράτηση των
ικανών και αρίστων έξω από κομματικούς μηχανισμούς, ένα Κράτος μη
λάφυρο της κάθε Κυβέρνησης σε αντικατάσταση του δικτύου της
Μεταπολιτευτικής "Παράγκας" που εξανέμισε δισεκατομμύρια ανάπτυξης και
κυρίως προέβαλλε τους μέτριους, τους φοβικούς και τα ανδρείκελα ως το
ανταγωνιστικό όπλο μας. Ένα δίκτυο που λυσσαλέα προσπαθεί να επιβιώσει
και να αντισταθεί στη φυσιολογική ροή της ιστορίας για να μην χάσει τα
κεκτημένα του εις βάρος όλων μας, της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Σε
έναν ακήρυχτο πόλεμο
διάλυσης της Ελλάδας εκ των έσω, ανατολικής φιλοσοφίας.
Αρχηγοί
του Παρακράτους φυσικά οι κατ’επανάληψη Δήμιοί
μας με ονοματεπώνυμο για όσους κάνουν ότι δεν γνωρίζουν, προς προσμονή
ανταλλαγμάτων και δήλωση υποταγής εναντίον της Ελλάδας. Ο "Έλληνας" και η
"Ευρωπαία" "Γκιουλέν", που ταυτόχρονα με τον γείτονα και σύμμαχο
ομόλογο τους, έχτισαν την Αυτοκρατορία δεκάδων χιλιάδων οπαδών τους σε
δημοσίους οργανισμούς,
πολιτικά κόμματα, δικαστικές αίθουσες, τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες
και εκδοτικά
συγκροτήματα πάνω σε ξεπλυμένα τώρα χρήματα της Μάλτας, πάνω στη
διακίνηση Ναρκοεμπόρων εξ Ανατολής. Όλοι τους πατριώτες της φακής, το
ένα πιάτο φακής που υποσχόταν κάποτε προεκλογικά Πρωθυπουργός για το λαό του, και των “CHANEL”
για τους ίδιους, τα παιδιά τους, και τους πιστούς
υποτακτικούς τους. Τους Μάγκες της μίζας που από το 2007 περιμένουν τη
διευκρινιστική διάταξη αποκάλυψής τους από τους συναρμοδίους...
Αποτέλεσμα
τα 5,5 εκατομμύρια υποαμοιβομένων, ανέργων και συνταξιούχων Ελλήνων
χωρίς τους εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες, τους 700.000
δημοσίους, υπαλλήλους, τους λαθρομετανάστες και
κυρίως τα θύματα αυτού του βιασμού μας. Τα παιδιά, τα νιάτα μας, που
μεγαλώνουν σε μία πεθαμένη χώρα εισαγόμενων Μαφιών και ανώμαλων κρατικών
αξιωματούχων που ξεπουλάνε τη δοτή από το λαό κρατική εξουσία τους, την
Ελλάδα, σε εορτές και τελετές και σε μεγάλα λόγια, για
την ικανοποίηση των ατομικών ηδονών τους. Με βαθειά την πίστη τους ότι
εργάζονται για την Ελλάδα, για ένα μυστικό σχέδιο των Ταγών τους, που
ξέρουν μόνοι αυτοί ως εκλεκτοί και που δεν είναι άλλο φυσικά από την
καταστροφή και την ποδογέτηση της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Ένα διεθνές
έγκλημα που ξεκίνησε το 1967 και δυστυχώς συνεχίζεται ακόμα με ένα
μανδύα απολυταρχικής δημοκρατίας όπου το αποτέλεσμα των εκλογών είναι
αδιάφορο, τόσο τεχνητό όσο και η κατασκευή αγανακτισμένων και η
αποκάλυψη σκανδάλων όταν πρέπει να εμπορεύεται η διακυβέρνηση της χώρας
στα διεθνή χρηματιστήρια των Παντοκρατών τους, που θέλουν να
αντικαθιστούν τον άνθρωπο και τη βούλησή του. Μία αποτρόπαια συμμορία
που στόχευε και συνεχίζει να εκτελεί ένα προς ένα κάθε υγιές ατομικό,
οικογενειακό, δημόσιο και επιχειρηματικό κύτταρο της πραγματικής
Ελλάδας. Που διέλευσε τα πάντα χωρίς ποτέ να το καταλάβουν τα
συνεργαζόμενα στο θάνατό τους θύματα. Που ακόμα και σήμερα στρατολογεί
όσους περισσότερους μπορεί, εκβιαζόμενους και εξαθλιωμένους, για να
υλοποιούν αποστολές αυτοκτονίας σε υπηρεσίες, οργανισμούς, επιχειρήσεις
και μέσα ενημέρωσης, υπό το όραμα της μελλοντικής ευημερίας που δεν θα
συναντήσουν ποτέ.
Καλό
ξημέρωμα στην επόμενη δεκαετία. Τη δεκαετία της Ελλάδας, της Ευρώπης του Φωτός
και της Τιμωρίας μέχρι να ξεβρωμίσει το διαμάντι της Υφηλίου από τους Γραμματείς και Φαρισαίους της Ανατολής…
Δίσκος: Στου Αιώνα την Παράγκα (1996)
Τραγούδι: Ρόζα
Στιχουργός: Άλκης Αλκαίος
Συνθέτης: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτής: Δήμητρης Μητροπάνος
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα...
βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είνα χωριστά
σε Πολιτεία μαγική γυρνάμε...
με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό...
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή...
Τι με κοιτάζεις, Ρόζα, μουδιασμένο
...
Αγάπη μου, από κάρβουνο και θειάφι...